evet bunlar oldu

suphi susardı.
ben konuşsam kızardı.

erik tarlasına giriyorum ve çekirdeklerini çıkartıyorum bi kaç tanesinin. çekirdeklerden kendime kolye yapıyorum ama ıssız bir adada olduğum için sandala ihtiyacım var. kolyemi bozmak durumunda kalıyorum ve palmiye ağaçsız bu sıkıcı ıssız adaya seni yenecem diye haykırıyorum. hamle sırası adada ama bir türlü oynamıyor, ve bizi gözetleyen bir hakem de yok ortalıkta. bu nasıl turnuva lan diye çemkiriyorum ki tam o anda cevriye geliyor. odunumuzu çalıyor cevriye. cev cev cev diyorum ve arapça öğreniyoum çünkü arapça öğrenmesi kolay bir dildir ya da değildir tam emin değilim. ben zaten hiç emin olmadım.

@29 bir çok nesne gibtim. gibtiğim en acayip nesnelerden biri otobüsteki agrasif kemalist teyzenin çanta koluydu.

eve gitmek için her zamanki gibi otobüse bindim. cebimde akbil olmadığı için sürücüyü ve yardımcısını bayıltmak zorunda kaldım. onları bayılttıktan sonra sürücü koltuğuna geçtim ve tam gaz ilerlemeye başladım. rotayı ezbere bildiğim için sıkıntı çekmiyordum ama bayılttığım sürücünün yakınlarından biri o otobüsteymiş. yakını dediysem baya bir yakını. adamın sol omzundaki hırçın kıl. hırçın kıl küçük cüssesiyle bir şey yapamayacağını anlamış ve bir agrasif kemalist teyze bulmuş dudağına atlamış teyzenin ve oradaki asi bıyıklarla birlikte örgütlenmiş. teyzeye hükmeder hale gelmişler, teyze çantasını bana sertçe savuracaktı ki otobüsü durdum çantayı kaptım ve oracıkta o çantaya sahip oldum. kıllar utancından içeri kaçtı ve o kemalist teyze kılsız kalınca gençleşti. tarih o teyzeyi micheal jackson olarak anacaktı.

birden bire sınıfa bastonlu bir adam girdi. bastonlu ve paltoluydu. herkse çıkmasını emretti ta ben de ayaklanırken sen otur dedi. oturdum, biraz gerildim ne yalan söyleyeyim. herkes çıktıktan sonra yanıma geldi ve elindeki cımbızla tırnak aralarımdaki kirleri temizlemeye başladı. bir bira ikram etti akşam beni keseceğini açıkladı. sanrılardan bahsetti ama peltekti sanırım. o kadar korktum ki adamın suratına birleşmiş indirim marketleri diye bağırdım ve adam yok oldu. bimin beni kurtaracağını asla tahmin edemzdim. ama kurtardı. ister inanın ister inanmayın o adam usame bin ladindi.

büyük memeli bir kadın birden bire bana bir çek uzattı. pardon dedim yanlışlık oldu sanırım ben buraya sevişmeye geldim dedim. burası banka beyfendi dedi. e bankaya giren herkese çek mi uzatırsınız dedim o da valla ben de anlamıyorum ama böyle bi huy edindik işte böyle geldi böyle gidiyor dedi. bunları söylerken biraz mutsuz gibiydi mutsuzluğunun nedenini aradım ve buldum. aslında mutsuz değildi, tedirgindi. bir balık kadar tedirgin. klavyesinin ok tuşlarından birinde kırmızı bir cin oturuyordu. bana bir kaç göz işaretiyle ondan kurtulmak istediğini açıkladı. her zaman cebimde taşıdığım bir raid kutusunu çıkarttım ve yüksek sesle kahrolsun faşizm diyerek raidi cine doğru sıktım. cin öldü kadın bana aşık oldu ve evlendik. ama ben zaten evliydim. mutsuzum şimdi. programlara çıkacam ama kadın kuşağı lafından nefret ediyorum. çok kararsızım.

heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee