evli olan bir adamla 2 yıl süren ilişkim

eve gelene kadar hiçbir şey konuşmadık, bu birkaç şey aldı. eve girince, açıkcası evimden utandım. öyle kötü bir evdi ki hiç unutmam, eşyalarım eskiydi, evim pisti.bu ise hiç bakmıyordu bile eve, sadece bana bakıyordu. bende oturdum ona bakıyordum. tv'yi açayım dedim, biraz ses olsun. tamam dedi gülerek, hadi sende biraz uzan, dinlen, bende aldıklarımızdan bir şey hazırlayım, şimdi de ben garson olayım dedi gülerek. müsaade isteyip, şarkı söyleyerek mutfağa gitti neşeli neşeli. ilk defa geldiği bir evde öyle rahattı ki, çok severim zaten gittiği eve hakim olan insanlara. mutfağa sessizce gidip, mutfak kapısının orda, onu izliyordum. öyle neşeliydi ki,bir an evim huzur buldu pozitif enerjisiyle. tabaklara kuruyemiş koyuyordu. şarabı açmış, kadehleri yanına hazır etmişti. o sarhoş haline rağmen, öyle enerjikti ki.

baktım uzun süre böyle.. seviyorum bu adamı dedim içimden...

tekrar salona geçtim ben... oturdum koltuğa,tv'ye bakarken bu geldi. efendim evinize fare düşse ölür, buzdolabınızda yiyeceğe dair hiçbir şey olmadığından meze hazırlayamadım, affola dedi. aa yemekle hiç aram yok biliyorsun dedim, efendim afrika tam yerinizmiş dedi, gülüştük.

hiç konuşmadık, şarap içtik tv'ye bakarak... konuşmak istemiyordu biliyordum... sonra yanıma geldi, neden bu kadar hüzünlüsün dedi. neden bu kadar zor bir hayatı yaşıyorsun dedi. boşver dedim...

boşver demek daha çok işime geldi, ne yani şey mi deseydim, Mehmet haftanın 7 günü işte canım çıkıyor, üstelik haftanın 5 günü yoğun şekilde okulda anamı ağlatıyor. Vizelerde başlıcak, çoğu dersin notları bile elimde değil. ailemle görüşmüyorum yıllardır.Üstelik evsahibimden nefret ediyorum. Mahallede istenmiyorum. Bunlar yetmezmiş gibi birde evli bir adama deli gibi aşığım. Hayat ne kadar adaletsiz,ne kadar zoooor…bıktım artık yaşamaktan, bileklerimi kesiciğim. dünyanın yükü hep bende, hayat beni istemiyor…
Bunları söylediğimi düşündüm o an, işte direk öpüşmeye başlarız bu sahneden sonra biz. Uhuuuuuuuffff duygu sömürüsüne bak…

m: boşver aşkım ben her şeyi düzelteceğim. yeter ki sen üzülme!
Ayd2: tamam aşkım. artık çok yoruldum.

Bir an sahnenin ne mide bulandırıcı olduğunu düşünüp, iyi ki boşver demişim dedim içimden.

sonra sohbet etmeye başladık, öyle espirili, öyle tatlı bir sohbeti vardı ki, bir kez daha aşık olmuştum. Gülmekten karnım ağrımıştı hatırlıyorum.onu dinlerken tüm yorgunluğum gitmişti.. işinden,arkadaşlarından, yaptığı spordan, oynadığı oyunlardan, alkol sevdasından, seyahat aşkından hayatının neredeyse hepsinden bahsetti…günağarmıştı, saat 7 olmuştu. gelen uykumu değil açıkcası, gideceğim işi düşündüğümden, ben uyusam artık dedim. Tamam, dedi böyle bozulduğunu belli etmemeye çalışarak,o kadar alkole rağmen halen kibar olmaya çalışıyordu, dedim hadi sende uyu çok içtin zaten. yalnız sana verebileceğim bir şort falan yok dedim. Yani gerçekten yoktu, çünkü 40 kilo ve 162 boyunda bir kızın en büyük şortu bile, 190 boyunda,95 kilo bir adama imkanı yok olmazdı…şaşırdı bu, ne yani burada kalmama müsaade edecek misin dedi, elbette dedim. Zaten bu sarhoş halde hiçbir yere yollamam seni dedim. teşekkür ederim dedi, nerede yatacağım peki ben dedi. valla bir yatağım var dedim, mecburen paylaşacağız. gözleri bir parladı bunun. ilk defa bu kadar mutlu bir şekilde gülümsediğini görmüştüm uzun zamandır. neyse yattık yatağa.

o kısmı anlatmayım, malum özele giriyor.

