evleneceğim kıza mektuplar yazdım

@18 naptın amk lan öldüreyim hiç olmadı ahah
@19 hafız eleştirini göz önüne alıcam şimdi diğerini atıyorum

@18 naptın amk lan öldüreyim hiç olmadı ahah
@19 hafız eleştirini göz önüne alıcam şimdi diğerini atıyorum

panpa benim şahsi görüşüm mektup sanki biraz espri yoksunu.. aralara biraz şirin mahçup yavşak espri sokarsan on numero olabilir tabi kızı seni tanımıyorum aklında gelmemiştir belki diye söylüyorum..

aşksın sen… meleğimsin. anlatılamazsın benim gözümde lakin içimi dökmem gerekiyor bazen yazılara. sığmıyor aşkın vücuduma… başka bir vücuda aktarma ihtiyacı hissediyorum, sonra bir gün geliyor; ellerimden ellerine, gözlerimden gözlerine, dudaklarımdan dudaklarına aktarılıyor bu sevgi… aktarılıyor ama biter mi ki? bitmez. seni benden anca ölüm ayırabilir hayatımın anlamı. seni ömür boyu seveceğim ve ölürken de ağzımda senin ismin, ellerimde ellerin olsun istiyorum. mezarımın yanında senin ismin yazsın istiyorum, bir ömrü seninle tamamlamak istiyorum… mademki şu hayata içimizdeki dopdolu bir aşkla gönderildik; hepsi sende olsun istiyorum, hepsi… küçücük bir kısmını dahi vermeyeceğim ellere. hepsi sana gelsin, tüm aşkım, sevgim, mutluluğum… sen ver üzüntünü bana, yeter ki sen üzülme… ver bana mutsuzluğunu, al kalbimi… şu an bu yazıyı yazan bir sevgili varsa, aşkını içine sığdıramayan, deli gibi seven dünyanın en mutlu erkeği varsa, bu senin sayendedir meleğim. söyleselerdi böyle bir meleğin başıma tesadüfle konacağını, inanmazdım, inanmak isteyip de inanamazdım… çünkü sen benim betimleyemeyeceğim bir varlıksın. sadece güzel bir kız mı, tatlı bir melek mi? bunlar benim gözümdeki “senin” ancak binde birlik kısmı olabilir. bendeki “sen” var ya bendeki “sen”, dünyanın en tatlı ve en güzel kızı, anlatamadığımdan meleğim kısaca… ölürüm diyorum ya hani. aslında ben senin için yaşıyorum… senin için ölmekten daha zor olan “mutlu hayatı” yaşıyorum, “aşk adamı” rolünü oynuyorum… sanki içimde senin ellerindeki bir kukla olma isteği var. “yönet beni”, sen ne istersen onu yapayım istiyorum. bana “yap” de yapayım, “sev” de seveyim, “öldür” de öldüreyim… artık ben hayatımı, yaşamımı sana adamışım... sen ki betimlenemeyecek melek, sen ki o kurban olduğum gözleriyle bana bakan, ellerini ellerime koyan, başını omzuma koyan, dudaklarını dudaklarıma koyan prenses; öyle çok seviliyorsun ki…

görüşlerinizi alayım panpalar

karı milleti hepsi aynı

reserved

panpa şu an herhangi bi kıza karşı sevgi beslemediğim için mektubunu biraz okudm ve tüğlerim diken diken oldu yani hoşlanmadığın bişey olduğu zaman olanından... ben zaten ne zaman sokakta mutlu iki çift görsem bam-güm dalmak isteyen bi adamım...

ama size mutluluklar dilerim...

üşüyorum: hüzün şarkıları söyleyen bir gecenin aşk dumanına dönüşmesinin verdiği, fani bir üşüme hissi değil bu sevdiğim ve ellerim seni çıldırmışçasına isteyişine rağmen, yokluğunda deli bir ruhla seni yazarak unutuyorum üşümüşlüğümü... üşüdüm, şu anda ellerimde olmayan ellerinin verdiği soğukluğun özlemi ile… ama seviniyorum, bu özlemin dineceği öyle bir nokta olacak ki, acısını çıkaracak bu özlemin… o nokta, aslında yine özlem dolu bir cümlenin en başında olacak eminim ki. bu böyle sürüp gidecek ta ki mutlu sona kadar, beraber yaşamayı teklif edip kabul ettiğim ana, “…ve ömür boyu mutlu yaşamışlar.” diyene kadar… aşk demek ki bunu da yaptırıyor insana. bir ömür vaat etmeyi, bir ömrü o’nun yolunda harcamayı… ama zorla mı? seve seve gülüm seve seve harcayacağım bu ömrü senin yolunda… ölürken sana bakarak ölmek mesela, çok yüce… mesela şu otelin terasından baktığım sahildeki şu sakin ve boş şezlonglar sanki bizi çağırıyorlar… keşke demekten dilimde ormanda bitse de söyleyeceğim bunu, “keşke burada olsan da seni doyasıya yaşasam…”, “keşke evliliğimiz çabucak gelse…”. ölsem de senin yolunda ölürüm artık. öyle bir bağlanmışım ki, hangi kelimelerle anlatsam şaşarım. evrenlere sığmayan bir aşk, kelimelere sığar mı ki? seni çok seviyorum çooook bitanem…

hadi lan yorum yapın

panpa dediğim gibi bana da çok tırt geldi akıcılık yok espri vs az, kız seviyosa bilemem tabi...