Hmmm bekliyorum

(#205702855)

Yıl 2120
Bugün eşimin doğum sancıları tuttu. Böylesine kötü giden bir gidişatta çocuk sahibi olmak istemezdim ama bende bir aileye sahip olmak istiyordum. Ve sonunda eşim içeride. Bebek ağlama sesi de duyuldu.
X:Çocuğunuz oldu. Bir oğlan!
Y:Adı ne olsun hayatım?
Z:Adı Tuğrul olacak.
Y:Güzel bir isim. Tuğrul olabilir.
Bugün o bebek insanlara ışık olacaktı. O benim oğlumdu ve artık bunu hiçbir şey değiştiremezdi. Ben artık dünyalara sahiptim. Tuğrul, benim dünyamdı.

Gecenkiler gibi güzel mı panpa

(#205702862)

Yıl 2130
Ben artık 10 yaşındaydım. Annem ile babam siyasetçiydi. Onların annesi ve babası mühendis ya da elektrik işleri ile ilgileniyormuş. III. Dünya Savaşında kaybedilen o uçuk teknoloji aslında dünyada sadece 3 noktada var. Biri bizde fakat bunu dışarı açıklayamıyoruz.
Evde gezinirken annem ile babamın konuşmasına denk geldim.
Annem:A Babam:B
Annem kendini yerden yere atıyordu. Babamın kaşları ise çatıktı. Gergin olduğu belliydi.
A:Bunu Tuğrula yapamayız! Ben onu asla devlete teslim etmem! Gerekirse farklı bir şekilde sisteme girer ama asla orduya giremez!
B:Başka çıkış yolu bırakmadılar ama?
Babamın boğazına sarıldı.
A:Bazen inisiyatif almak gerekir. Düşün! Bir şeyler düşün! Bu düzende bir çocuk nereye gidebilir?
Babam iki eliyle annemi yere itti.
B:Beni rahat bırak da düşüneyim.
Annem yerde mırıldanmaya başladı.
B:Buldum! Tuğrul eğitim kampına gidecek.
A:Eğitim kampı mı? Olamaz! Kesinlikle olmaz!
B:Çok iyi bir fikir. Oğlumuzu korumak istiyorum ve bunu böyle yapmalıyız. Başka yolu yok.

Rezerveddd

Yıl 2131
Odamda yazılım ve teknoloji işleriyle ilgileniyordum. iki senedir bakıyordum aslında ama pek bir şey becerebildiğim söylenemez. Yine de az kaldı yapay zekaya. Yine bizimkilerin konuşmalarına denk geldim.
A:Bu nüfus soykırımı beni cidden korkutuyor artık. Sistem bile kurtaramaz bizi. Polis ve askerleri salmak ne demek?
B:Uluslararası ama bu durum. Her ülkede var. Oylarımız bir yere kadar. Bizi tokat manyağı yapacak galip ülkeler var biliyorsun.
A:En azından üç beş delinin teorisine uymazdık. Kendi onurumuzla ölürdük.
B:Bu senin açından oluyor biliyorsun.
A:Ülkenin açısından.
B:Ülke yok, sistem var.
A:Sonumuz kötü.
B:Ne yazık ki.
iyi de bunlar resmen kıyamet senaryosunu tartışıyorlar. Benim acilen sisteme katılıp kendim yönlendirmem gerek.

Yıl 2132
Yine odamdaydım. Sisteme girişim artık yapılmak zorundaydı. iki yıldır beni iyi korumuşlardı sistemden ama onların yetkileri de bir yere kadardı. Odama geldiler.
A:Oğlum sana bir şey diyeceğiz.
T:Nedir anne?
A:Seni eğitim kampına yollamaya karar verdik.
T:Sistem için mi?
Babam hafif gerilmişti.
B:Sistem nereden çıktı? Biz senin iyiliğin...
Yüksek sesle çıkıştım.
T:Sistem kararı koruma bilmemneleri. Bilmiyorum sanmayın!
Annem titrek ses tonuyla girdi.
A:Biz seni korumaya çalıştık. En iyisini yaptırmaya oynayacaktık.
Daha bu durumu konuşmamışlardı ya da ben duymamıştım ama bu en iyi kelimesi düşündürmüştü beni.
B:Senin iyiliğin için oğlum.
iyilik mi? Bu kavram düşünülebilir.

