Yıl 2094
Yine aynı profesör
Günümüzde üreyin deniliyor ve ben buna yapmayın deyince sorun oluyor. Onca milyardan sadece biri olmanız sizi rahatsız etmiyor mu? Çoğu ülkenin tarihi kayıtlarında bazı zamanlar nüfus milyonları dahi aşamadığı zamanlar olmuş. O zamanlarda sorun edilmiş ve üreyin denilmiş. Ardından o ülkelerde isyan, anarşi boy göstermiş.
Bundan yaklaşık 150 yıl önce filan bir bilim adamı varmış. Hala dünyanın en zeki insanı olarak kabul ediliyor. Albert Einstein. Adamın meşhur bir sözü vardı. III. Dünya Savaşını bilmem ama IV. Dünya Savaşı taşlar ve sopalarla yapılacak diye. Bence IV. Dünya Savaşı olmayacak fakat ülke liderleri öyle hatalar yapacak ki insanlar kendi içlerinde Dünya Savaşı yaşayacak. Tabii taşlar ve sopalarla. Umarım doğru bir ideolojiye sahip insan topluluğu çıkar ve bu düzene dur diyebilirler. Belki de bu insanlar gerçekten iyi bir düzen kurabilirler. Neden olmasın?
Not:Hikaye serisidir. (bkz: orijin penis hikaye serisi) dört hikaye daha gelecektir

Nergizi alıp tuvalete zütürdüm. Dudağı patlamıştı. Hafif kanıyordu. Bu herhalde Cengizin bizden büyük olmasından dolayı kazandığı bir avantajdı. Fiziksel olarak dayanıklı ve güçlü olsa da zihinsel olarak beni asla geçemeyecekti. Bu bir gerçekti ve bu bir savaş olacaksa da ben şimdiden hazırdım. Kötü şeyler yaşamak seni yorabilir hatta üzebilir ancak kendini dinlediğinde yaptığın hata bir olabilir iki olabilir. Bu Cengizin gerçekten bir ayıbı başka bir şey değildir.
Nergizin kanaması durduğunda beraber odaya döndük. Ben alt ranzaya o da üst ranzaya çıktı.
N:Tuğrul, teşekkür ederim.
T:Rica ederim. Benim kafama takılan şey şuydu aslında. Neredeydi görevliler?
N:Bugün sadece bir kez kapının önünden geçtiklerini fark ettim o kadar.
T:Parlementonun kararları insanların kaderlerini değiştiriyor ve disiplinsiz bir tutumda anarşiyi tetikliyor.
N:Az kaldı zaten.
T:Neye?
N:Gerçek savaşlara. içimizdeki savaşa.
T:Sana cephe almak istemem.
Sesli güldü.
N:Ülkeler kendi içinde iç savaşa gidecek.
T:Deme öyle. iyilik her zaman kazanır.

Yıl 2120
Bugün eşimin doğum sancıları tuttu. Böylesine kötü giden bir gidişatta çocuk sahibi olmak istemezdim ama bende bir aileye sahip olmak istiyordum. Ve sonunda eşim içeride. Bebek ağlama sesi de duyuldu.
X:Çocuğunuz oldu. Bir oğlan!
Y:Adı ne olsun hayatım?
Z:Adı Tuğrul olacak.
Y:Güzel bir isim. Tuğrul olabilir.
Bugün o bebek insanlara ışık olacaktı. O benim oğlumdu ve artık bunu hiçbir şey değiştiremezdi. Ben artık dünyalara sahiptim. Tuğrul, benim dünyamdı.

Camdan izliyordum olan biteni. Nergiz ilk başta sakin sakin konuşuyordu. Cengiz ile sanırım yüz yüze görüşmüşlükleri vardı da. Konuştuğunuzda gerginlik zamanla artardı ya o şekil hareketler sergiliyordu ikisi de. Cengiz elini kolunu sallıyordu Nergiz ise ellerini arkasına bağlamış sırtına doğru bastırıyordu. Nihayetinde Cengiz bağırdı ve bahçeye koşup pustum.
N:Hepsi nüfus savaşlarından korunmak için biliyorsun.
C:Benim buraya gelmem saçma. Senin burada olman apayrı bir saçmalık.
N:Pardon!
Nergizin de sabrı bir yere kadardı. Kızarmıştı sinirden. Elini yumruk yaptığı sırada yüzüne yumruğu yedi. Koşarak Cengizin üzerine atlayıp yumrukları saydırmaya başladım suratına.
C:Senin tavrın ne?
Anlam veremedim. iki yumruk daha atıp kalktım üzerinden.
T:Ne tavrı?
C:Gelecekten beklentin?
T:Daha çok iyilik.

