evleneceğim kıza güvenmiyorum acil yardım

panpalar, üniversiteden beri tanıştığım ve aralıklarla da olsa otuz ay kadardır birlikte olduğum sevgilimle evlenme niyetindeyim. açık konuşmak gerekirse onu tanıyana kadar başka hiçbir kıza bu kadar güçlü şeyler hissetmemiştim.bu farklı duygular, sevgilime duyduğum aşkın yanındaki hayranlık çok zaman ilişkide pasif taraf olmama sebep oldu. ilki on bir aylıkken olmak üzere iki defa aldatıldım. birinde çok sarhoş olduğundan hatta ortamda bu işi yapan tek kişinin kendisi olmadığını söyleyerek özür diledi,bir daha yapmayacağına dair söz verdi. olaydan altı ay sonra da eski sevgilisiyle buluştuğunu öğrendim ki bunu benden saklamıştı. yaptığının aldatma kabul edilmeyeceğinden, eski sevgilisinin arkadaşı olarak kendisini son kez görmek istediğinden(eleman başka şehirden) bahsetti. üç gün telefonlarına cevap vermesem de,ağladığını söylediğinde dayanamayıp affettim.

üniversite bittikten sonra erkekler için haliyle askerlik sorunu ortaya çıkıyor. sevgilim orta boyutlu bir yazılım firmasında işe girdi ama ben şu anda boştayım.en yakın zamanda askere gitmek istiyorum. askerlik dönüşü nişan yapmayı planlıyoruz. fakat çok soğuk olarak niteleyebileceğim ve benimle neredeyse hiçbir şeyini paylaşmayan babam, dün beni çekip bir konuşma yaptı:

"oğlum,bu kızı ne kadar sevdiğini biliyorum. belki senin ona verdiğin değeri,ben annene bile vermedim.biz seninle fazla şey paylaşmayız ama birbirimizi tanırız.sen benim canımsın.ne zaman üzüldüğünü iyi bilirim.o zor dönemlerinde(aldatılma olaylarımı kastediyor)neler yaşadığını az çok tahmin ediyorum. bahsettiğin şey evlilik. hayatınla ilgili ciddi bir karar. sakın pişman olacağın bir şey yapma.bir defa yapan yine yapar ki yaptı da.gözyaşları kadınların silahıdır, kanarsan vurulursun;vurulursan ölmüşten beter olursun. sana askerliğinde sadık olacağından bile emin olamazsın,ya denemek bedava.iyi düşün, kararını ver.ne karar verirsen ver,ben arkandayım."dedi.

söylediklerinde haklı olduğu için bir şey diyemedim. beni bu kadar iyi gözlemlemiş olacağını da tahmin etmezdim. babamın söylediği şeyler,bir taraftan iç sesimin de bana fısıldadığı şeylerdi. sadece kendime itiraf etmekten korkmuştum. kıza tam anlamıyla güvemediğim doğru. hanesinde iki büyük eksisi var. ancak ben onu bana bu güzel nasihatı yapan babamdan da,hayattaki diğer insanlardan da çok daha fazla seviyorum.o benim için su içmek gibi, nefes almak gibi bir şey. kendimden çok onu düşünüyor, çıkarlarını kendi çıkarlarımın önünde tutuyorum. sanki o benim hem sevgilim,hem kızım.ya beni aldatırsa diye onu bırakamam. ancak bu şekilde de gözüme uyku girmiyor. sizce ne yapmalıyım?