O konuşmanın ardından sonra beni eğitim kampına yolladılar. O teknolojiyi çok özleyeceğim sanırım. Odama kilit vurdum. Kimse giremeyecekti. En azından bu da oranın korunması için iyi olurdu. Sonuçta kötü ellere geçerse son daha yaklaşırdı.
Birkaç görevli konuşuyordu. Onları dinledim.
X:iyi de bu çocuktan başka kimse yok burada.
Y:En azından geçimimizi sağlıyoruz. Para olacak ki sistemde yetki alalım.
X:Bak onu iyi dedin. Günümüzde her şey para. insanlar paraya tapıyor.
Z:Ama neden tapıyor? Yemek yemenin zorunlu ihtiyacı. Ağaç var mı yakınlarda?
X:Yine geldi eski kafa.
Z:Ben sadece 2020-2050 arasında yaşamak istediğimi ve o zaman aralığına oldukça hakim olduğumu söylüyorum.
Y:Neyse! Eğer buraya saldırı olursa ya da bu velet buradan kaçmayı dener filan ordu yok biliyorsunuz.
X:Onların durumda vahim be arkadaş. Orduda olmayı hiç istemezdim doğrusu.
Y:Aynen öyle.

O hafta tek başıma zor bir hafta geçirdim. Yemeğini ye, bahçelerde sürt ve boş zamanlarda deney için bazı şeyler yap ve not al. Resmen delilik. Neden kimse yok burada dediğimde de kimsenin artık benim ailem gibi eğitime önem vermediğini öğren dur. Ama bu yalnızlık bu hafta son bulacaktı. Yeni bir arkadaşa daha sahip olacaktım. Adı da Cengizdi. Benden iki yaş büyüktü ve 14 yaşındaydı. Oldukça da çapkındı.
C:Selam!
Gülümsedim.
T:Selam!
C:Amma da büyük bir yermiş.
T:Burası benim olsa oldukça eğlenceli olabilirdi.
C:iyi de tekmişiz zaten. Burası bizim gibi bir şey.
Aklıma yapılacak laboratuvar deneylerim, geliştirilecek prototiplerim geldikçe deli oluyordum.
T:Her ihtiyacını söyleyemezsin. Burası tam manasıyla bizim değil.
C:Sen öyle san.

Cengizin burada geçirdiği ilk haftanın ardından birkaç cam kırık, bir çürük duvarın yıkılması ile sonuçlandı. Suçunu üstlenmesi iyiydi çünkü onun yüzünden başımın belaya girmesini hiç istemem doğrusu.
ikinci haftanın sonuna doğru oda değişikliği cezası aldı Cengiz. Kalıcı olarak. Artık benimle aynı odada kalmayacaktı. Ona ısınmıştım oysaki.
Bir gün bahçedeyiz karı kız muhabbetini geçmiştik ki yüzü gerginleşmişti ve elini yumruk yapmıştı.
T:Bana mı vuracaksın? Sıra bende mi dostum yani?
C:Bu aidiyet muhabbetini sen aşıladın bana.
Dolduruşa çok çabuk gelirdi ve fikirleri çabuk kabullenirdi. intikam alma güdüsü belki var belki de yoktu. Bilemiyordum o zamanlar.
T:Sen sordun burada ne eğlenirdik ve bende ihtiyaçlarım olduğunu ve ailemi özlediğimi fakat bu asla dile getiremeyeceğimin sebeplerinin olduğunu söyledim. Sonra her şeyi mahvetmeye başladın.
C:Şimdi suçlu ben miyim dostum?
T:Sana tek diyebileceğim bunları sana yap diyen ben değildim. Ben olmayacağım.

