facebooktan dünyayı kurtarmak

Özetle yükte ağır pahada hafif şeyler satıyoruz. iyi saatte olsunlar, gelişmiş devletler n’apıyor? Yükte hafif pahada ağır şeyler satıyor, yani marka değeri! Hani o bizde hiç denecek kadar az olan…

Öyleyse n’apıcaz, marka değeri oluşturabilecek potansiyele sahip Türkiye markalarını destekleyeceğiz. Devlet bunun için falanca bakanlığın filanca fonundan bütçe ayırmayacak!, biz gençler olarak

kalbimizden bir bütçe ayıracağız onlara. Mühendis olup da girip bir A firmasında Danimarka’nın ürettiği doğal gaz kombisini satmak kolaya kaçmaktır… Bir kombiyi daha ucuza kendi markasıyla tasarlamayı

düşünecek öz güvene sahip mühendisler yetiştiren değil, ideoloji askeri yetiştiren üniversitelerimiz var… Memur maaşıyla çoluk çocuk ay sonunu getirebilen bir milletiz, şu kalbimizden bir bütçe ayırsak

bütün dünyaya yeter, ülkemiz için bir şeyler icat etsek, üretsek, ama bunu illa meclisin sıcak koltuklarında değil, birlik beraberlik içinde bu memleketin “kumaşı farklı olmayan” sahipleriyle büyük

Türkiye için tüm gençliğin gücüyle… O zaman inanın, koca koca ideolojilerin taht kavgalarından daha muteber bir iş yapmış olurduk…

Hani şu bizim israil’den aldığımız heronlar varya, hani şu ordumuza istihbarat sağlasın diye milyon dolarlar verdiğimiz ama gönlünden kopanı da teröristlere gönderen “hoşgörülü” heronlarımız… Onların

beşte biri maliyetinde “bizimkiler” yapmış, meğer yapabiliyormuşuz, ama mühendislerimiz çok duygusal, kız arkadaşlarından ayrılınca hemen “intihar” ediyorlar. (2) Herhâlde sevgilisiyle arası iyi giden

bir mühendis ekibimiz olacak ki, falanca üniversitede daha üstün bir iHA ürettiler, ve başardılar… Hangimiz o ekipten daha milliyetçi, hadi hangimiz daha ulusal daha vatanperveriz? Kahvede vatan

kurtaranlarımız vardı, şimdi facebook’ta kurtarıyor twitter’da karıştırıyoruz… Nereye gidiyoruz? Hakikaten kurtulur mu Halepli küçük kız zalim kurşunlardan, Doğu Türkistan’daki Filistin’deki garipleri

de

kurtaracaksa her yere TC yazalım.. Heryere “Rabia” eli boyayalım…

Geçenlerde Emniyet için istihbarat ve yüz tanıma sistemleri barındıran bir insansız hava aracı daha yaptık, bence adınızın başına TC, profilimize tuğra değil de, THK yazarsak daha anlamlı olur, çünkü

THK Üniversitesinin icadı, gazetede şu satırlarla okuduk:

“Test sürüşleri devam eden iHA, 45 dakika havada kalabiliyor. 40 kilometre çapı olan alan içinde istenilen yere gidebilen iHA, ses ve görüntüleri merkeze aktarılabiliyor. iHA’da yüz tanıma sistemi de

bulunuyor. THK Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Ünsal Ban, dünyada 70 bin dolara satışı yapılan iHA’ları THK’nın 10 bin dolara mal ettiğini bildirdi.” (3)

Yoldaki kaldırım taşını söküp polisin kafasını yarmakla sosyalizm değil jop gelir!… işçinin emekçinin hakkını savunduğunu idda edenler, emekçinin esnafın cdıbını çerçevesini dökenlerin gözlerindeki

