65 yaşındayım ve torunumla yaşıyorum ve bundan hiç utanmadım. Kocam o 8 yaşındayken öldü ve ben yalnız kaldım 2 oğlum var ama hayır yok o bana evlat oldu. Gelinim oğlum ikisi de hayatta ama yıllarca onlarla yaşadı zaten 23 yaşına gelmiş beni yalnız bırakmak istemediğinden 3 senedir benle yaşıyor.

2+1 küçük bir evde yaşıyoruz onun odası var benim odam var. Benim odamda soba var kışları kestane pişiyorum ona, portakal soyuyorum, o bana akşam yemeği hazırlıyor bazen, kimse yanlış anlamasın o inanan bir insan değil ama ramazan aylarında sahurumu iftarımı hazırlıyor ilgileniyor benimle.

Torunumla yaşamanın hiçbir zorluğunu görmedim bugüne kadar aksine kolaylığı oldu bana hep yemeğini önüne koydum yetmediğinde parası cebinde oldu canı sıkıldığında saat kaç olursa olsun oturup muhabbet edecek insanı oldu. Arkadaşlarını da çok severim eve gelirler otururuz yer içeriz bizde kalırlar kız arkadaşları gelir hiçbirini sorun etmem hepsiyle evladım gibi ilgilenirim. 23 yaşında umreye gitmemiş çocuk eve sarhoş gelir ağzımı açmam o yüzden torunumla yaşamayı çok seviyorum ayrı eve çıkacak imkanı çok oldu hala var ama bırakamıyor beni işte..