fakir beratın hikayesini dinlemek isteyenler

@79 ahmet şu an hala köyde arada bir gelip gidiyo dedemle babannem büyüttü onu tarım yapıyolar. abimde bir çayocağında çalışıyor.

valla türker kardeşler çok zengin oldu be panpa, burak apaçinin teki karı kız kovalıyo beni napsınlar artık. hepsi işinde gücünde ben 19 yaşındayım lise 4e yeni geçtim. meslek lisesine gidiyorum.o çocuklar 25-26 yaşlarında. bunları şimdi yazmıycaktım ama beni bir dinleyen sen kaldın.

Okulda mahalleye göre daha iyi, temiz çocuklar vardı. beni koruyan biri vardı. evet beni ilk kez savunan biri vardı. adı şahindi. gerçekten kral bir abiydi. beni korurdu savunurdu. fazla ezilmemeye başlamıştım okula.ta ki şahin abilerin mahallesiyle mahalle maçı yapana kadar. türkerle şahin sınıf arkadaşıydı. bunlar 8 e giderlerdi. aralarıda fena değildi. işte şahin abi türker bak bu benim yeğenim bunu ezmeyin falan dedi. demez olaydı.bir kavga çıktı.bir anda burak belirdi. şahin abiyi de gözümün önünde paramparça etti. bildiğiniz gibi değil hiç güç yetmezdi burakla türkere. hiç dayak yemediler. herkesi dövdüler.her oynadıkları mahalle maçını kazandılar. küçükken tasoda, sporcu kağıdında ortak olup herkesi üttüler. bazıları böyle güçlü ve şanslı doğar işte. onların yerinde olmak isterdim. tabi şahin abi dayağı yedikten sonra tabi o da gariban ses çıkartamadı. beni savunmayı da bıraktı…

Artık yavaş yavaş büyüyorduk. mahallede çocuklar da azalıyordu. türker ve burak mahalleye gelmez olmuşlardı okul yüzünden.bu seferde yeni belalar türedi mahallede.bu seferde mahallede reis türkerin kardeşi soner ve erdem olmuştu. padişahlık gibiydi reislik bu mahallede. abiden kardeşe geçerdi yada reis yalakasına, yancısına geçerdi. onlarda hırpalardı beni.ama artık arada bir lazım oluyordum onlara.her akşam kuruyemiş ve kola alıp yiyip içerlerdi parkta yerlerdi bunlar. bana da ikram ederlerdi bazen. işte böyle bir akşamda bir çocukla tanıştık…

Adı hüseyincandı. çocuk rahat 100 kilo vardı benden bir yaş büyüktü. çocuk özürlü gibi bir şeydi. deliydi biraz herkese sataşırdı.ona rağmen hemen aralarına aldılar.ben yıllarca neler yaptım onların aralarına girmek için onlar 5 dakikada çocukla kanka olmuşlardı. tabi biz fakirdik güçsüzdük cürümsüzdük.bu hüseyincan da bana az çektirmedi. sürekli dalaşırdı bana kolumu bükerdi. zenci derdi sürekli çok karayız biz Anadolu çocuğuyuz esmer olur tenimiz. sonerle erdem hüseyincanı gaza getirir bana saldırtırlardı. çocukta bir gün kolumu kırdı benim. bildiğiniz tekmeyle kolumu kırdı. tabi beslenme, vitamin,protein yok bizde. kemiklerimiz cam gibi. tekmeyle kırıldı ulan tekmeyle.

Bu sırada abimde meslek lisesinde okuduğu için biraz atarlanmış kendine belalı arkadaşlar edinmişti. mahallenin yeni lideri olan erdeme kafa tutacak hale gelmişti ama ne çare hemen burak ve Türkeri çağırırdı korkak herifler. abim allah gibi korkardı onlardan. hoşaf ettiler o gün abimi. dudağını yardılar abimin. türker zaten biliyosunuz hiç acıması yoktu binin. merhamet yoktu onda herkesi bir kere dövmüştür mahalledeki. burak ondan iki yaş büyük olmasına rağmen bile korkardı ondan. çocukken 1.80di boyu zaten.bir de kalıplıydı.ama Allahtan burakla türker hüseyincana gıcık oldular.

Abim o gün dayak yediğinde dudağına dikiş attırmak zorunda kalmıştık.2-3 gün dışarı çıkmamıştı. çıkışı ise yine kötü oldu. türkerin azman kardeşi abimden küçük olmasına rağmen abimle kavga edicek bir sebep buldu ve zekice bir hamleyle abimi etkisiz hale getirdi. yarılan yere sert bir yumruk atmıştı. ortalık kan gölüne dönmüştü.abi kardeş ağlamaktan göz yaşlarımız kurudu o gün.ne istiyordu o çocuklar bizden 6-7 yıldır aralıksız dövdüler bizi. yetmedi babamızı dövdüler anamıza küfrettiler bizi küçük düşürdüler…

Bir yandan kapıcılık ve aralıklı olarak hurdacılık yapmaya devam ediyorduk.bir gün babam çok mutlu bir haberle eve geldi. belediyede iş bulmuştu. artık biraz elimiz para görebilecekti. belkide sıcak bir eve bile taşınabilirdik.ilk zamanlar işleri çok yolunda gitti. ancak çok dürüst ve namuslu olması yüzünden işi eline yüzüne bulaştırdı detaya girmiycem. bilirsiniz belediyedeki amirlerin hepsi türker, burak,soner, erdem gibi şerefsizlerin büyümüş halleridir.bir hata yaptı ve hiç acımadılar bastılar tekmeyi.

