resimag.com/i/2c5934303d0

beni dinleyecek bir kaç dost arıyorum. durum ciddi. sadece paylaşmak istiyorum. başıma böyle bir şey geleceği aklımın ucundan bile geçmezdi. ama yaşamamız gerekiyormuş. bakın üstünden 4 gün geçti hala kendime gelemedim desem yeridir. sizlerle konuşmak istiyorum. gram yalanım veyahut sizleri oyalamak gibi bir derdim varsa allah beni yarına erdirmesin. sadece dinlenildiğimi bilmek istiyorum.

Beni bilen bilir, işinde gücünde durumu iyi denilebilecek bir hayatım var.
Ne kadar siz beni alkolik ipne olarak bilseniz de, benim tek alışkanlığım budur.
Yani ben kahvehane, gezme tozma, bar, club, disko bilmem. Sevmemde.

Alkolü de eğer bu kızla olsaydı bırakacaktım. Neyse, hayatımda 1 yıldır biri var.
Hayatımda olan insan, tam kriterlerim de kafamın uyuştuğu, asla onun gibi birini bir daha bulamayacağım biriydi. Ailesi, kendisi yaşantısı harika düzeyde idi.

Tabi tanıdığımız biriydi kendisi, hem ailesi olsun hem kendisi olsun. Yani yabancı değildik birbirimize. Nasip oldu sevgili olduk. ilişkimizin 3 veyahut 4. günü olması gerek, kıza "seninle bu yola evlenmek için çıkıyorum." cümlesini kurdum kendim. Bakın bunu hayatımda ilk defa bir kıza kurdum. Herkes gibi hatrı sayılır benimde hayatımdan kızlar geçti. Ama hiç bir kıza bu cümleyi bu kadar emin kurmadım. Hani insan evleneceği kişiyi hissedermiş ya. Öyle bir histi.

Yahu her konuda anlaşıyoruz, zevkler aynı renkler aynı. Bazen diyordum ki ulan bu bir rüya dıbına koyim. Nasıl bu kadar anlaşabiliriz. Bakın kız bana şarkı atıyor, tam tarzım yani ben öyle şeylere inanmam ama burcumuzdan tutun, bilmem gibimsonik şeylerimize kadar acayip uyumlu bir çiftiz. Hissediyorum yani o uyumluluğu. Hani hiç hissetmediğin bir şeyi hissedersin ve farklı gelir ya bu da öyle bir şeydi.

Ben 29 yaşında bir kardeşiniz olarak, kiminiz abimsiniz kiminiz kardeşimsiniz. Hayatıma laylaylom kızlar almak huyum olmadığı gibi, hayatıma aldığım kıza da değer veren bir herifim ben. O yüzden hayatıma soktuğum hiç bir kızın duygularını zedelemek için çaba göstermedim.

Klagib bir cümle olacak elbet, ama defalarca fırsatım olmasına rağmen hiç bir kızın mahremine dokunmadım. 70'lik vodkayı tek başıma içtim, yanımda ki kız anadan üryan soyundu gel beni sabaha kadar becer dedi. Sarhoş kafa ile bile onun yanında uyumaktan öteye gitmedim. Bunu gurur duymak için yazmıyorum, ya da o kızı gibemediğim için değil. Ben kendime yediremem ağa, o gibtimin vicdanı bende var işte. Aşamıyorum onu. Neyse konu bu değil..

işte 4-5 gün önce sevdiğim kız bana bir şey söylemek istediğini ama akşam buluşup bunu anlatarak söylemek istediğini dile getirdi. inanın o merakla akşamı bile zor ettim. En sevmediğim şeydir meraklandırılmak. Lan düşünüyorum düşünüyorum acaba ne söyleyebilir ki? Hani dedim bana bi sürpriz yapacak galiba. Hani arada çiftler öylesine mutlu olsun diye sürpriz yapar ya..

Bindim aracıma, en sevdiğim parçayı açtım hatunun evinin önüne gittim. Aldım bunu arabaya, bi yandan araba sürüyorum bi yandan gülerek "hadi gülüm deyver ne diyeceksen, heyecandan patlayacam." gibi cümleler kuruyorum. Bana arabayı sabit bir yere çekmemi istedi. Tabi bu sırada "çok korkuyorum, inan çok korkuyorum." dedi. Ben iyice işi komikliğe vurup, "hadi ya ne yapacaksan yap sürpriz midir nedir." gibi şeyler söylüyorm. Tabi bu sırada arabayı böyle şehiri tepeden gören bir mesire alanına getirdim.