Birkaç gün odada Nergiz ile oturup takıldık. Genelde kamptan önceki hayatımızı anlatırdık. Ben ona apartmanımızda tek olmayı anlatırdım, o da bana villada muhteşem bir hayat yaşamayı anlatırdı. Taşlarla o geniş bahçesinde ciksek oynayışını ve arkadaşlarıyla saklanacak ağaç ve toprak olmadığından dolayı saklambaç oynayamayışını anlatırdı.
N:O değilde ben artık bahçeye çıkıyorum bana daral geldi.
T:Yapma.
Kolundan tuttum. Gülümsedi.
N:Vebalı değil. En fazla ısırırsa sabote edilir.
Kahkahaları bastım.
T:Sen sabotaj bilir miydin?
N:E heralde.
Yumruk attım ardından kendimi yere buldum. Göz kırpıp dışarı çıktı.

O gün havadan sudan muhabbet ediyorduk. Çok eğlendiğimizi ve bu kadar güldüğümü hatırlamıyordum. Nergiz çok iyi bir insandı. Gerçekten halden anlıyordu. Yine de Cengiz için üzülüyorduk. Ruhen sorunlarımızın olmasını biz istemeyiz ve kötü bir yaşantımızın olmasını da istemeyiz.
N:Cengiz ne olacak?
T:Hiç bilmiyorum ki.
N:Onu bu hale getiren bu düzen. içinde isyan var. Sadece bastırılmış bunu fark etmişsindir.
T:Bilemiyorum. Cengiz için yarını bekliyorum. Kesin kötü bir şey yapacak.
Nergiz bir an durdu.
N:Nereden biliyorsun?
T:Bilmiyorum sadece bekliyorum. O değilde yorucu bir gün oldu. Ben tuvalete gideceğim geldiğimde uyurum muhtemelen.
N:Git bakalım hadi.

yerimi alıyorum buraya

O gün başka bir şey yapamadık. Cengizi böyle görmek istemiyorduk artık. Mektubu da yarına sakladık.
Ertesi gün sabah kalkar okumaya başladık.
Sevgilim. Bu mektubun içinde bir harita var. O harita seninle buluşacağımız yer. Madem beni istemiyorsun sana oldukça uzun düşünme süresi. Altmış yaşımda buluşacağız. Belki öfken geçer. O haritayla benim altmış yaşıma bastığım sene buluşacağız. Seni çok seviyorum. Lütfen beni affet. Kızımız Irmaka iyi bak.
N:Çok duygusal.
T:Çocuğu olmuş. Ama sorunları var hala. Bu bir dram. Duygusallıkla alakası yok. Kendisi sistemin üyesi bilmem farkında mıyız?
N:Bu onun duygusal olduğu gerçeğini değiştirmez. Sende yapsan ya.
Güldüm bu dediğine.
T:Tabii seni kaybedersem. Sence böyle bir şey olabilir mi? Biz seninle devleşen ikiliyiz. Ben seni bırakmayacağım. Sende beni bırakmayacaksın.
N:Bu daha bi romantik sanki.
Gözlerine baktım. Işıldıyordu. Dudaklarımı yaklaştırdım. Öpeceğim sırada yakınlarda bomba patladı.
N:Bunu telafi edeceksin.
T:Siz isteyin matmazel.
Bilgisayarıma dünkü bilginin aynısı düştü. Sadece bir farkla kapıyı kırmışlardı.

Hmmm bekliyorum

(#205702855)

O gece iyi ki tuvalete gitmişim diyorum şimdi çünkü benim için hayatımın dönüm noktalarından biri oldu. Bu kampta kalan üç kişiye ve hatta kendi hayatlarına ihanet edecek olan görevlilerle başbaşaydık. Bizim yemek ve banyo ihtiyacımızı dahi kendimiz görüyorduk kampın olayı da buydu. Görevliler sadece koruyuculuğumuzu üstleniyordu ancak dışarıda insanlar sadece karınlarını doyurmak için birbirini öldürüyor, para ve yemek çalıyorlardı. Dışarısı tam bir kaos ama içerisi kendisi ile örtüşmeyen kararlar alıyor. Dışarıda ölüm içeride üreme arzusu. Uluslararası kararlar saygı duyma fakat uygulama ekgibliği gibi şeyler.
Görevlilerin konuşmasına denk geldim.
X:Yarın buradan kaçıyoruz değil mi?
Y:ihtiyacımız olanı alıp gidiyoruz kardeşim. Ailelerimizin intikamları çok yakında alınacak.
ilk savaşlarda kaybedilenlerden bahsediyorlar olmalı.
Z:Sizinle olmak bir gurur. Bu çocuklar kendi başlarının çarelerine bakabilirler zaten.
X:Aynen kardeşim. Bu gece uyuyun. Sabah aymadan gidiyoruz.
Odama koştum.