Anamın adı gibi yadigar mesleğine geri döndü zavallı babam.40 yaşındaki adam çöp topluyordu kağıt topluyordu elinde mıknatısla teneke kovalıyordu. bilirsiniz alimiyyonları alıyolar sadece. benimde bir iş bulmam lazımdı bende mahallede yeni açılan bir bakkala beni işe alır mısın diye yalvardım. adam da halime acıyıp bana iş verdi.

elim ekmek tutuyordu üç aydır çalışıyordum.taa ki hüseyincanla burağın kardeşi eren bakkala gelene kadar. ustam o sırada camiye gitmişti. bana da artık güvenmeye başlamıştı emanet edebiliyordu. hüseyincan bir şey ısmarla da yiyek berat dedi bende kusura bakma parasını ver öyle dedim.sen misin bunu diyen. piknik bisküvilerin hepsini kucakladılar cips reyonunu yıktılar sakızları yere döktüler hiçbir şey yapamadım o anda ustam içeri girdi. erenle hüseyincan koşarak kaçtılar bense ustama bir şey diyemedim. direk gibtiretti beni. koskoca hacı olmuş ağzından onca küfür çıktı. hiç haketmedim aslında.

@105 nasıl yapıldığını bilmiyorumki yardımcı olursan sevinirim

Artık liseye gidiyordum abim gibi meslek lisesine. meslek lisesi olduğu için çok zengin çocuklar yoktu burda. mahalledeki gibi ezilmiyordum.ama akşam olup eve döndüğümde çöpleri toplamak çok ağrıma gidiyordu. artık dayak yoktu bu seferde ergenlik çağının başlangıcından mıdır nedir alaycı bakışların hedefindeydim. intiharı bile düşünmedim değil. düşünsenize annesinden babasından dayak yememiş bir çocuk bırakın dayağı hakaret bile işitmemiş çocuktum ama toplum bizi adeta sindirmişti.iş aramaya başladım yine.

@112 çok sağolasın

@108 ben bu üyeliği sınıf arkadaşım okandan aldım kendi girdiği 3-5 entryi sildim.o bu üyeliği ismini beğenmediği için kullanmıyodu bana verdi.

yemin ediyorum

Yenimahalledeki şark kıraathanesinde çalışmaya başladım. sahibi osman sülük adında sesiyle duvarları titreten bir adamdı. aynı zamanda da komşumuzdu yan binada otururdu.bir de torunu vardı cihan okul çıkışından sonra kahvede kasada oturur bana emirler yağdırırdı.o da çok kavgacı ve küfürbaz biriydi. onun meşhur bir küfürü vardır hiç kulaklarımdan gitmez bağırırdı sürekli atanı, kitabını gibiym berat diye. dedesi beni sevdiği için beni kıskanmış olmalıki omuz falan atmaya başlamıştı.bir gün yine işe gidiyorum önümü birden cihan kesti.

cihan iri yarı,dev gibi bir çocuktu. karslıdır bunlar. biraz hödüklerdir. anlamazlar laf, söz.kardaşım işi bırakacaksın dedi bana. neden dedim. çünkü patron benim benim borum öter dedi bana. gidelim osman amcayla konuşalım dedim. karnıma sert bir yumruk attı. biraz da yağmurluydu o gün. çamurdu biraz oralar yol-yapım vardı. üstüm başım her yer battı. Bende bu sefer karşılığı verdim. yerden bir taş alıp cihanın kafaya indirdim. tabi bunu yapmam benim işten atılmama sebep oldu.ama ilk kez kendimle gurur duymuştum.ilk kez ayaklarım üzerinde durduğumu hissetmiştim.

@121 boşuna demiyorum hepsi gerçek diye böyle bir şey yaşanmasa yazar mıyım ben nasıl kurgulayabilirimki kardeşim

Fazla da anlatmak istemiyorum anlattıklarım beni gerçekten duygulandırdı inanmamışsınızdır, küfretmişsinizdir ama ancak bu kadarını anlatabildim gözlerim doldu. sizler sayesinde ilk kez birinin beni dinlediğini hissettim beni dinlediğiniz için çok teşekkürler hepinize. belki yarın devam edebilirim devam et derseniz yarın edebilirim. çok olay yaşadım ben anlatmakla bitmez.ama beni merak edenler için metro grosmarkette paspasçi olarak çalışıyorum. çok kötü durumda değilim. çok şükür elimiz ekmek tutuyor.iyi sabahlar herkeze

dinleyen varsa devam ediyim ömrümün son 3-4 senesi kaldı anlatmadığım

kavedeki işi bıraktıktan sonra bir süre çalışmamaya karar vermiştim. bunun yerine köye gidip bir süre dedeme babanneme yardımcı olmaya karar verdim. kardeşim ahmetle de yaşayamadığımız kardeşlik duygularınıda biraz olsun tadabilcektim. ahmet öyle zeki bi çocuk değildir. sizin özürlü tabir ettiklerinizden.ama köye gidince açılmış.ee bize de bi çakal lazımdı değil mi artık?

ahmet köyde sigaraya falan başlamış.ben babam ve abim ağzımıza sürmedik ankarada.biz onu şehirde bizim gibi ezilmesin yoldan çıkmasın diye yolladık o tekdalcı izmaritçi olmuş. bunun bir tek sebebi vardı o da diğer akrabalarım gibi köyde yaşayan dayım musa. dayım pek iyi bi adam değildi. bildiğiniz köylü çocuğu biz çapanoğlunun torunlarıyız yiğidin harman olduğu memleketteniz diye gezer ama kimseye bi faydası dokunmazdı. kötü alışkanlıklar hep ondaydı. düğünlere gider içer dönerdi. babannem ve dedem diğer dedemleri sevmezdi ama yapcak birşey yoktu. ahmet dayısının yanında gezmeye başlamış bir kere.