facebookta resimlere bakıp ağlıyorum

gibtin attın bravo

ananın dıbına koyiiiiiim

ananın dıbına koyiiiiiim

onunla olan bir anım yüzünden asla ve asla facebookta insanların kendimin fotoğrafına bile bakmam ama dayanamadım fotoğraflarıma bakayım eski olanları kaldırayım derken onunla olan konuşmalara denk geldim.

bir gün yine içmişiz benim fotoğrafımı çekmiş altında 100 comment dalga geçip, gülüp eğlenmişiz o benim adıma konuşmuş ben onun adına mutluymuşuz, arkadaşmışız en azından. Bir başka fotoğrafta da onun evindeyim köpeğinden korkuyorum, yine benim fotoğrafımı çekmiş, yine gülmüşüz, Liste uzuyor böyle..

o anılar canlandı gözümün önüne 20 yaşımda babam ve oğlumda uyuyakalan adam ağladım beyler, ağlıyorum hala.

Siz hiç "al gırdın gırdın" videosunda üzüntüden, özlemden ağladınız mı? veya "beste yapamayan ama çıkmaz oldun pencereye diyen" çocuğun videosunda onunla beraber gülmüştük oğlum diyip, sinirden videoyu kapattınız mı?

Veya onun adını her duyduğunuzda ki söyleyenin onu kastediyor olması farketmez o ismi duyduğunuzda bile içiniz ürperdi mi?

Bütün bunlara rağmen, onunla konuşmayı zütünüz gibile gibile siz kestiniz mi? çok yakın arkadaş olduğunuz halde onu sevdiğinizi hissetiniz diye.

Benim hepsi oldu dıbınakoyim.

işin asıl acı olan kısmı, 1 yıldır konuşmamıza rağmen 30 mt uzağımdaki odada benimle aynı yurtta kalması.

Git konuş diyecek panpalarım, ona seni seviyorum diyemem. Beni arkadaşı olarak gören birine de yan gözle bakamam bana yakışmaz.