Sigara sararken çok düşünürüm biliyor musun. Aklımın ucundan türlü türlü sorular geçer, bi yandan onları cevaplarım bi yandan gözümün önünden geçenlere anlam vermeye çalışırım. Hani sen geldikten sonra dedim ne düşünüyormuşum ben diye. Koca bi hiçmiş. Şarkılar mesela ne için dinliyorum diyorum, o gece anlatmaya başladığın zaman da sigara sarıyordum yine ve yine aklımdan türlü türlü şeyler geçiyordu. Yazdıklarına bi yandan anlam vermeye çalışırken bi yandan kendi hayatımda canlandırdım bi nevi empati yani. Dedim ki ya ben neye üzülüyorum madem, geçmişte elbette oldu birlikteliğim senin gibi 2 yıl sürdü oda ve inanırmısın benimde pek bir güvenim kalmadı. Ama sende bir güven oluşturmuştum ben. Daha yeni tanımıştın oysa, uyumanı söyledim arıyacaktım seni. Güvendin. Evet güvendin, sen bana güvendin ve aramam için verdin numaranı. Belki de hafifte olsa ön yargını yıkmıştım ucundan. Ve güvenin boşa çıkmadı. O sabah biraz gecikmeli olsa da uyandın. Ve telefonu açıp 15 saniye cevap vermemi de bekledin. O yarı uyanık ruh halinle kızıp uyumamı söyledin ki zaten uyuyacaktım. Gözümden uyku akıyordu ve ben bekledim. Çünkü sana söz vermiştim. Seni uyandırmam gerekiyordu ve uzun bir aradan sonra gerçekten bir sorumluluk almıştım. Söz verdiysem tutmak zorundayım. Ve ilk başlarda da konuşurken herkes gider demiştim sana bilmem hatırlarmısın. Gitmek zor bir eylem, ama ben daha yolun başındayken o attığın ilk ses kaydından itibaren hala gidemediysem, gitmem içib hiç bir sebep yok demektir. Gitmemek için söz veremem ben, sende veremezsin ki düşün daha şuandan itibaren sınava hazırlanıyorsun ki büyük ihtimalle biryeri tutturacaksın. Peki ya o zaman gitmeyecek misin. Tamam şuan olmasa bile elbet bi zaman gidicektin. Işte tam olarak ta ben bundan bahsediyorum. Ufaktan da olsa hayata bir nebze tutunmama, mesajını okurken gülümsememe sebep oluyorsan, gittiği yere kadar gelirdim ben. Oysa sen daha tanımamıştın. Daha yolun başındayken yoldan dönmek için karar aldın. Kendine göre haklı sebeplerinde vardır elbet daha 2 3 gün olmuş nereye karışıyorsun kafasına girdim bende. Gitme diyemedim nedense. Korktum, her insan korkar. Sen de korkuyorsun. Ama bu mesajı ne olursa olsun keşke dememek için yazıyorum. Olumlu veyahut olumsuz. Ha diceksin ki bu zamana kadar nasıl böyle bir şey hissettin. Daha görüşmedik bile. Işte tam buraya bırakıyorum bir insandan birşeyler hissetmek için görüşmek gerekmediğini düşünüyorum. Bi insanın yüreğine inanabiliyorsan, sesine hayran kalabiliyorsan, o aradığın insandır belki. Peki ya görüşsek nolurdu? Güzelliğe mi aldanırdım, elbette Hayır. Gözüne baktığımda o sıcaklığı almam la başlardı o zaman herşey. Keşke, keşke olarak kalmasan. Inan sarıldığın zaman arkandan gülen değilde omzuna başını koyup gözünü kapatmış biri olurdum.