Arabayı stop ettirdikten sonra böyle "uhh, puff" gibi şeyler çıktı ağzından. Hadi dedim söyle bak sinirleniyorum. Bakın bu kızın hayatında benden önce bir kişi olduğunu biliyordum bunu kendi söylemişti zaten ama ben biliyordum zaten. Hatta nişan aşamasına geldiklerini bile söylemişti. Bunlar benim için problem olmadı. Çünkü herkes bu seviyeye gelebilir. Sorun benim için bu değil. Arkadaşlar bu cümlemi iyi okuyun. Bakın kendimden şüphe ederim, ama bu kızdan şüphe etmem yahu bu kızı tanıyan kime sorarsanız sorun "ulan koftehor buldun gül gibi kızı hadi iyisin" diyecektir. Bundan adım kadar eminim. Zaten bu 1 senelik süreçte bolca duydum bu lafı. Beni de ona çok yakıştırdılar. Bakmayın burada zütverenin tekiyiz de işte hangimiz gerçek hayatta burada ki gibiyiz? Hepimiz aşağı yukarı adam gibi adamlarız kannımca.

Dayılar kız başladı konuşmaya, bak dedi ben bir ilişki geçirdim, ve bu ilişkide kendimi xxxx kişisine açtım. Onunla birlikte oldum, ve vajinamdan kan geldi. Bana 1 senedir evlenelim diyorsun ve ben hep erteliyorum, tek sebebi buydu senin gibi iyi bir insanın bunu bilmesini hak görüyorum, dedi. Hani sana evlendikten sonra kötülük yapmak bana yakışmaz dedi. Arkadaşlar Allah düşmanımın başına vermesin o an ölmekten daha çok şey ne varsa onu istedim. Bakın düşmanımın başına vermesin bu anı yaşamayı yaradan. Kız hayvan gibi ağlamaya başladı, ben bildiğin ruhumu teslim ettim. Konuşamaz, cümle kuramaz, düşünemez hale geldim lan 5 dakika içinde. Sanki ruhum bedenimden çekildi.

Ve ben bu kızın elini 5. ayda tutmaya, yanağından öpmeye ise 8. ayda başladım. Çünkü evleneceğim kız dedim lan buna.. Kız bana öyle saf ve temiz davranıyordu ki beni gerçekten seviyordu bakın bundan şüphem yoktu, hala da yok. Hata yaptım dedi, ama ben dedim ya ruhum bedenimden çekildi dünyadan koptum o an. Bir yandan bunu baana evlenmeden söylemesine şaşırıyor (hani bu erdemliği nasıl becerebildi bu cesareti nasıl buldu) bir yandan hala bunun şaka olduğunu hani tepkimi ölçmek için yaptığını düşünüyordum içimden. Şuan bile aşkını sevgisini dünyasını gibeyim bunları yazarken bile gözlerimden yaşlar dökülüyor.

Hiç bir şey demeden yanımda o hüngür hüngür ağlarken kontağı çevirdim. inanın depriyaja basan ayağımın o pedala bastığını bile hissedecek hissim kalmamış vücudumda. Her vites attığımda gazı resmen kökledim lan ölmek istedim dıbına koyayım ölmek. Bakın kendimden beklerdim bu kızdan asla ulan asla.. Kızın evinin önüne geldim ve durdum. Bir şey demeyecek misin dedi, iner misin lütfen arabadan dedim. Bak eğer ayrılmak istersen saygı duyarım, tek yapmak istediğim seni kandırmamaktı doğru davranmaktı deyip ağlar vaziyette arabamı terk etti.

Bakın bu başlığa girilen her entry benim için çok önemli. Hepinize ihtiyacım var yalanım gram yok. Ço k kötüyüm hala. Ramazan olmasa hayvan gibi içmek istedim hayvan gibi. Kasalarca bira, şişelerce viski. 2 yıldır ağzıma dumanlı hiç bir madde sürmedim. Kızı bıraktıktan sonra tekel tarzı bi büfeye gidip, 4 adet puro aldım ve kızla gittiğim o tepeye çıktım. Hüngür hüngür ağladım şerefim ve namusum üzerine yemin edeyim size. Kafamda binlerce soru dolaştı. Neden 1 sene sonra? Neden böyle bişi yaptı? Neden güvendi? Şimdi ne olacak? Neden ben? binlerce soru binlerce.

Ne yapacağımı şaşırdım ulan. Ölmek bile cazip geldi o an. Şimdi geleyim benim düşüncelerime. Bunları paylaşacağım. Dostlarım kız bana dürüst davrandı evet. Bende ona her daim dürüst davrandım. Onun bana dürüst davranmasını ben kendim için neden artı görmeliydim? Bunu düşündüm. Evet beni kandırabilirdi, evlenebilirdik. Kesinlikle söylemeseydi de evlenecektik bunu da biliyorum. Ama o zaman kötü olacağını o da bende biliyorduk. Yani bu bile bile kendini de beni de ateşe atmaktı. Yani beni kandırıp evlenmemiz onunla devam edeceğim anldıbını taşımıyordu. Bunu bende o da iyi biliyorduk.