Marks’ın Lenin’in haşmetini gördüm… “istemezük”e gelince can-u gönülden sokağa dökülüyoruz. Herkesin ideolojisi “en muteber” “en gereklisi”. Hepimiz bu milletin içinde, bu toprağın ekmeğini yemekteyiz,

hepimiz bu milleti seviyor bu devleti daha yaşanılabilir ve daha ileri zütürmek iddiasındayız? ideolojilerimiz var, iktidara gelmek isteyen veya gelmiş partiler ve ideolojileri, hani diğerlerinden

kesinlikle iyi olan, “hepsinden doğru” olan. Hiç bir işe yaramadı. Yaramayacak… Öyleyse her şeyi devlete bırakmayacak kadar şuurlu nesiller lazım. ideolojilerin taht kavgaları yüzünden birbirine girip

meydanları dağıtan, 3. tekil şahıslar tarafından manipüle edilebilen bir gençlik, devlet ve millet için zaaf noktası yumuşak karın teşkil eder, oysa hizip topluluklar değil, devletin taşıdığı değil,

devleti taşıyan beyinler olmalı… “Benim ideolojim atlas ipektir” mantığının artık hiç bir hükmü kalmamıştır, kifayetsizdir. Bir ab-ı hayat formülü bile, uygulamaya dökülmedikçe müsvette bir kağıt

parçası ve birkaç damla mürekkepten ibarettir.

Türkiye’de ve dünyada bir çok devlette, demokrasinin bir yan etkisi olarak ideolojilerin, partilerin, gurupların, birçok zıt kuvvetin bir gemiyi ters yönlerde çekmesi gibi kendi içinde enerjisini

kaybeden ve en güçlünün bile gücünün yarısından fazlasını diğer vektörel güçleri sönümlemekle yitirdiği ağır ağır ilerleyen bir gemi gibidir devletler. Hantal, rahatsız ve istikrarsız…

insanlık tarihinden ve devlet fikrinin ortaya atıldığı günden beri, hiçbir devlet kendi varlığını oluşturan halkından bağımsız gelişmemiştir. insanlar ne kadar yükselirse devlet de ancak o kadar

yükselir, devlet soyut bir kavramdır, onu realize eden, dokunulur görülür kılan şey insanların kendisidir… Çok gelişmiş bir medeniyet ilkel bir yapıya cebir kullanılmadan razı edilemeyeceği gibi, ilkel

bir toplum ve medeniyet de ülkesinde petrolü koyacak yer bulamasa bile “zengin adamın fakir zihniyeti” olarak kalacaktır. Öyleyse, tabandan girmedikçe, yani millet yol katetmedikçe devletin yasaları

kanunları teknolojisi petrolü hiçbir işe yaramayacaktır. Bakınız: On bin yıldır Çin’de pilav yediği halde, üzerine döner doğramayı akletmeyen dünyanın birinci ekonomisi… Latifesi bir yana, devlet rejimi

ne olursa olsun, milletinden ari düşünülemez. Devlet soyuttur, millet somut, soyut olan devlet yüce bir değer taşırsa somut niteliğe dönüşmezken, milletin somut yüceliği devletin soyut niceliğini ilâ

nihai etkileyecektir.

Devletlerin büyüklüğü sadece bütçeleri değildir, prestijleri de kültürel bir emperyal saha oluşturur. Osmanlının tek bir mimarisinden, bir Selçuklu çeşmesinden o medeniyetin ve o medeniyetin oluşturduğu

devletin büyüklüğünü anlarsınız. Bu ihtişam bir telkindir. Devletin büyüklüğünü, yüceliğini, gücünü, caydırıcılığını bilinç altına yerleştirir. Bu parametreler sadece devlet binaları mimarisi değil, o

devleti oluşturan milletin markaları da bir değer oluşturur. Marka değeri tamamen bir prestijdir. Aynı devletlere lazım olan o törenler, geçitler, oymalı burmalı cumhurbaşkanlığı köşkleriyle tesis

edilmeye çalışılan prestij gibi.

