Reeserrrrvvv

Yaz bakalım

baki ra yım ben

Part1

Daha ben çok küçükken babamı fabrika soygununda katletmişler, babam güvenlik görevlisiymiş.

Bu olaylardan sonra ise annem intihar ediyor yazarken bile ellerim titriyor...

Ben her gece her saat o fabrikanın yanı başında ki kaldırımlarda oturup boş ve derin gözlerle insanları izliyor düşünüyorum... (Okuyucu varsa yazacam)

Yaz panpa okuyoruz biz...

Part2

acaba niye vurdular babamı?

Agaa daralıyorum ben canım yanıyor artık...

Şuan da 22 yaşında bir abiniz ve/veya kardeşinizim...

Bundan 4 sene önce esir hayatı yaşıyordum gerçi şimdi de farklı bir durum yok, istanbulda bulunan benim gibi sahipsiz, yetim olanların kaldığı bir yerde kalıyorduk. arkadaşlık kavrdıbını çözemedim ben aga, ama en çok hayatı ve insanları çözdüm... (okuyan varmı?)

Yaz kardesim bekliyoruz rezz

REZ, ulan şu hikaye altincisini çok seviyorum, ama böyle biraz gerçekçi olcak mk gibiş sokuştan ibaret olmayacak

Rezervasyon

Okuyacam panpacım rez

rezz adamsın reyiz

Devam @13

Yaz panpa

Rezerved

Beyler gececi tayfa var mı ben devam ediyorum

Et dinliyoz

Part3

olgun bir insan olmaya sen istemesen bile seni olgunlaştırıyor hayat..

Neyse konumuza dönelim...

Yurtta kalıyordum ama kiminle arkadaşlık kursam hep gidiyordu. Oraya gelen aileler onları evlat ediniyorlardı.

Biliyorum dostlarım biliyorum belki de size oyun geliyor ama hayat işte... ( uzun partlar gelecek )

Part4

Yurtta kaldığım seneler yani aklımın bazı olaylara erdiği zamandan beri kimseyle konuşmuyorum. Arkadaş ortamım yok aga, sadece düşünüyorum ve intikam için bekliyorum,

elbet bir gün...

Acaba babamın katili kim ?

Ortaya çıkacak hepsi, işte o gün intikamımı alıp, önce ona sonra kendi kafama sıkıcam. Ben belli bir hayalleri olan masum biri değilim...

Orta okul zamanlarımda veya şöyle demeliyim ki okul zamanlarım da çok acılar çektim.

Yerli malı haftası düzenlenirdi aga herkesin ailesi okula gelirdi. Evden; pasta , börek vs. Gibi şeyler yapılıyordu. Bana tabiki öğretmenlerimiz sormuyordu. ama arkadaşlarım , arkadaş bildiğim arkadaşlarım canımı acıtıyordu.

Ya da veli toplantısı . bunlar bana yetim olduğumu hatırlatıyordu işte...

Neyse konumuza dönelim...

Orta okul bitmiş ve liseye başlıyordum...

... Geceleri yurttan kaçıp, sizin sokak çocuğu tabiri kullandığınız sokakların krallarıyla beraber takılıyorduk...

Ben kaçıyor fabrikaya gidiyor ve saatlerce ağlıyordum. Sonra da onların yanına gidiyordum...

Nasıl anlatayım böyleee... Boş bir arazi düşünün ve sol dip tarafta küçük bir yıkıntının içinde çatır çatır sesler geliyor...

Ben geldiğim de çooktaan ateş yakılmış ve eller uzatılmış oluyor ben ise sonradan dahil oluyordum ve sadece yanan ateşe bir de ateşten çıkan çatırtı eşliğinde boş ve derin gözlerle düşünüyordum...

Gençler saat 03:50 uyumam gerekiyor sadece sizler için girdim...

Malûm yarın bize uyku yok yine ...

Hikaye yarım kalmayacaktır, keyifli okumalar dilerim hepinize.

Yarın öğleye gelmeden partlar gelir...