eşcinselim hayatımı anlatıyorum minnoşşlar

üniversiteye başladığım ilk dönem, samimi olan bir kız arkadaşıma ilk defa cesurca açıldım. senle bir şey konuşacağım dedim, tamam dedi. dedim ben eşcinselim,ee ne yapmamı bekliyorsun dedi. tepki ver istersen dedim, umrumda değil,sen benim canımsın, cinsel yönelimin beni alakadar etmez deyip bana sarıldı. gözlerim dolmuştu. sabaha kadar kızarkadaşımla konuştuk.

bu arada çok samimi olan bir gay arkadaşımda vardı. sürekli onla buluşur, gaybarlara falan giderdik.ilk gay bara gittiğimde 40 küsür yaşlarda bir adam gelip, tanışma teklifinde bulunmuştu. arkadaşım halen dalga geçer.

tabi artık aileme açılmalıydım, çünkü kafamdaki bu karmaşa benim vaktimi çok alıyordu.bir şekilde bilmelilerdi bunu. sağlıklı düşünemiyorumdur belki diye okuldaki iki hocama durumu anlattım. ailemin eğitim düzeyini falan sordular. onlara göre sadece anneme ve ablama açılmalıydım. gelecek zamanda kızkardeşime. fakat asla babama açılmamalıydım. neyse bunların üzerinde uzun uzadıya düşünmek için biraz askıya almıştım.

nası güzel anlatıyo insanın gay olası geliyo

@43 ahahaha ben de ilk gittiğimde 40 yaş civarı biri tanışmak istemişti. ben de yüzüne kısık gözlerle bakıp çekilebilirsin demiştim. okuyorum devam et iyi yazıyosun.

@44 gibleyen yok işte gibtir git yat liseli

@47 sen gibtir git itoğlu it. sana mı kaldı okunup okunmaması. sen istemiyosan okuma başlık mı yok okuyacak. eşşoğlu eşşeğin taku

ya yazma mal mal, ayos mayos! senin gotunu gibeyim emi! dur lan gibmiym en iyisi bu simdi hoslanir bundan. faaaagggggg

o ara dönemde,bir heterociksüel arkadaşım beni tesadüfen bir gay arkadaşıyla tanıştırdı bir doğumgünü partisinde. hayatıma sevgili anlamında damgasını vuran tek kişidir. benim her şeye bakış açımı tamamıyla değiştirmiş tek erkek. bundan sonra çıkar mı onun gibi bilemem ama benim hayatımda önemli biri olmuştur.

tabi aşığız güya, aldığımız bir güç var, artık sütoğlan sizin deyiminizle muallak durur mu yerinde, mükemmel örnek bir genç kimliğinden sıyrılıp artık ben demelidir. aileye her şeye rağmen açılmalıdır. aşkına sahip çıkmalıdır. artık toplum ona yön değil,o topluma yön vermelidir.20 yaşındaydım. birçok şeyi ispatlamıştım. yalnız geçirmek istemiyordum önümdeki yılları. çünkü geçmişte kalan 20 yılım yapayalnızdı. bugün hangi eşcinsele sorsanız, hepsi de aynı şeyi söyler size;ellerinden alınmış o çocukluk döneminden bahsederler size. sizi toplum,din, öğretiler hepsi ötekileştirmişler. yalnızlığı çok iyi bildikleri halde en çok yalnızlıktan korkarlar, sanki hiç yaşamamışlar gibi.

senin hayatını gibeyim

velhasıl kelam açıldık aileye. tavsiyelerin aksine ben ilk babama açılmakla başlamıştım. neden ilk seçimim babamdı diye sorarsınız, çünkü annem daha çok acı çekmişti,her şeyi üstlenmişti bütün hayatı boyunca bir de bunu bindiremezdim üstüne. ablama söylesem onun umrunda bile değildi. neyse akşamlardan bir gün:

-baba seninle uzun zamandır konuşmak istediğim ama sürekli olarak ertelediğim bir konu var. konuşmalıyım artık zamanı geldi.
-neymiş bakalım, buyur?
-ben senin oğlunum,sen beni nolursa olsun seviyorsun değil mi?
-evet, tabi oğlum.
-sakın hasta, sapkın falan olduğumu düşünmeyeceksin
-tamam, söyle.
-ben eşcinselim baba.

rezerved

cok uzun sonra okurum

okuyanı gibsinler. genede yaz sen panpa.. takıl kendi çapında

http://turk6161.mybrute.com

babası bunu gibti kesin

tabi ki bu en son cümlemden sonra babamın önünden eliyle devirdiği sehpayı ve bana kültablasını fırlatışını çok net hatırlıyorum. evde kavga kıyamet, sanarsınız ki babamı öldürüyorlar. annem koşarak geldi salona. adam haklı tabi. yıllardır düzgün bir çizgide yürümüş,iyi kariyeri olan, kusursuz bir ailesi olan adamın muallak oğlu olması tamamıyla kurallara aykırıydı. yani babamın kafasındaki plana göre bu hiç hesaplayamadığı bir ihtimaldi.ah baba ah,keşke bu kadar mükemmel olmasaydın.

"noluyoooorr" diye bağırarak giren anneme, babam haykırarak bağırıyor:

-duydun mu,oğlumuz, gözbebeğimiz,her şeyin en iyisini düşündüğümüz oğlumuz muallakymiş. allahım al şu canımı,hem de şu dakika.

annemin yere yığılışı, kültablasının kafamda bıraktığı acıdan milyonlarca kat daha fazlaydı.

o dönem pgibiyatr kliniklerine yönlendirilmeye başladım babamın zoruyla, babama göre hastaydım ve tedavi edilmeliydim.bu arada o arkadaşımın tanıştırdığı adam, sevgilim olmuştu ve ailemden derhal ayrılıp beraber yaşamamız için ısrar ediyordu.bir yandan okul sürüyor tabi. babam devamlı aktif şekilde takipte. okuldan almaya kadar geliyor bazı günler. akşamları çıkmak kesinlikle yasak. hayatım sadece okul ve kliniklerdi o ara.

harun abi seni böyle bilmezdik

ben direniyorum ısrarla, sevgilime biraz beklemesini, sabretmesini söyledim, amacım ailemin ikna olması bazı şeylere. bazı şeyleri anlamalarını istediğimden bende hiç aksatmadan gidiyorum kliniğe dedikleri. birkaç ay sonunda doktorum ailemi çağırıyor ve eşcinselliğin bir hastalık olmadığını, bunun da heterociksüellik gibi bir yönelim olduğunu falan anlatıyor. çocuğunuzu böyle kabullenmelisiniz deyip yolluyor. tabi tipik türk babası olan babam başka klinik arayışına girmeye başlıyor, annem ise benimle hiç konuşmuyor.