ezilen bir çocuktum ilk zamanlar

@26 pilavlı zinayı görünce genzim tıkandı gülemedim de amk

işte o ilk sinyaller;

seda : sen de saçların uzayınca fena değilmişsin ha =)

ben : sağ ol yenge sen zaten dillere destansın maşallah =)

seda : ahaha sağ ol =)

seda burak'ın manitaydı binler. yani bana ilham veren arkadaşımın.

ben de böyle bi havalanmalar, özgüven artışı falan olmuştu. o sene bitmiş ve 8. sınıf olmuştuk. işte değişim bu sene başlayacaktı.

Reserved

binler şu an seçim olsa tayyibe oy vermem amk 7 yıl öncesi şu an az sabır amk

okula gittim benim kulaklarımı yaıyordu arkadaşlar bu benim çok hoşuma gidiyordu sanırım 12,5 felandım o zamanlar. birgün arkadaşlarla gene abilerde kalmaya gitmiştik. gece saat 3,5 4 e kadar falan hepbirlikte pilavlı zina yaptık. sonra uff benm çk uykm geldi ya dedim ve tangamı çıkarıp yatağıma geçtim. muharrem abiler geldiler ya nerdesin sen sabahtan beri seni arıyorum telefonun niye kapalı senin gibilerinden bana atar yaptılar giberim belanızı dedim ve gene donumu indirdim biraz gibiştikten sonra ben uyumuşum sonra

okula başlamıştım.o seneki eğitim öğretim yılı başlayalı 1 hafta olmuştu. yani senenin başıydı henüz. sınıf hocamız beni sınıfın en sosyal çocuğunun yanına oturtmuştu. sınıfa uyum sağlamam için yardımcı olma mevzuları işte. her şey çok iyi gidiyordu. saçlarım hala kısaydı, ama herkes bana iyi gözle bakıyor, herkes benim okula ve ısınmam için elinden geleni yapıyordu. 1 hafta içinde okula uyum sağlamıştım. ardından günler, haftalar, aylar geçti. arkadaşlarımla can ciğer gibiydik. her hafta en az 1 kere yatılı program olurdu okulun en üst katındaki lüks yerde. ne eğlenirdik. gecenin 3ünde hocalar uyuyunca aşağı inip güvenliğe halı sahanın ışıklarını açtırır maç yapardık. bekar hocaların evine kalmaya giderdik. bizimle ilgilenirler bir dediğimizi iki etmezlerdi. bu sıcak ortamda çok büyük arkadaşlıklar kurmuştum. öyle cemaat arkadaşlığı falan demeyin amk o zaman ne biliyoruz ki, hepsi normal arkadaşlıktı işte.

çok samimi bir arkadaşım vardı. adı burak'tı. herkes ona burak pitt diyordu. yakışıklı bir çocuktu. enseleri uzundu. o zamanlar da modaydı tabi bunlar. ben de ondan özenmiş ense bırakmaya karar vermiştim.bir gün kuaföre gitmiştim ve;

ben : abi enseleri bırakalım

kuaför : orantısız olur kulaklardan da bırakman lazım.

ben : tamam o zaman ordan da bırakalım.

günler haftalar geçiyor, saçlarım uzuyordu. bir gün gelmişti ki o gün hayatımın değişeceğinin ilk sinyallerini alacaktım.

sonra babamla tekrar astrasına bindik ve eve doğru gitmeye başladık
babam birden sessiz sakin bir sokağa girip arabanın motorunu kapattı
indir oğlum dedi
neyi baba dedim
donunu indir bin kurusu dedi benden zaten dünden hazırdım oyş orda bi güzel gibiştik bu benim gençliğe atılan ilk adımımdı. sonra fetullah amcalara gttik abiler beni pilavlı sohbetlerde gibiyorladı saolsunlar. neyse sonra

olm bari 19 yaşında olduğunu söyleme amk

git tayyibin zütünü yala ahahahaa

gibtir şakirt muallak başyapıt diyof hahasdhaasdhf

reserved ailesi akp ye oy veriyodur kesin

ben ne kadar karşı çıksam da beni kendimi babamın opel astra'sında bulmuştum. istikamet cemaatin özel okuluydu. ardından okula vardık. müdür müdür yardımcılarıyla sohbetler edildi kahveler içildi. ardından

m.y=müdür yardımcısı

m.y : oğlunuzun şuana kadarki karneleri epey başarılı, zaten aile yapısı olarak da bizden olduğunuz aşikar. fakat önce bir sınava sokmamız gerekiyor.

babam : tamam hocam sokalım

75 soruluk bi sınav gelmişti önüme. 30 net üstü yaparsam alınacaktım. azmış deyip geçmeyin. zaten 15 soruluk ingilizceyi hiç işaretlemedim. çok zordu, oradaki öğrenciler anaokulundan beri ingilizce görüyordu. neyse sınav bitmiş ve 39 net yapmıştım. okula alınmıştım. üzülüyordum başlarda. bir sürü para vereceğiz off diyordum. fakat iyi ki gitmişim o okula.

