fakir babamı nasıl ağlattım anlatıyorum

daha küçüktük o zamanlar ortaokul yıllarıydı. bu bin işe sabah namazı vaktinde gittiği için okul harçlığımı televizyonun üstüne bırakırdı. harçlık dediysem de anca 250 bin bırakıyordu delik donunu gibtiğim. okula 5 milyonla gelen çocuklar vardı

neyse bir gün baktım televizyonun üstünde para yok, unutmuş herhalde dedim neyse gittim okula. öğle arası oldu zil çalar çalmaz sınıfa daldı dıbınakoyduğum bu nasıl bir zamanlamadır. öğretmen öğrenciler herkes sınıfta .

"oglııım sabah harçlığını bırakmayı unutmuşam işten izin aldım geldim " dedi çıkardı 250 bini bana vermeye çalışıyor herkes gülüyor amk rezil oldum. daha da yetmezmiş gibi elinde bir poşet var. "gelirken anana poğaça neyin de yaptırdım lor peyniri de var katık edip yirsiniz arkadaşlarınlan" dedi

vay amk millet nasıl gülüyor. arkadaşlara bakarak bizim mahallenin delisi bu arkadaşlar ciddiye almayın dedim. oğlu küçük yaşta öldüğünden beni oğlu zannediyo dedim. baktım bu ağlamaya başladı. " ne diyirsen sen oğul" diyor cebinden çıkardı sümüklü mendilini gözyaşlarını siliyor

hadi amca hadi dedim tuttum kolundan sınıftan dışarı attım , ittirmemle yere düştü defol diye bağırdım ağlaya ağlaya kaçtı dıbınakodumun fukarası