yalancı lan bu

öğlen bir olmadan ben uyandım ama yanımda kimse yoktu, ölü gibiydim adeta. mutfaktan sesler geliyordu. mehmet çoktan kalkmış, duşunu almış, dışarı çıkıp alışveriş yapmış, yetmemiş kahvaltı hazırlamaya bile başlamış. hatta çay tiryakisi olduğundan mıdır nedir, benim evime yeni, büyük bir çaydanlık bile almış. benim çaydanlığım vardı ama bu beğenmemiş çaydanlığı, çayın daha güzel ve lezzetli olacağını düşündüğü bir çaydanlık almış, yani sonradan öyle söylemişti... günaydın dedim, bu döndü ohoooooo, uyandınız mı bakim, kahvaltı 20 dakikaya hazır efendim dedi. masaya baktım, hiç acıkmamıştım daha. adamın hevesi kırılmasın diye, aaa süper görünüyor valla, dur duş alıp geliyorum hemen dedim.

duşa girerken, mehmet'in eşi geldi aklıma. acaba nerde biliyordu ki kocasını... ben nasıl bir oyunun parçası oluyordum... normal değildi bu yaptıklarım. birilerinin bedduasını alıyordum belki göz göre göre.

suyu açtım, gene ağladım duşta. geceyi düşündüm, ne güzel bir gece geçirmiştim oysa, ama mehmet'in karısı. belki sabaha kadar koccasını beklemişti, ağlamıştı sonra gelmeyeceğini anlayıp. keşke ona kal demeseydim..

kahvaltıda konuşmalıydım mehmetle... en azından ayılmıştı... bende dinlenmiştim... nihayet sağlıklı bir şekilde konuşabilecektik...

ayd2: güzel olmuş ellerine sağlık.
m: hiçbir şey yemedin be, az yemek ye de biraz normal bir kiloya ulaş.
ayd2: karın ne kadar meraktadır kimbilir şimdi.
m: gelmeyeceğimi söyledim ona. bir arkadaştayım dedim. oooff nerden açtın şimdi bu konuyu.
ayd2: ne yani benimle olduğunu biliyor mu?
m: hayır, kapatsak şu konuyu.
ayd2: yalan söyledin yani, ne güzel.
m: niye böyle bir sabahın içine ediyorsun ki? ne güzel kahvaltı ediyoruz.
ayd2: sence de fazla değil mi bu? yattık bitti işte. niye sevgiliymişiz gibi davranıyorsun ki? bu kahvaltı,eve alışveriş olayı. sanki çiftmişiz gibi beraber kahvaltı olayları falan. biz sevgili değiliz mehmet. olamayız da zaten şu koşullarda.
m: eee neyiz peki? hem öyle konuşuyorsun ki sanki ben tam bir küçük aptalmışım gibi.
ayd2: bir şey değiliz ya, birbirimize karşı cinsel çekimimiz vardı, bunu da yaşadık ve bitti.
m: bu mudur yani?
ayd2: mehmet kendimi kötü hissediyorum, vicdanım rahat değil.
m: evliliğim iyi değil. bitmiş bir ilişki zaten ben seni bundan sonraki hayatıma dahil etmeye çalıştıkça,sen salak salak çıkışlar yapıyorsun.
ayd2: eminim öyledir.
m: oooof neyse ben gidiyorum ya, sıçtın resmen günümün içine şu tavırlarınla. b
ayd2: bence de git.

ilk gürültülü kavga. ilk mehmet'in bana bağırdığı sabahtır. tamam belki bende hatalıyım ama vicdanım rahat değildi ve bunun suçlusu olarak mehmeti görüyor ve ondan alıyordum hıncımı... sonra bu hazırlanıp, evimden ayrıldı...

öylece kalakalmıştım...

ağlamadım ama kızdım kendime... neden onu evime davet etmiştim ki, neden onunla yatağımı paylaşmıştım ki, sonuçta ben de onu seviyordum ve yaşanılacaklar zaten ortadaydı. mehmet ne evime gelmek istemişti, ne de benimle yatmak. günahı fişekleyen bendim aslında.

utandım kendimden... annemi düşündüm... duysa sanırım beni dayaktan gebertirdi...

çok özlemiştim annemi...

ağlayarak mehmet'in eve yaptığı tüm alışverişi poşetleyip, kapıcıya vermek üzere hazırlamıştım. adam öyle alışveriş yapmış ki eve, sanarsınız benim evde 40 kişi yaşıyor. adam bir de etçil olduğundan özellikle o tarz şeyler almış, vejetaryan olduğum için asla yiyemiyorum öyle şeyler. zaten yemek yemiyordum doğru dürüst, bir de yesem bile benim bozuk buzdolabım bunları birkaç güne bozardı. kapıcıya verdim poşetleri, telefonum çalıyordu, arayan mehmetti, bir önceki gün telefonlarımızı vermiştik birbirimize o büyüyle.

ayd2: efendim?
m: beni çok kırdın.
ayd2: yaptığımız şey normal değil.
m: farkındayım, bana akıl verme.
ayd2: tamam işte görüşmeyelim, ne de olsa ikimizde birbirimizi seviyoruz, günah işlemeyelim.
m: seni seviyorum.
ayd2: bende, hem de çok.

dıt dıt dıt

neyin kafasındasın sen panpa?

beyler işlem tamam mehmet gibmiş bunu dağılabiliriz

lan amlı ne kadar geç yazıyosun amk