Ertesi gün bu kalıcı cezanın sebebi ortaya çıktı. Eğitim kampının bütçesinden kısılınca yeni yatak alınamamış ve tabii depodakiler Cengiz sayesinde yanmış vaziyette. Ayrıca yeni bir çocuk daha getirildi. Benimle yaşıt adı da Nergiz.
ilk muhabbetimiz Cengiz bahçedeyken olmuştu.
N:Bu dengesiz burada mı?
T:Senden önce getirilmişti. Tanıyor musun?
Hafif gülümsedi.
N:Onun babası evi terk etmiş hep öfkeli bu yüzden. Seninle kavga etme sebebi belki budur.
Şaşırdım.
T:iyi de nereden anladın?
N:Bu koğuş gibi yerde kim neden kalsın?
Cengizi gösterdi.
N:Var ki bir sebebi buradasın.
T:Aslında doğru. Çok şiddetli bir hayat anlayışı var da sen onu nereden tanıyorsun hem?
Elini omzuma koydu.
N:Sen ve ben sistemin parlamentosunda aile üyelerimizin mevcut olduğu şanssız çocuklarız.
T:Ya Cengiz?
N:Onun annesi sistemin lideri.

rez rez rez

Birkaç gün odada Nergiz ile oturup takıldık. Genelde kamptan önceki hayatımızı anlatırdık. Ben ona apartmanımızda tek olmayı anlatırdım, o da bana villada muhteşem bir hayat yaşamayı anlatırdı. Taşlarla o geniş bahçesinde ciksek oynayışını ve arkadaşlarıyla saklanacak ağaç ve toprak olmadığından dolayı saklambaç oynayamayışını anlatırdı.
N:O değilde ben artık bahçeye çıkıyorum bana daral geldi.
T:Yapma.
Kolundan tuttum. Gülümsedi.
N:Vebalı değil. En fazla ısırırsa sabote edilir.
Kahkahaları bastım.
T:Sen sabotaj bilir miydin?
N:E heralde.
Yumruk attım ardından kendimi yere buldum. Göz kırpıp dışarı çıktı.

Camdan izliyordum olan biteni. Nergiz ilk başta sakin sakin konuşuyordu. Cengiz ile sanırım yüz yüze görüşmüşlükleri vardı da. Konuştuğunuzda gerginlik zamanla artardı ya o şekil hareketler sergiliyordu ikisi de. Cengiz elini kolunu sallıyordu Nergiz ise ellerini arkasına bağlamış sırtına doğru bastırıyordu. Nihayetinde Cengiz bağırdı ve bahçeye koşup pustum.
N:Hepsi nüfus savaşlarından korunmak için biliyorsun.
C:Benim buraya gelmem saçma. Senin burada olman apayrı bir saçmalık.
N:Pardon!
Nergizin de sabrı bir yere kadardı. Kızarmıştı sinirden. Elini yumruk yaptığı sırada yüzüne yumruğu yedi. Koşarak Cengizin üzerine atlayıp yumrukları saydırmaya başladım suratına.
C:Senin tavrın ne?
Anlam veremedim. iki yumruk daha atıp kalktım üzerinden.
T:Ne tavrı?
C:Gelecekten beklentin?
T:Daha çok iyilik.

Nergizi alıp tuvalete zütürdüm. Dudağı patlamıştı. Hafif kanıyordu. Bu herhalde Cengizin bizden büyük olmasından dolayı kazandığı bir avantajdı. Fiziksel olarak dayanıklı ve güçlü olsa da zihinsel olarak beni asla geçemeyecekti. Bu bir gerçekti ve bu bir savaş olacaksa da ben şimdiden hazırdım. Kötü şeyler yaşamak seni yorabilir hatta üzebilir ancak kendini dinlediğinde yaptığın hata bir olabilir iki olabilir. Bu Cengizin gerçekten bir ayıbı başka bir şey değildir.
Nergizin kanaması durduğunda beraber odaya döndük. Ben alt ranzaya o da üst ranzaya çıktı.
N:Tuğrul, teşekkür ederim.
T:Rica ederim. Benim kafama takılan şey şuydu aslında. Neredeydi görevliler?
N:Bugün sadece bir kez kapının önünden geçtiklerini fark ettim o kadar.
T:Parlementonun kararları insanların kaderlerini değiştiriyor ve disiplinsiz bir tutumda anarşiyi tetikliyor.
N:Az kaldı zaten.
T:Neye?
N:Gerçek savaşlara. içimizdeki savaşa.
T:Sana cephe almak istemem.
Sesli güldü.
N:Ülkeler kendi içinde iç savaşa gidecek.
T:Deme öyle. iyilik her zaman kazanır.