Derin derin düşünmeye başladım bakın şu 4 5 gündür ne gittiğim işimden zevk alıyorum, ne yediğimden ne içtiğimden ne uyuduğum bir kaç saat uykudan. Onun yaptığı bu "hata" olarak nitelendirdiği şeyi düşünmeye başladım. Yani bastırabilir miyim kendimde dedim, bakın bekaret ve zar. Bunları kenara bırakın. Düşüncelerimi dedim bastırabilir miyim? Tamam bugün bastırdım, ya evlendikten sonra bu düşünceler ağır basmaya başlarsa? Çünkü evlilik hiç bir zaman sevgili olmak gibi olmaz. Sevgiliyken bile sevdiğin kadını evlenince 2 kat daha sevebileceğin gibi, 2 kat daha da nefret edebilirsin? Yok mu çevremizde örnekleri?

Kadın 25 yaşında. o 4 gün önce yaşadığım geceyi bitiremedim, kendimi yedim bitirdim ama o geceyi bitiremedim. Eve çıkıp geldiğimde direk uyuyakalmışım oturduğum yerde. Sabah zar zor uyanıp işe gittim bir an önce mesaiyi bitirip amacım eve gelip bu sorunu kafamda çözebilmekti. Ulan ne kimseye danışabiliyorum, ne anlatabiliyorum. Hiç bir şey yapamıyorum. Kendi dünyam da tıkılıp kaldım düşüncelerin arasında.

Kızın "ona güvendim, güvenmek istedim ve böyle bir şeyi yaşadım. yaşamak istemezdim.." demesi aklımı kemirdi bitirdi. 4 gün boyunca. Ben sevdiğim kadının el ele tutuşmasını, ne biliyim biri tarafından öpmesini kafama takacak kadar düşmedim. Bunları hangimiz yapmadık? Bana hep geçmişine sünger çektiğini, hiç bir şey hatırlamadığını söylerdi. Devamında bunu nasıl unutabildi? Acaba unutabildi mi gerçekten? Sünger çekebildi mi? bunları düşünmeye devam ettim. Çünkü ben evlenip bu kız ile aynı yatağı paylaştığım da, ya da onun nerede olursa olsun yanında olduğum da eski yaşadıklarının onun aklına gelmesi kadar, benimde "acaba? acaba sergilediğim tavırlar o eski günlerini hatırlatıyor mu?" düşüncesi kafamı kemirecekti. Biliyordum. Lütfen beni üzmeyin dostlar, bunu yaşamayan bilemez. Başına gelmeyen bilemez. Ben hayatımın en zor kararını vermekle karşı karşıya kalmıştım resmen. Ya o kumarı oynayıp zarı masaya atacak, ya da o masadan kalkacaktım.

Bir kere bu kız hata da olsa zina yapmıştı. Zina hiç bir zaman göreceli değildir. Yani zina denilen olaya inancınız var ise, el ele tutuşmakta zinadır misal. Ya da göz zinası derler. Bir kıza bakmakta zinadır. Derdim olayı dini yöne itmek değil. Sadece bu kızı engelleyecek onca düşünce, sebep varken neden bunları görmezden geldi? Kafamı kemiren bir diğer soru da buydu. Hani dine inancın varsa bu zinadır dersin yapmazsın, maneviyata inancın varsa gene yapmazsın. Aileni düşünür gene bu topun altına girmezsin. Yani bir çok sebep var o nefisi engelleyecek. Neden hiç biri bu kızın nefsini engellemeye yetmedi?

Tabi o arabada gecen muhabbette bana "bir kere oldu." cümlesini de kurdu. Yani bir kere birleşmişler ve onda da olanlar olmuş. işte az kan geldi falan filan de demişti. Onları çok önemsemiyorum. Az gelmiş çok gelmiş, kanın gelme seviyesine göre mi bir yol çizeceğiz?

Derler ya namus bacak arasında değil kafadadır. Evet kesin öyledir. Beni akacak 2 damla kan, yırtılacak bir zar beni dünyanın en mutlu insanı elbette yapamaz. Ama hem kendisi açısından hem benim açımdan yaşayacağımız o "özel" an ikimizi bir toplu igne ucu kadar bile mutlu edecek olsa bile bu ikimize ait özel bir mutluluk olsun isterdim. Çünkü ben onu özel ve hiç kimseye hissetmediğim duygularla seviyordum. Yahu onunla yapmak, gezmek görmek için bile hayatımda bir çok şeyi ertelemiş biriyim ben. Sırf ikimize özel olsun istedim. Amasrayı çok görmek istiyordum mesela, ama hayatıma bu kız girince onunla evlenip oraya gitmenin çok hayalini kurdum misal.

Artık saçma şeyler düşünüyordum. Yani acaba amacı neydi 1 sene sonra söylemesinde? Her şeyi düşünmeye başladım acaba amacı kendini bana ısındırıp, duygularımı iyice öğrenip "zaten bu bana baş koymuş, bunu da sinesine çeker artık vakti geldi" deyip mi bu kadar bekledi?

Lütfen evlendikten sonra da söyleyebilirdi teorisini önüme koymayın. Evlendikten sonra öğrenmiş olsak problem yaşamayacak mıydık? Kesinlikle daha fazlasını yaşayacaktık. Her neyse..