evet piçler hepinizin tanıdığı bi ünlüyle

beni sen akşamcı ettin
hayal sevgilim
elde kadeh
dilde sen
her akşam bu sofrada bir rüzgardır esen

yıldızlara isimler verdim kendimce
biri hayal
biri gurbet
biri hasret
biri hep o güzel memlekettir memleket
sokaklarında büyüdüğüm seninle
buluştuğum gözlerinle
o güzel memleket bir yıldıza adını verdi
akşamları göğe kaldır başını seyret
belki geçmişin ışıkları henüz sönmemiştir
belki resimler kaybolmamıştır
belki isimler unutulmamıştır
belki batmayı unutmuş güneşler vardır gökte
seyret aynaya bakmadan seyret gökyüzünü
bir yıldız göz kırpıyorsa
veya bir ışık kayıyorsa
benim kadehimdir şerefine kalkan
işıklara doğru
sana doğru
şiirler geliyor gökyüzünden
bu bilinmeyen hayal meyhanesinden

beni kimse görmedi
ben kimseye el sallamadım
seninle meşguldum
tanıdıklar görmüşse de ben onları tanımadım
i̇nanır mısın senden başkasını da pek sallamadım

baharlar açıyor toprakla birlikte ben de canlanıyorum
hayallerimi uçurtma yaptım
gökyüzünde yalpa yalpa yalpalanıyorum
birşey göremiyorum uzaktan sana uzanamıyorum
adını çağıracağım bir kimse de yok
hep yalnız yürümüşüm sokaklarda demek ki
sana bakayım derken kimse kalmamış yanımda
bir senin adın var aklımda
onu da söyleyemem
onu bağıramam özgürce
adını tutukladım beynimde salıvermek yok
havalandırma bile yasak
voltayı hayallerimde atacaksın
sen kimseye görünmeyeceksin

gel be dünya, evinden atma beni hayata çok alıştım
azraile satma beni
sana söylerim beni vermezsen ellere
i̇simleri itiraf ederim
bir konuşsam sarsılırsın

beni sen akşamcı ettin hayal sevgilim
elde kadeh
dilde sen
meyhane beğen meyhanelerden
küfürlere karıştı gecenin çığlıkları
sesim sesine ulaşmaz
aşk buna mı derler
kavuşulmazsa büyür
kavuşulursa erir

ben seni seyrederdim
köşeden
arkana takılırdım anlamazdın akşam üstleriydi
bizlerle pek oynamazdın
bir yakan toptu son oyunumuz
ellerin ellerimi yaktı
gözlerin gözbebeklerimi
bigibletimde kaldı sıcaklığın
bigibletim yok şimdi

beni sen akşamcı ettin
hayal sevgilim
elde kadeh
dilde sen
bir de o zümrüt gözlerinde öpüşen
mutlu çocuk
nereye yolculuk bile demeden
gittin evlendin
seslenemedim
seni hiç görmedim
ben ölmedim
sen ölmedin
neredeydin bilemedim
bir tebrik de edemedim

şimdi eski dostlara rastlıyorum
herbiri bir yerde
kimi okumuş kimi zengin
kimi mutlu
kimi bezgin

ben bir dünya tatlısı ile evliyim şimdi
dünyaya bunca bağlanmam onun eseriydi
şiirler yazdım ona şarkılar oldu
bu kadeh onunla doldu
seni inattan soruyorum herkese
daha neler var bu şiir devam ederse

bırakma hayallerimi
hayal güzelim
ben akşamcıyım
sen akşamsın
bir güzel bestede şarkısın dinlediğim
bir özlemsin bitiremediğim
dün gibi herşey oysa
dün gibi ama
zamana şehir de dayanamamış
yıkılmış
sokaklar süklüm püklüm
ağaçlar büyümüş ve çürümüş
bizse yaşamadıklarımıza inat saçlarımızda beyazlar
sokaklarda maziyi arıyoruz
yanılıyoruz dostum
yanılıyoruz
zaman geldi biz ayrılıyoruz
ben sana alıştım hayat
darılırım gidersen
bir daha yüzüne bakmam
şerefsizim yanına bile gelmem

bu şiir uzayacak
hayal güzelim
yorulduysan git
laf lafı
laf mısrayı açıyor
bende uyku yok
zaman azaldıkça
uykum kaçıyor
daha uzun kalmak ayakta
sanki daha uzun yaşamak gibi
hiç uyumasam ömrüm iki katına çıkar mı
aldanmak mı yoksa hayallerim
ömür nedir
hayat nedir hayal nedir
i̇şte şu oturduğum sedir nelere şahittir
ben bilmem o da dünyada ben de
belki o sedir daha bir kıymetlidir
herşey izafi hayal sevgilim
güzel
çirkin
i̇yi
kötü
uzun
kısa
ve daha neler neler
adına sıfat dediğin ya da nitelik
asıl olan
mutlakla birliktelik

sazlıklarda bir kamış
o kamış neye yaramış
diye sorma
kamış kamış olmuşsa mutlaka
birşeye yaramıştır
hani insan insan olmuşsa da aynısıdır
palavra gayrısıdır
ben bıkmadım yaşamaktan
yaratan bıktırmasın
aşk ile yansın yüreğim
ayakkabım sıktırmasın

haşim adam bıçaklıyor mu sokaklarda
yüksel’i dövdüler mi kapıda
vay anam ne kıymetliymiş gözlerin sen hala kaçır onları

mahallenin bebeleri birbirine girsin senin için
elyüz kan içinde elin oğlu şenli
bizi bize kırdırttın
güzeller güzeli
hayal şehrin hayal kızı
helal olsun sana
akan kanlar yoluna şerbettir senin

beni sen akşamcı ettin hayal güzelim
ötekiler ne oldu bilmem
biri emekli olmuş
öbürü elini tornaya kaptırmış
biri de terörist dediler
en akıllısı manifaturacı, müteahhit
kapatmış hayal şehrin arsalarını
sonra önüne gelene satmış

ben kiraladım yanındaki meyhaneyi

parasız mey satarım karşılığında muhabbet
ben sana hapsoldum müebbet
yine de diyorum kendime be adam haline şükret
ya idam olsaydı cezan
af da etmezdi devlet

bu şiir ah bu şiir seni bana getirsin
ne işim varsa beni alıp bitirsin
sesler uzakta kaldı
yaşlar yaş olmaktan çıkmak üzere
bu şiir seni bana getirecek mi bilemem
ama ben kalkıp gideceğim uzaklara
aklımı bırakıp
aşkımı bırakıp
bir de yakamı bıraksam
kurtulacağım
sana bir sepet çiçek yollayacağım
i̇simsiz
bir kucak şiir
bitimsiz

ellerimde güller açmış
sabah çiğleri üzerinde
fırından sıcak ekmek kokusu yayılır
çocukluğumun istüne
uyanmak ne de zordur okul varsa
sen uykularımı bölerdin
buğdaylı rüzgar kokusuyla
büyüdük herşeyi büyüttük
aşkı
hasreti
milleti
sen neredesin ey sevgili