14 milyar yıl önce evrendeki tüm atom altı parçacıklar çok küçük bir hacimde sıkışmıştı. Atomlar yoktu, evrendeki tüm atom altı parçacıkların oluşturduğu bir mega atom vardı. Bu mega atomu zaman denen karmaşık bir mekanizma bir arada tutuyordu. Evrenin sahip olduğu tüm zaman da bu mega atoma sıkışmıştı. Ancak mega atomun dış katmanlarından boşluğa akmaya devam ediyordu. Mega atomun katmanları o kadar sıkıydı ki atomun merkezinden gelen zaman dış katmanları tutmaya yetmedi ve katmanın dış kabuğundan atom altı parçacıklar salındı. Merkezden yayılan enerji o kadar fazlaydı ki( buna rağmen bir atom altı parçacığını dahi tutamadı) muazzam bir hızda fırlattı. Dış katmanın enerjisi azalınca merkezdeki daha ağır parçacıkların birbirine itilmesi azaldı ve bu parçacıkları birbirlerini iterek yaşadığımız evrenin dış kabuğunu oluşturdu. Dış kabukta biriken enerji içindeki boşluğa her yönden itme gücü uyguladığından merkezden yayılan enerji ile kabuktan yayılan enerji birbirini dengeledi ve iç boşluğunda bulunan atom altı parçacıkları birbirine itti bu sayede atomlar oluştu. Evrenin merkezinden yayılan enerji bugün bile evrenleri birbirinden itiyor. Peki bu enerji ne? Kimileri buna kara enerji diyor. Gizem aramaya gerek yok, atom altı parçacıklar birbirini çekmez birbirine itilir. Bu itme atomlardan yayılan (ışık ya da ışık ötesi) küçük atom altı parçacıklarının daha büyük parçalara çarpması ile oluşmakta olup bu büyük atom altı parçacıklar bu parçaları yapılarında bulundurur, yani kapasiteleri vardır. Atomları görmemizi sağlayan da işte bu parçacıklardır. Işık, yer çekimi, zaman, kütle arasında sıkı bir ilişki vardır. Dış kabuk hem merkezden yayılan enerji ile dışarıya itilir hem de kendi enerjisini kullanarak atomları bir arada tutar, bu kabuğun ötesinde de zaman vardır ve dış kabuk tarafından dış boşluğa enerji verilir ve kabuk enerjisini kaybeder. Enerjisi bittiğinde en dış kısımlarından başlayarak söner evrendeki atomlar en dıştan en içe doğru bundan etkilenir. Evrenin sonunda sadece zaman kalır, bu zaman başka evrenlerin mega atomlarını oluşturmak için atom altı parçacıkları birbirine iter. Evrendeki zamanın çoğu belki de dış boşlukta ve oraya akmaya devam ediyor, zaman kısıtlı dikkatli kullanın.