:) * *

sus anlatma sen mk

hiç unutmuyorum annem bir gün anahtarı bırakmak için okula gelmişti. bir yere gidecekmiş, dönüşte eve gidersin hesabı anahtarı bırakacak bana işte. sınıfımdan içeri girdi bir de ne görsün. kızlar etek kaldırmaca oynuyor, erkeklerin çüklerine fake olarak dokunuyormuş gibi yapıyorlardı. normalde orada dini bi nasihat vermesini beklerdim oradakilere. fakat o anahtarı bıraktı ve gitti. ardından eve gittiğimde annemin bana bıraktığı yemekleri yedim.

akşam olmuş annem eve gelmişti. babamın da eve gelmek üzere idi. babam eve gelir gelmez hoşgeldin canım demesini beklerken;

annem : bunu hemen xxxxxx'e veriyoruz

babam : hayırdır ?

annem : anlatırım

not : bunu dediği kişi bendim. xxxxxx ise şehrimdeki cemaatin özel okuluydu.

yeni şehrimde yeni okuluma gidiyordum. arkadaşlarıma hiç ama hiç alışamamıştım. her şey benim açımdan çok kötüydü.

ta ki annem bir gün okula gelene kadar.

babamın tayini yaz mevsimine 1 ay kala falan yapılmıştı. üzgündüm, mahalledeki arkadaşlarımdan ayrılacağım için. önce babamla annem gitti taşınacağımız şehre. ben ve kardeşimi dedemlere bıraktılar. onlar orada kiralık ev bakıyorlardı. gün gelmiş evi de bulmuşlardı ve taşınma hazırlıkları başlamıştı. tain olacağımız şehre taşınmıştık. şehrin ismini veremem fakat, sahile kıyısı olan bir karadeniz şehriydi. alışmak sadece arkadaş konusunda değil havalar konusunda da zordu. geceleri nemden cam pencere açık olmasına karşın uyuyamıyorduk.

hiç arkadaşım yoktu bu şehirde. bütün yaz bilgisayar başında fifa oynamıştım. nihayet yaz bitmiş, okullar açılmıştı. 7. sınıftım. evimize yakın bir devlet okuluna vermişlerdi beni.

not : babamın durumundan da bahsedeyim bu arada. an itibariyle aylık 4000-4500 geliri var. zengin değiliz ama ortadan da iyiydik yani

nasıl bi ailede, nasıl bi çevrede büyüdüğümü anlatmalıyım ilk önce dostlar.

aşırı dindar bir ailede büyümüştüm. 10 yaşımdan beri her ramazan orucumu ekgibsiz kılar, 5 vakit namazımı aksatmazdım. onu geçtim sabah namazı için bile evimin yanındaki mescide giderdim. televizyonda biraz açık giyinen bir kadın olduğunda kanal değiştirilirdi. yıllardır evimize zaman gazetesi gelirdi. bunun yanında sürekli abiler ablalar yemeklere iftarlara gelirdi. annem ve babam sürekli cemaat evlerine para ve eşya yardımı yapardı kendi ceplerinden.

az çok kafanızda bir şey belirmiştir dostlar olaylara başlayayım.

12 yaşımdaydım. 6.sınıfa gidiyordum. ergenlik belirtileri yavaş yavaş kendini hissettirmeye başlıyordu. dalga geçilen ezilen bir çocuktum o zaman. saçlarım hep 3 yada 4 numara olurdu. kulaklarım kepçeydi. hep alay konusu oluyordu kulaklarım. sınıftaki iyi çocuklarla arkadaştım, sınıfın binleri beni sürekli eziyor kulaklarımı elleyip kaçıyorlar, kızların içinde beni rencide ediyorlardı. tabi yaş küçük olunca çok da derinden etkileniyordum. her günüm zindandı. ama mahallemdeki çocuklarla aram iyiydi. okuldan da aramın iyi olduğu çocuklar vardı. her şeye rağmen tam olarak bi memnuniyetsizlik taşımıyordum. şehrimi oturduğum çehreyi seviyordum.

ama maalesef babamın taini çıkmıştı.

benim için büyük değişimin başladığı zamanın ilk adımıydı bu.

(19) dan snrasını okumadım