Yıl 2131
Odamda yazılım ve teknoloji işleriyle ilgileniyordum. iki senedir bakıyordum aslında ama pek bir şey becerebildiğim söylenemez. Yine de az kaldı yapay zekaya. Yine bizimkilerin konuşmalarına denk geldim.
A:Bu nüfus soykırımı beni cidden korkutuyor artık. Sistem bile kurtaramaz bizi. Polis ve askerleri salmak ne demek?
B:Uluslararası ama bu durum. Her ülkede var. Oylarımız bir yere kadar. Bizi tokat manyağı yapacak galip ülkeler var biliyorsun.
A:En azından üç beş delinin teorisine uymazdık. Kendi onurumuzla ölürdük.
B:Bu senin açından oluyor biliyorsun.
A:Ülkenin açısından.
B:Ülke yok, sistem var.
A:Sonumuz kötü.
B:Ne yazık ki.
iyi de bunlar resmen kıyamet senaryosunu tartışıyorlar. Benim acilen sisteme katılıp kendim yönlendirmem gerek.

Nergiz telaş yapmıştı. Bahçede 10 ya da 12 civarında adam vardı. Silahlarımızı aldık ama nafile olacağını biliyorduk. Bu adamlar bizi çatır çutur ezerlerdi.
N:Ne yapacağız?
Sağa sola yürüyordu. Sesi titriyordu.
T:Bilgisayarı sileceğim. Sonra da kendimizi koruyacağız ötesi yok.
Ben bilgisayardaki algoritmaları siliyordum. Nergiz de kapıda hazırdı. Korkuyordu da. Elleri titreyerek tutuyordu balyozunu. Bilgisayar silinmeye kurulmadığından işlemler ağır ilerliyordu. Kampın kapısı da kırıldı ve içeri girdiler. Üç kişi Nergize saldırdılar. Kollarından tutup yakaladılar. Üzerlerine koştum.
X:Bahsettiği bu mu?
Y:Bu olmalı. Gidiyoruz!
Üç tanesini ayrı ayrı bayılttım ya da ölmüş de olabilirler. Koştum peşlerinden ama at arabalarına binip gittiler. Oracıkta çöküverdim.
Olayın şokundan sonra yapılacak şeyi biliyordum. Bende kendi ekibimi kuracağım. Onu oradan kurtaracağım.

---SON---

Yıl 2130
Ben artık 10 yaşındaydım. Annem ile babam siyasetçiydi. Onların annesi ve babası mühendis ya da elektrik işleri ile ilgileniyormuş. III. Dünya Savaşında kaybedilen o uçuk teknoloji aslında dünyada sadece 3 noktada var. Biri bizde fakat bunu dışarı açıklayamıyoruz.
Evde gezinirken annem ile babamın konuşmasına denk geldim.
Annem:A Babam:B
Annem kendini yerden yere atıyordu. Babamın kaşları ise çatıktı. Gergin olduğu belliydi.
A:Bunu Tuğrula yapamayız! Ben onu asla devlete teslim etmem! Gerekirse farklı bir şekilde sisteme girer ama asla orduya giremez!
B:Başka çıkış yolu bırakmadılar ama?
Babamın boğazına sarıldı.
A:Bazen inisiyatif almak gerekir. Düşün! Bir şeyler düşün! Bu düzende bir çocuk nereye gidebilir?
Babam iki eliyle annemi yere itti.
B:Beni rahat bırak da düşüneyim.
Annem yerde mırıldanmaya başladı.
B:Buldum! Tuğrul eğitim kampına gidecek.
A:Eğitim kampı mı? Olamaz! Kesinlikle olmaz!
B:Çok iyi bir fikir. Oğlumuzu korumak istiyorum ve bunu böyle yapmalıyız. Başka yolu yok.

