Annem bizi terk ettiği günden beri babamla beraber yaşıyoruz. Bizim oturduğumuz evi babam annemin adına yapmıştı, babamın 25 yıllık karısı beni bu yaşıma getiren annem bize çok büyük bir kazık atıp evi satıp bizi terk etti, o günden itibaren babam ve ben her zaman insanlar açısından seçici olduk güvenmeyi bilemedik. Gece gündüz içtim aylarca hani içince suyun altında yürüyormuş gibi hissettiren ilaçlar kullandım ne zaman bir aile görsem yüzümü başka tarafa çevirdim içim sızladı neden diye diye kafamı kemirdim şimdi ise günde bir paket sigara içiyorum okumuyorum haytalıktanmı oldu yoksa ailemin dağılışından mıdır bilmiyorum ama okuyamadım babamla bi market işletiyoruz bu akşam eve geldim uyku tutmadı bi duşa gireyim belki hafiflerim dedim ve çavuşumda ki saçlarda beyazlaşma gördüm bunu hak edecek ne yaptım bilmiyorum bunu buraya yazmamın sebebini de bilmiyorum anlatıcak kimsem olmadığı için galiba neyse beyler fazla uzatmıyacam uzun lafın kısası siz siz olun ailenizin değerini bilin hiçbir zaman onları düşünmeden hareket etmeyin..

Dünya dünya değil eziyet düzeneği amk. Ulan hiçmi gülemeyiz biz ? Budamı gol değil be ? Budamı gol değil ?

Diğer insanlar gibi başka seylerden sınanmak isterdim, mutlu bi ailem olsun isterdim..
Ama bu hayata nasıl başlarsan öyle gidiyor ne kadar cabalarsan cabala o çukurda debeleniyorsun cikamiyorsun .. Bastan kaybedenleriz çünkü...