hikaye devam ettirmece oynuyoruz panpalar başlıyorum devdıbını getirin

20 Haziran 2014 günü, normal bir sabahta uyanacağından tam bir saat on iki dakika erken kalktı.

Doğru gördüğünden emin olmak için gözlerini kırpıştırdı.

Vücudundan sonra sıra saçlarına geldiğinde gözlerini kapatmak zorunda kaldı. Malum, şampuan göz yakıyordu.

Banyoya doğru baktığında Onu gözetleyen bir şey ya da birileri vardı. Kafasını yavaşça kaldırdı ve o varlığı gördü..

Adamnın bir şey yapmasına fırsat vermeden gözlerinden saçtığı alevlerle bütün odayı kaplayan yaratık, aynı zamanda kulak tırmalayıcı sesler çıkartıyordu. Adam, neler olduğunu anlayamamanın şokuna girmiş bir şekilde, gözlerinden akan yaşların bile farkında değildi.

Kalbi, arkasından koşturan birileri varmışcasına hızlı atarken yatakta doğruldu.

Bilemiyordu ama bilmek de istediği pek söylenemezdi. Belki de bilmemesi en iyisiydi.

Başını iki yana salladı ve dolaptan sütü çıkardı.

Telefonu açtığında sadece hırlama seslerini duydu. "Kimsiniz?" diye tekrar etti. "Hmhmh, seni istiyoruz, karanlık dünyadan... hmhmhm" homurtular devam ederken hat bir anda kesildi. Adamcağız korkmuştu, tekrar mutfağa ilerledi. Mısır gevreğini döküp üzerine bir kaşık şeker serpiştirdikten sonra salona doğru ilerledi. Televizyon kumandasını eline aldı ve kırmızı butona bastı. Açılmamıştı. Bir iki defa denedikten sonra ekranda kırmızı bir şey çıkmıştı. Ne olduğu hakkında en ufak fikri yoktu. izlemeye devam etti.

Benimle birlikte yazan 3 arkadaşa teşekkürler çok güzel gidiyoruz sağ olun çok güzel oldu biraz ara verelim hem duvara da anlatmayalım dinleyenler bi kendisini belli etsin şukulasın boş boş yazmayakım emek var sonuçta

Evet arkadaşlar 3 panpa devam ediyor yazmaya pmden konultum okuyanlar şukulasa yeter bazıları boxmuş hikayryi ben kaldığımız yerden devam edicem:

Deliriyordu, tek mantıklı cevap buydu. Bir an önce evden çıkıp Daniel'ın yanına gidip olanları ona anlatmalıydı.

Eve geldiğinde hızlı adımlarla ilerledi ve kapıyı çaldı.
"Tık, tık, tık."
Kapıyı açan yoktu. Tekrar deneyecekti ki arkasından yaşlı bir ses duyuldu: "Oğlum, o evde on yıldır kimse yaşamıyor."