Bebekliğimle alakalı hatırladığım tek şey bir yaz günü kapıya gelen ejderhadır. belki skyrim oynayan kuzenim de olabilir ama bebekliğimde hatırladığım bu. kuzenlerim hep bin ve ikiyüzlüydü bu arada.
6. yaş günümde bütün aile (dayılar kuzenler halalar amcalar dedeler nineler) babamın verdiği enfes bir ziyafette bir araya geldik. enfes dediğime bakmayın nereden bulduysa lösemi hastası bir hindi bulmuş bir ayağı yok annem onu kaşla göz arası pişirdi mişlen lastik gibi çiğnedik bütün gece.

Dedem: heyyyy gidi günler hey ben 6 yaşındayken vampir avlardım be tek elimle hemde
ninem: bilirsiniz hep abartır bu huurçocu
babam: babaaaaaaaaaa
dedem: ne var amk
ben: dedem diyorsa doğrudur karışmayın siz ee dede sonra
dedem -sonra dedim buna oku lan ettehiyatuyu
ben -ee dede eee (heyecandan ölecem)
dedem - e bilmiyor tabi. vampir nereden bilsin ettehiyatüyü. aldım bunu karşıma kore gazisi babamın rahlesine koydum cüzü sabaha kadar oku babam oku ezberletene kadar okuttum pekekente sonra yolladım.
ben: dedem be ! dedem işte ! helal olsun sana! vampir avcısı dedem !
dedemin vampir hikayelerini çok severdim. dedem de bana anlatmaya bayılırdı zaten. zaten bi ben dinlerdim diğer kuzenlerim dedemin palavra attığı hayatında bırak vampiri, bir korg'u(pool'da gece 12'den sonra meydana çıktığına inanılan köpek benzeri havyan) bile alt edemediğini söylerlerdi. dedeme bunları söyleyince onlar benim taşşaklarımı kemirsin derdi. çok gülerdim amk.

oyunmu anlatıyon hayal gücüylemi yazdın yoksa

Günler haftaları aylar haftaları haftalar yılları sonra hepsi günleri giberken yaşım 9 olmuştu. kocaman olmasam da Poole'de 9 yaşına gelen her erkek çocuğu artık büyümüş sayılırdı. küçük will gitmiş yerine artık bay will gelmişti. babam bile bay will diyordu amk. baba sen bari yapma dıbına koyim deyince de; bilirsin willam, lanet olası töreler her zaman seni yener diyordu.
9 yaşında olup "bay" lakabını almanın dışında hayatımındaki en önemli gelişme ezekiel'ı tanımam olmuştu.

Ezekiel'ı tarif etmem gerekirse; enteresan bir şekilde güzel bir vücuda sahipti. ve aynalar filminde oynamamıştı. bunun annesinin latin amerika kökenli olmasıyla bir alakası olabilirdi. zira annesi tumblr kızları gibiydi. babasıysa hödük barbar bir Anglosaksondu. Jütiler gibi kokuyordu huur çocu. kasabada onu görünce yolumu değiştirirdim. o derece sevmezdim bini. ezekiel ile akran olmamın yanı sıra günün yaklaşık 10 saatini beraber geçirirdik. işin enteresan kısmı birbirimizden bıkmıyorduk. o şair ruhlu bir bilim adamıydı. yani kendisini öyle tanımlıyordu. gerçekten de öyleydi; bilimin sanatla iç içe olması gerekir diyordu. stiv jops'un kafasında bir adamdı ezekiel.

to be..