O konuşmanın ardından sonra beni eğitim kampına yolladılar. O teknolojiyi çok özleyeceğim sanırım. Odama kilit vurdum. Kimse giremeyecekti. En azından bu da oranın korunması için iyi olurdu. Sonuçta kötü ellere geçerse son daha yaklaşırdı.
Birkaç görevli konuşuyordu. Onları dinledim.
X:iyi de bu çocuktan başka kimse yok burada.
Y:En azından geçimimizi sağlıyoruz. Para olacak ki sistemde yetki alalım.
X:Bak onu iyi dedin. Günümüzde her şey para. insanlar paraya tapıyor.
Z:Ama neden tapıyor? Yemek yemenin zorunlu ihtiyacı. Ağaç var mı yakınlarda?
X:Yine geldi eski kafa.
Z:Ben sadece 2020-2050 arasında yaşamak istediğimi ve o zaman aralığına oldukça hakim olduğumu söylüyorum.
Y:Neyse! Eğer buraya saldırı olursa ya da bu velet buradan kaçmayı dener filan ordu yok biliyorsunuz.
X:Onların durumda vahim be arkadaş. Orduda olmayı hiç istemezdim doğrusu.
Y:Aynen öyle.

Son üç part

Yıl 2140
Nergiz teknoloji işlerini iyi kavradı. Mekanik sistemlerde de oldukça iyiydi. Benim alanım daha elektronik. Çipler falan filan. Kendime ait bir sistemim dahi var. Bilgisayar gibi. Ama ses modu yok. Konuşunca cevap veremiyor. Evet hayır tamam algoritmalı. Gereken işlemleri hesaplıyor ve araştırmalar yapıp verileri stoklayabiliyor. Bu benim için burada bu kampta yaptığım en iyi şeylerden biri.
N:Tuğrul. Belki de Cengizin gitmesi çok iyi olmuş olabilir. Baksana şu makinelerime.
T:Kendini geliştireceğini söylemiştim. Bende sana verdiğim kitaplarla başladım. Ve şimdilerde bilgisayarım var. Düşünsene bu devirde bu bilgisayar kaça satılır haberin var mı?
N:Tahmin edebiliyorum. O parayı sistem bulabilir mi onu merak ettim?
T:Bak bu iyiydi.
N:Ama beni tek kalmak artık üzüyor. Aileme de hiç ulaşamadım. Acaba neler oluyor dışarıda.
T:Bende bilmiyorum. Daha odama kimse girmedi onu biliyorum.
N:O nasıl oluyor?
Cebimden sinyal tarayıcıyı çıkarttım.
T:Pek sinyal bulunmuyor şu zamanlar. Kanser yüksek derecede var ama bunun sebebi III. Dünya Savaşından dolayı. Bu sinyal tarayıcı evde tuhaf bir şey olursa yani odama girilirse sinyal verecek bana.
N:Wov!
O sırada kapıda zorlanma olduğunun haberi düştü bilgisayarıma.

Nergiz ile beraber birbirimize baktık. Görevliler olamazdı bunu biliyorduk. Acaba burada yapılanlar şüphe mi çekti? Nergizin tasarımı olan balyozları alıp bahçe kapısına gittik. Önce çevreye bakmaya çalıştık kimse yoktu. Acaba bilgisayar ilk hatasını mı vermişti? Arkamı döndüm ve irkildim.
C:Evet eski dostum. Baş düşmanım. Bazı teklifler aldığım ve sokakta isim yaptığım doğrudur ancak sizin güvenlik zımbırtılarınızı geçmek çok kolay oldu.
T:Ne düşmanı? Neyden bahsediyorsun sen?
C:Diyorum ki sen ileride çok iyi işler yapıp nam salacaksın. Bizde onun sabotajcısı.
T:Siz kim?
C:Yakında öğrenirsin eski dostum. Size bir şey itiraf etmem gerek. Biliyorsunuz bazı şeyler tek taraflı olmuyor.
N:Taciz mi? Seni adi herif.
Patlattı suratına yumruğu. Cengiz kendini yerde buldu.
C:Hayır! O benden üç yaş büyüktü. Seviyordum onu. Beraber olduk. Şehirden her şeyden kaçmış. Ama bana sözü var. Bu mektubu alın. Arkanızı kollayın. Dışarıdaki savaş çok şiddetli artık.
Yine Cengiz kaçmıştı. Bizden atikti bu kesin. Biz yine birbirimize bakılı kalmıştık.

Ben böyle ddosun ta amk

Son part geliyor

Bu da böylece biter gençlik