Bu yüzyılın gereksinimleri, bilgi çağında olmanın getirdiği bilgi toplumunun yanı sıra, üreten, geliştiren, girişimciliği güdüleyen bir inovasyon çağı olmasıdır. Baş döndürücü değişimlerin yanı sıra,

hayatın bu hızına ayak uyduracak stratejiler gereklidir, yosun tutmuş ideolojiler sadece oyun kuranların oyunlarını kurarken, mevcut metaforların reaksiyon analizlerini yaparken, onların sergileyeceği

kalıp tutumlardan haberdar olması ve “tanıdık düşman” “keşfedilmiş kale” olarak zeki “player”ların işine gelecektir. Hep gelmiştir de zaten. Ütopyalar ardında koşan topluluklara, “küresel beyinler” her

zaman peynir-fare ilişkisiyle yaklaşır ve onları koşturur. Onlar hiçbir zaman “olmayan yer”deki peynire ulaşamayacaklar hem de mevcut enerjilerini buna harcarken kullanılacak, oyun dışı “hamle dışı”

edilecekler.

Türkçesi şu ki, adının önüne TC koymakla, ingiliz’lerin çizdiği dünya aklı ortamında kurulmuş ve soğuk savaş yıllarının kutuplu dünyasına “manuel bikaç özellikle” eklemlenmiş burnunun ucundakini

göremeyen “bekle pozisyon al” “statüko Türkiye Cumhuriyetini” kurtaramazsın. Bu Türkiye eskimekle kalmadı, bu kafayla giderse hayatta da kalamayacak… Biz çarşafla, türbanla, “kart-kurt”la uğraşırken,

ideolojilerimiz uçup giden o milyar dolarları kaybolan yıllarımızı “deli fişek” gençliğimizi kurtarmadı, hiçbir işe yaramadı… Ya büyüyecek ya yok olacağız. Ya etrafına bakmayı öğrenecek, oyuna gelen

değil oyun kuran olacak, ya da zaten dünya arenasında kurulduğundan beri hiçbir varlık gösterememiş halinde, paslanmış basireti fosilleşecek… Uluslararası ilişkiler duayeni, Ömer Özkaya’nın da dediği

gibi, Anadolu doru bir attır, ona binmesini bilmeyeni üstünden atar, binmesini başaranı da alır şahlanır…

Osmanlı’da daha çok ayrı fikir, etnik, dil, kültür varken daha bir ve bütündü, şimdi tek bayrak tek millet tek dil ama her kafadan bin tane ses çıkıyor. Bilin bakalım niye?… Çünkü Mevlana buyurdu; Aynı

dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşır…

Daha büyük düşünmeli, daha güçlü bir Türkiye için özel ve tüzel şahsiyyetlerimizle artık hiçbir işe yaramayan “ideolojilerin taht kavgasından” vazgeçmeli, müşterek faydalar katma değerler

oluşturmalıyız. Osmanlı böyle yaptı, her işte en mahir kişiyi buldu, bırakın ideolojisini bunu yapan gayrimüslim olsa bile onu en yetkili makamlara getirmesini bildi. Bu yüzden de başardı. Profil

fotomuzu tuğra yapıp, kapak fotosuna da Osmanlı Armasını koyup her gün demir hindi şerbeti içsek, bir Rum mimarın Osmanlı’ya yaptığı hizmeti karşılayamayız… Osmanlı’ya muhabbeti varmış, nereden

anlayacağız, Türk’müş, neresinde yazıyor? Bizden öncekiler çok iş yapmış, bizler de çok iş yapanların torunu olarak sefasını sürmedeyiz… Tarih ilmi eski muzafferiyetleri okuyup üstüne de Osmanlı

şerbetleri içip, “vay be neymişiz” odaklı bir ilim değildir. Gelin bin yıllık kardeşliğimizle bin yılda ortak inşa ettiğimiz bu medeniyetin bakiyesinde kurduğumuz devleti, biz taşıyalım, hükümetler

partiler gelip geçerken devlet ve millet baki kalır…