Rezzzzzzzzzzz

2 3 lvl daha geliştir panpa

alalım rezimizi şuraya

reserve

Gene bir gün ezekiel'la birlikte deflasyonik bir tablo ile 8. henry'nin daha ne kadar karısını asacağının oyununu oynuyorduk. adam doymuyordu. önce gibiyor sonra bir neden bulup asıyordu. sonra yeni bir evlilik ve yeni bir am.

oyun basitti: ezek(ben ona hep öyle derim) elindeki kağıtları bana göstermeden karıştırıyordu, ben de onun bana az sonra vereceği kartı bulmaya çalışıyordum. eğer kartı bulursam oyun devam ediyordu. ama bulamazsam 8. henry'nin lanetii hööööğğğ gibi sesler çıkartıp beni sanki 23 yerimden bıçaklıyormuş gibi yapıyordu. oyun basitti, kafamız karışmıyordu. tam bir akp seçmeniydik oyunu oynarken. sonra ezek bana kraliyete hiç girmeyi düşündün mü diye sordu.

kraliyet.. kraliyet.. kral, kraliçe.. uzak şehire gitme hayali. efsaneler. tulin ve caner. canerin kafasında kırdığı bardak. aklım beynimin içinde bir pinpon topu gibi sekiyordu sanki. hayır dedim sertçe. oraya sadece huur çocukları gider. ben hem kralı sevmiyorum.
— kralı sevmiyor musunnnnnn (sessice)
evet. dün rüyamda gördüm ayrıca baytahminheyçtekiyle twitt bile attım. kralı sevmiyorum.
ezek bembeyaz olmuştu ağzında sadece iki kelime dökülü verdi.;

ama.. kralı herkes sever.

Kralı herkes sevmez. kralı herkes sevdiğini sanır ezek. tam olarak olan budur. sen mesela kralı seviyor musun ?

-eee ee e evet.

hmm. 96 dünya kupasının üstüne yemin edebilir misin ?
— ama willlll
tam da düşündüğüm gibi. kralı sevmiyorsunuz. ondan korkuyorsunuz.

—- will bence bunları konuşmayalım, belki gizli bir muhabir asker bizi dinliyor olabilir.
ezek katolik baban gene yemiş seni. etrafta muhabir asker falan yok.
— var babam dedi her 30 cm'den uzun otun arkasında her zaman muhabir asker olur.
baban tam bir huur çocu.
— willll ! kaçma gel buraya.. kaçma

Poole limanın kuzeyine doğru limanı kızıl deniz gibi yaran (ki liman zaten sığ) küçük kaya parçalarından oluşmuş doğal bir yol vardır. oraya ben umut yolu derim. ezekle bazı günler oraya gider ve umutlarımızı yani hayallerimizi düşünürüz. hayal kurmak bedava olduğu için ezek bazen ortalığın dıbına kor. dev bir asteroid'e binip bütün güneş sistemini gezdiğini hayal eder. bense çok fazla bir şey hayal edemem zira mal gibi kalırım zaten bu binin hayalinin yanında. ama güzel bir sevgili isterim . şöyle anaç, doğurgan erkeğinin ayaklarını harıl hurul yıkayan kalk gibişek dedin mi ikiletmeyen bi sevgili.

lan ezek bırak şimdi şu dıbına koyduğum göktaşı hayalini de güzel bir sevgilisi olmalı lan insanın
— hacı o iş zor
niye lan ?
— çulsuz bir binsen hiç bir kız bakmaz sana. bak Andrew'e.. babası khoddar'dan çıkardığı altınların yarısını ona verdiğinden beri yanında yöresinde kız ekgib olmuyor. her gün gibişmekten gibinin derisinin soyulduğu söyleniyor.

bizim gibimizin derisinden cüzdan olur mu ezek ?
— ne bilim ben aq.

Ezek her ne kadar haklıysa da monarşiyle yönetilen ülkelerde mutlaka paraya tapmayan bir kız olmalıydı. olmak zorundaydı. tanrı böyle isterdi.

16 yaşına gelince babam kolumdan tutup 8.henry imam hatip liseline kaydımı yaptırmıştı. ne kadar dil döksem de, ağlasam da onu vazgeçiremedim. okulun kapısından yüzüme bakışını o kadar net hatırlıyorum ki. (yıllar sonra aynı bakışı ben atacaktım). babamı severdim, default bir adamdı. ama bazen sıradan insanlar bile zincirlerini boşandırmalıydı. ama o, bunu yapamadı. #amkbaba.

okul bana göre değildi. zira hayatını poole limanı, ezek, ev ve gaspova ormanıyla sınırlandıran biri için tam bir hapishaneydi. tam olarak ne yapmış olmalıydım da buradaydım ? bir dilencinin paralarını mı çalmıştım ? ya da evli bir kadının karnına paul'un ölüm vuruşunu mu çekmiştim ? ne yapmıştım ? hiç.

yada.. ya da..

krala mı sövmüştüm ?

