evet piçler kendi hikayemi anlatıyorum

anneni bi an önce hikayeden çıkar panpa.*üzerler.

bu baslik tutacak gibi durmuyo

e hadi amk kopyala yapıştır yap şunu giberim hee

uff sıkıldım

bb canm

a: lütfen.

y: çalışmanın zorunlu olduğunu liseden sonra siyasal bilimler fakültesi ni kazanıp, parasızlıktan okumaya gidemeyince anladım, liseden beri beraber olduğum bir kız arkadaşım var ve ne zaman onunla evlenip yuva kuracağımı hayal etsem elimi cebime soktuğumda bacağımı hissediyorum, bu beni biraz sinirlendiriyor. okul olayı kapanalı çok oldu ama kız arkadaşımla evlenebilmek için dahi olsa artık çalışmam gerekmekte. en basit örneği, sevgililer günü yaklaşıyor ve ben o güne ait onunla dışarı çıkmamak için bir yalan uydurmayı düşünüyorum. param olmadığı için yalan söylemekten, bir şeyler yapamamaktan çok sıkıldım.

a: sadece evlenmek için mi çalışıp para kazanmak istiyorsun?

y: tabii ki hayır. kendi yaşamım içinde gerekli. i̇stediğim şeyleri yapabilmem içinde gerekli.

a: anladım. ehliyetin var mı?

y: evet “b” sınıfı ehliyetim var.

a: seyahat engelin?

y: şu durumda hiçbir şeye engelim yok, çalışmak zorundayım.

a: ailenin durumu nasıl, onlar neler yapıyorlar?

y: babam kendi halince çalışıyor, annem ev hanımı. birde ufak kardeşim var ortaokula giden. anca onun okulu ile ilgilenebiliyorlar. onun kıyafetleri, malzemeleri ve okulu ile. ben kazandığım üniversiteye paramız yok diye gidemedim, ama kardeşim olurda kazanır ve okumak isterse onun bu kaderi yaşamasını istemiyorum.

a: hayat çok zor, hepimiz aynı durumların içerisindeyiz, hepimiz. yabancı dilin var mı?

y: i̇ngilizcem var, hem de ileri düzeyde. bir aile dostumuzun araba kiralama firması vardı. yabancı müşterilere şoförlü araba kiralardı, ehliyeti aldıktan sonra orada biraz çalışıp i̇ngilizcemi ilerletmiştim.

a: boş zamanlarında neler yaparsın?

y: benim neredeyse tüm zamanım boş, bir işim olmadığı için. ben okurum, hem de çok okurum. ayırt etmem, ne bulursam okurum. kitap, dergi, yazı, makale, gazete… ne olursa okurum. hiç bir şey bulamazsam elime angiblopedi alır onu okurum.

a: çoğu şey hakkında bilgilisin o zaman, yani kültürlü bir adamsın.

y: kendimce evet, bilmediğimiz konularda vardır illaki.

a: tamam.

y: nasıl tamam? i̇şe alındımı ben?

a: ona ben değil, patron karar verecek. ben izlenimlerimi söyleyeceğim sadece.

y: patrondan önce bana söyleseniz?

a: olmaz iş ahlakıdır bu. bir gelişme olursa arayacağız seni.

y: peki.

alper: günaydın!

y: ah günaydın!

a: otursanıza.

y: yok ben oturuyordum zaten ayağım uyuşmuş.

a: geç kaldım biraz, malum trafik.

y: evet ben gelirken de trafik çok beterdi, taksiden inip yürümek zorunda kaldım.

a: başlayalım mı?

y: buyurun.

a: yusuf yılmazçelik.

y: hı hı.

a: 28 yaşındasın ve daha önce hiç ciddi iş tecrüben olmadı, öylemi?

y: evet.

a: neden?

y: ben çok açık sözlü ve söyleyeceğini saklamayan bir adamım, burada da öyle olup anlatmak isterim.

şimdi saatlerce bekletir bu adam. i̇şe alacak ya, işveren ya bekletir tabi. oda da odaymış yalnız. çiçekler güzel, televizyon iyi, masa kaliteli… o ne lan? canlımı o? yok be heykelmiş. havlasa canlı köpek zannederim yalnız o kadar gerçekçi. burada işe başlarsam güzel olur, baksana kimse kimseyle muhatap olmuyor. sohbet olmaz nesin, necisin diye soran olmaz. tam istediğim gibi, kimsenin kimseyle işi yok. ayakta da beklenmez ama adam, oturmalıyım. zaten uyku gözümden akıyor. en başa oturmak olmaz ama o adam oturur herhalde oraya, şu sandalye iyi. lan kırdık galiba, yoksa böylemiydi. şimdi odada kamerada vardır, harbiden kırdık ne yapacağız? buna en uzak sandalye ye oturalım. öbür tarafa doğru geçelim

y: alper bey’e bakmıştım ben.

sekreter: yusuf bey değimli?

y: evet.

s: sizi toplantı odasına alayım ben.

y: tabii.

s: bir şey içer misiniz?

y: çok teşekkür ederim, almayayım.

beyler okumaya değer mi tezek, angutyus gibiyse okucam yoksa ömür törpüsü gibi

y: alo.

z: uyandın mı?

y: uyandım da, görüşme yapacağımız yere bile geldim.

z: hayret, kalkıp gitmişsin.