O gün havadan sudan muhabbet ediyorduk. Çok eğlendiğimizi ve bu kadar güldüğümü hatırlamıyordum. Nergiz çok iyi bir insandı. Gerçekten halden anlıyordu. Yine de Cengiz için üzülüyorduk. Ruhen sorunlarımızın olmasını biz istemeyiz ve kötü bir yaşantımızın olmasını da istemeyiz.
N:Cengiz ne olacak?
T:Hiç bilmiyorum ki.
N:Onu bu hale getiren bu düzen. içinde isyan var. Sadece bastırılmış bunu fark etmişsindir.
T:Bilemiyorum. Cengiz için yarını bekliyorum. Kesin kötü bir şey yapacak.
Nergiz bir an durdu.
N:Nereden biliyorsun?
T:Bilmiyorum sadece bekliyorum. O değilde yorucu bir gün oldu. Ben tuvalete gideceğim geldiğimde uyurum muhtemelen.
N:Git bakalım hadi.

Son 7 part desem

O gece iyi ki tuvalete gitmişim diyorum şimdi çünkü benim için hayatımın dönüm noktalarından biri oldu. Bu kampta kalan üç kişiye ve hatta kendi hayatlarına ihanet edecek olan görevlilerle başbaşaydık. Bizim yemek ve banyo ihtiyacımızı dahi kendimiz görüyorduk kampın olayı da buydu. Görevliler sadece koruyuculuğumuzu üstleniyordu ancak dışarıda insanlar sadece karınlarını doyurmak için birbirini öldürüyor, para ve yemek çalıyorlardı. Dışarısı tam bir kaos ama içerisi kendisi ile örtüşmeyen kararlar alıyor. Dışarıda ölüm içeride üreme arzusu. Uluslararası kararlar saygı duyma fakat uygulama ekgibliği gibi şeyler.
Görevlilerin konuşmasına denk geldim.
X:Yarın buradan kaçıyoruz değil mi?
Y:ihtiyacımız olanı alıp gidiyoruz kardeşim. Ailelerimizin intikamları çok yakında alınacak.
ilk savaşlarda kaybedilenlerden bahsediyorlar olmalı.
Z:Sizinle olmak bir gurur. Bu çocuklar kendi başlarının çarelerine bakabilirler zaten.
X:Aynen kardeşim. Bu gece uyuyun. Sabah aymadan gidiyoruz.
Odama koştum.

T:Nergiz! Nergiiiiz!
Nergiz uyumuştu. En iyisi sabahı beklemek olacaktı. Hem belki dediklerini yapamazlardı. Sonuçta iki üç aptal memur bunlar. Sistem içinde pek bir vasıfları yoktu. ihanet dahi etseler sistemi etkilemezdi. Bende uykuya daldım.
Sabah olduğunda bahçeden sesler geliyordu. Bir bağrışma. Ses tanıdık ve bende uyku sarhoşluğunda anlam veremiyordum. Gözümü hafif bir şekilde açtığımda Nergiz yatağında değildi. Yataktan fırladım ve dışarı baktım. Nergiz ile Cengiz tartışıyorlardı yine. Koşarak bahçeye çıktım.
C:Sonunda beni satan adam teşrif etmişler.
T:Cengiz sen istemesende senin en iyi dostun ben olacağım. Biz olacağız bunu unutma.
C:Cidden mi? Neden yalan söylüyorsun?
Nergiz, Cengizin üstüne yürüyerek başladı lafa.
N:Çünkü burada üç kişiyiz. Ve sen bize asla zarar vermedin. Öyle değil mi Tuğrul?
Gülümsedim Cengize bakarak.
T:Aynen. Cengiz bizim en iyi arkadaşımız.
C:O halde siz bu hapiste tıkılın. Görevliler kaçalı yarım saat oldu. Bende gidiyorum artık.
Cengiz, Nergizi iterek koşmaya başladı. Nergiz tam koşarken kolundan tuttum.
T:Bırak hayatını yaşasın.
Nergiz kaşlarını çattı. Cengiz de hayatının hatalarına doğru kaçtı.