Okul hayatına alışmam yeni tasarıma alışmamdan uzun sürse de. "gibe gibe" kanunları ekseninde bakarsak; galiba alışmıştım. yeni arkadaşlar edinmiş hatta whatsApp'dan ekleşmeler başlamıştı. 8. henry'i her ne kadar line önerse de kapital sisteme boyun eğecek değildik. okulu sevmekle sevmemek arasında dokuduğum mekikte hocalar sevmemek bölümündeydi. hepsi su katılmamış ilim irfan yoksunu oralet çocuğuydu. benim gibi düşünen Billy Bob'la da bu yüzden kısa sürede panpa olduk.

Billy Bob ...

Tam olarak nasıl tarif edileceği kestirilemeyen bir tipe sahipti. babası doğu areon'da çiftçiydi. zengin değiller fakir hiç değillerdi. kulakları yüzüne sanki 404'le yapıştırılmış gibi duruyordu. yan profilden dünyanın en karizma kişisi gibi dururken yüz yüze konuşurken içinizden kahkahalar atıp ; bu nasıl tip huur çocuğu dememek için kendinizi zor tutardınız . ama iyi biriydi. en azından 1. sınıfların derslerine girip hoca taklidi yapan huurnun evladı Douglas kadar şerefsiz değildi.

ilk yarıyıl tatiline girmiştik sevinçten seher yıldızı baksırımı bile okulda unutup atlamıştım otobüse.. poole'ye yolculuk. ezek binini çok özlemiştim.

ezek'in oralet babası ezek'i okula yollamamış, tarla işlerinde çalıştırıp kahvede 3 adımda nasıl yancı olunur kurslarına göndermişti. ezek gibi bir adam tarlada çalışırken benim gibi bir adamın ilim irfan öğrenmesi başlı başına bir adaletsizlikti. bunu neden söylediğimi hepiniz bilirsiniz. ezek gibi adamlar üstün zekalıdır ve onlar işlenirse ortaya elmaslar çıkar.

20 dakikalık mesafeyle poole'ye varmıştım. kapının açılmasını beklemeden atlamaya çalışınca piston aşağı indi tarzı bir kargaşa oluşmuştu. şöför gibtir git artık şu arabadan bindiğinden beri kan kusturdun millete diyerek kıçıma ingilizlerin çok sevdiği shut me tekmesini atmış, iner inmez poole'nin toprağını buram buram içime çekmiştim.

"Düşüncelerin neyse hayatın da odur. Hayatın gidişini değiştirmek istiyorsan düşüncelerini değiştir." der Shakespeare dayı.

tam da bu sözü düşünüyordum kasabaya varmadan evvel. benim düşüncelerimi değiştirmeye niyetim yoktu.

o zaman ?

işte o zaman bir karar verdim..

— oooo bay will, kasabamız eğitimli insanlar yetiştirdiği için yüce isa'ya şükran duyuyor.
irfan dayı ne diyon dıbınakoyim aleykümselam.
—- derslerinde umarım iyisin.
iyi iyi ne var ne yok, ejderha falan saldırdı mı köye ben yokken
—- yok yok her şey gayet normaldi.
hmm.. ezek nerelerde.
— şey.. bay will.
lan irfan dayı gibecem bay will'ini ezek'e bişe mi oldu..
— bunu kendin öğrenmelisin..

kasabanın ortasında kilisenin hemen yanındaki derme çatma evi gösteriyordu irfan abi. ezeklerin evini.