y: zeynep, elimden geleni yapıyorum seni mutlu edebilmek için. yinede yaranamıyorum, geldim işte zıkkım yere ama kimse yok.

z: nasıl yok?

y: yok işte. dur bir adam geliyor kapat ben ararım seni.

ne yapsak yaranamıyoruz, anlamadım gitti. bu adamada soru sorulur mu? selam desen küfür edecek gibi bir tipi var.

y: günaydın.

adam : evet?

y: ben alper bey’e gelmiştim.

a: bekliyor mu?

y: randevum vardı, unutmadıysa bekliyordur.

a: soralım.

adama “günaydın” diyorsun herif “evet” diyor. her yerde beni bulur, nerde cins varsa.

a: sekreteri 4. katta. sağdaki asansörden çıkabilirsiniz.

y: teşekkürler.

a: bir kimlik alabilir miyim?

y: tabii.

sağdaki asansör 4. kat. adam ciddi öküz, belikli emekliliği için bekliyor, iş falan umurunda değil. koskoca katta nereden bulacağım şimdi bu sekreteri? şuradaki kadın olabilir mi acaba? ucunda ölüm yok ya, sor gitsin.

ee anlat panpa

girişe bakar mısın usta palmiye ağaçları falan, kapıdaki arabalar, giren çıkan herkes düzgün tipte. yerlerdeki mermer bizim evimizde yok. gerçi bizim evimizde gördüğüm çoğu şey yok, lan uyku sersemi kalkıp gelirsem böyle saçma sapan şeyler düşünürüm tabi. neydi bu herifin adı? dur kağıda yazmıştım, heh alper tamam. kime soracağız ki burada da? danışma diyor ama dur bakalım. bu nasıl iş burada da kimse yok. oğlum, adamlar akşam mı çağırmışlardı acaba beni? yok, sabahtı hatırlıyorum. bu uyku çok acayip bir olay, insan kendinden bile şüphe ediyor uykulu iken. heh bir telefon çalması ekgibti oda oldu tam olduk.

y: efendim ergin?

e: kalktın mı lan?

y: ohooo yoldayım bile oğlum.

e: tamam bende yeni kalktım işe gideceğim şimdi.

y: akşam yapacak mıyız bir şeyler?

e: i̇şten çıktığımda ararım, olmadı özgür'ün orada buluşuruz.

y: tamam telefonlaşırız, hadi geldim ben iş yerine.

e: hemen sahiplenme oğlum iş yeri diye, daha görüşmeye yeni gidiyorsun.

y: allah söyletti oğlum beklide, ne kıskanıyorsun?

e: hadi lan, kıskanıyormuşum. çıkınca haber ver bana.

y: tamam kardeşim

saat 09:00 olmuş. bu ne ya? hangi ara uyuduk ki bu kadar? saat 10:30 da adamla görüşmem lazım ve artık lütfen olsun bu iş. 28 yaşına geldim, ufak tefek, sağda solda çalışmışlıklarım haricinde, hiçbir işe yaradığımı hatırlamıyorum. ya insanlar beni anlamıyor, ya da ben insanları. sevgililer günü de yaklaşıyor, işe kabul edilsem de bir yerlerden para bulup zeynep’e hediyede alsam, güzel olur. her şeyin başı parasızlık zaten. kimse bu adam okul falan okumaz derken siyasal bilimler fakültesi’ni kazandım, kazandım da ne oldu? paramı vardı gidip okuyacak? kitapları alacak, yurda kaydolacak, okula gidecek… boş ver hayırlısı bu ise bu olsun. cebimizde de bir kuruş yok ki otobüse falan binelim, yetişemeyeceğim sanırım. hadi yusuf’um yarım saat var daha, sen yetişirsin, hadi kardeşim. telefon çalıyor, ama neremde kim bilir.

güzel yazıyorsun üstad, gerçek olmasa da kalemin sağlam.

@42nin dıbına da bizzat ben koyacağım sen takılma

Beyler adam yalan söylüyor kendi hikayesi değil, özenti bin. devam etme bence. hikayenin adı da aslan, best fm de benim en sevdiğim radyocu'nun yazdığı bir hikayedir. serdar gökalp.

http://tinyurl.com/c7zkqup

profile resim ekleme
üye listesinden arkadaş ekleme
kendi nick yanınızı kendiniz yapma ve istediğiniz zaman değiştirme özellikleri!!!
50'den fazla yüksek çözünürlükle tema
kendinizi mod gibi hissedebileceğiniz kullanıcı paneli
otomatik sol frame

http://tinyurl.com/c7zkqup

(kayıt olurkenki kurallar formalitedir dikkate almayınız)

(maili onaylamaya gerek yok sallayıp üye olabilirsiniz)

ve çok daha fazlası
hemen gelin ve 1. nesil yazarlığınızı kapın
yeni açıldık!!!

http://tinyurl.com/c7zkqup

@48
uzatmayacağım
"gerçekten kendi hikayemdir başlıyorum"
huur çocuğusun nokta

duramadım be dıbına koduğumun bebesi. gitmişler hikayenin orjinalini bulmuşlar ne lan a huur çocuğu noktasını mı değiştirdin. güzel bi hikaye alıntı de yine verelim şukunu. zütveren çakma

özet ak özet

(bkz: inci sözlük hakkında bugün)