asafapavıl modunda koşmaya başladım, hızlı koşmak istiyordum ama koşamıyordum. sanki ayaklarım kalbimle guide girmiş dur gitme diyor, beynimse lan susun huur çocukları diyordu. en sonunda ezeklerin kapısındaydım. tahta kapı üzerindeki işlemeleri hak etmeyecek kadar eskiydi. antika metal kapı tokmağını üç kez hızlı hızlı vurdum. sanki bir haber almaya değil de bir haber vermeye gelmiş gibiydi çıkan ses.

bütün mitolojik tanrıların 24 ayda yaptığı andromedanın en büyük huur çocuğu açtı kapıyı. ezek'in babası, bay (!) Horace'e.

—- obsss, ziynet sali aşkına noluyor !
sa bay Horace ezeki görmeye gelmiştim..
— ezek mi kaldı evladım gitti ezek.
gitti mi ?
— he gitti go go go fire in the hole gitti işte
dalga geçmeyin bay Horace ananızın dıbına denizbank işletme kartımı sokarım(bu kısım içimden tabi) nereye gitti
— bilmiyorum 2 ay önce bir akşam kavga ettik yani gene kavga ettik, çekti gitti.
peki hiç aramadınız mı ?
—- yo niye arayayım.
çok doğru. bence babası aramalı.
—-terbiyesizlik yapma liseli.

neyse, bir not bir mektup falan yollamadı mı.
—- geçen msn'den titreşim yollamış engelledim bende
iyi günler bay Horace .. iyi günler.
—- hıgss ıhff

rezimi alıyım sıkılınca okurum sanki bi roman okumuşun da onu inci ye uygun hale geritiyomuşun gibi geldi bana

gitmişti..

gazı kaçan kolanın ağızda bıraktığı pislik tat gibiydi hava, gereksiz bir döl fayansa düşmüştü sanki. ezek gitmişti. ezekiel gitmişti. oysa ben 10 dk önce otobüsten inerken; daha doğrusu düşerken, aklımda bir daha o okula dönmemeyi ezekeil'la birlikte bundan sonraki hayatımızda hep birlikte olup canımız ne isterse onu yapmayı düşünmüştüm.

şimdi save' etmediğim oyundan çıkmış gibiydim. ne tak yiyecektim ben.

pes etmemeliydim. ezek bana hep zorlukların ve kötü anların olmasının aslında güzel şeylerin var olma sebebi olduğunu söylerdi. gerçekten de böyledi. ezek yoksa bu onun tekrar birlikte olmamız için bir mesaj olduğu anlamıydı. ezek aslında bana giderek hadi gel mesajı vermişti. kesinlikle.

onu bulmalıydım. Dorsete'de hatta güney ingiltere'de bile olsa onu bulmalıydım.

Evin kapısına geldiğimde babam karşıladı, ezek'in gittiğini bana neden söylemediniz oldu ilk cümlem.

— bak will
neden baba ? neden ?
— çünkü derslerinin olumsuz etkileneceğini düşündük.
artık bunları düşünmenize gerek yok.
— bu da ne demek şimdi ?
artık okula gitmeyeceğim.
— ciddi olamazsın will..
çok ciddiyim artık okula gitmeyeceğim (şuan topu aldım orta sahada sergen gibi sürüyorum)
— tamam bak, ! biraz dinlen annen en sevdiğin turtayı yaptı hem kardeşin de seni çok özledi..
baba, okul bitti benim için bu konuda çok ciddiyim (ceza sahasına yaklaştım)
— will şuan sinirlisin, sakin kafayla bir daha düşün istersen
konunun ezek'le bir ilgisi yok baba. ezek gitmeseydi de size zaten bunu söyleyecektim (kaleciyle karşı karşıyayım)
— sen ciddi misin ? eğer okulu bırakırsan bu eve bir daha girmezsin.
eğer bu olması gerekiyorsa bırakın olsun (sağ çatala ayak içi falso)

— defollllllllllllllllllllllllllllllll (goooooooooool)

KÖYLÜ GÖTÜNÜ gibiM BUNE