Dağların ulusu yoktur diyor Ermeni tarihçiler. Buradan hareketle, "birlikte üretenler birlikte yaşayamazlar mı" diye soran Ermeni ve Azeri dağcılar Everest'e birlikte çıkmaya karar verirler.

Aralarında Ermenistan'dan Lev Sarkisov'un da olduğu bir grup dağcı, 1999 yılında Karabağ'da yükselen Ermeni-Azeri savaşına karşı bir "Barış Tırmanışı" yapmaya karar verdiler. Ermenistan, Azerbaycan, Gürcistan ve Abhazya'dan bir grup dağcı bir araya gelerek birlikte Everest Dağı'na tırmanış yapmayı kararlaştırdılar. Bu tırmanışın amacı savaşan ülkelerin temsilcilerinin bir araya gelerek "Birlikte üretenlerin dost olabileceklerini göstermek" olarak tarif edilmişti. Lev Sarkisov, Gürcistan vatandaşı olmasına rağmen Ermenistan'ı temsil etmek üzere seçildi. Zira o zamanlar Ermenistan'ı temsil edecek daha iyi bir aday yoktu. Bu ekibe Kafkasya-99 adı verilmişti.

Ancak bu tırmanış belli açılardan riskler barındırıyordu. Çünkü Everest'e tırmanmak hem zor hem de sağlık gerekçeleriyle ciddiye alınması gereken bir tırmanıştı. Özellikle tırmanışın gerçekleştiği tarihte Lev Sarkisov'un 60 yaşını devirdiğini hesaba katacak olursak tırmanış daha büyük riskler kazanıyordu.

Tırmanışın gerçekleşmesi için havanın en iyi zamanını kolluyordu Barış Tırmanışı yapacak ekip. Zaten zorlayıcı olan tırmanış bir de hava muhalefeti nedeniyle berbat olabilirdi. Tırmanış sırasında başlayan fırtına ve tipi nedeniyle ekibin tüm planları alt üst olmuştu. Başka çare yoktu, tırmanış birkaç gün ertelenecekti.

Kampta Sarkisov'un ekibiyle birlikte bir de isveçli bir ekip vardı. 1999 yılı, telefonun gündelik hayata yeni yeni girdiği zamanlardı. isveçli ekibi, ellerinde Erricsson marka telefonlar, pahalı tırmanış kıyafetleri ve ekipmanlarıyla zengin olduklarını her halleriyle gösteriyordu. Sarkisov'un ekibi ise dağılmış Sovyet halklarının yüz yüze bırakıldığı yoksullukla cebelleşiyordu. Tırmanış için birçok kurumdan ve kişiden paralar toplanarak yolculuğa çıkılmıştı. Zira yolculuk maliyetleri ve tırmanış izni için Nepal Hükümetine verilecek para dudak uçuklatan cinstendi.

Lev Sarkisov, isveçli ekibin elindeki telefonla hava durumunu öğrenmek istedi. Bu aynı zamanda telefonlarda internetin yaygın olmadığı yıllarda masraflı da bir talepti. Ermeni dağcının isveçli arkadaşına vereceği tek şey ise lezzetli bir Ermenistan konyağıydı. Konyağı ikram ettikleri isveçli dağcılardan 12 Mayıs'a kadar havanın güzel olmayacağını öğrendiler. Ve bu süre zarfında birlikte konaklayıp havanın iyileşmesini beklediler.

Böylece ekip 12 Mayıs'ta zirveye tırmanışa başladı. Ancak işler planlandığı gibi gitmedi.

Tırmanış sırasında Azeri dağcının sağlık durumu bir anda kötüleşti. Durum riske atılabilir değildi. Bu artık tırmanışa devam edemeyeceği anldıbına geliyordu. Çünkü devam etmesi bir tür intihar demekti.

Tırmanış sırasında rahatsızlanan ve kötü hisseden Azeri dağcı Beno Kashakashvil koynundan çıkardığı Azerbaycan bayrağını Ermeni dağcıya verdi. Ermeni dağcı emaneti alır ve koynuna saklar. Everste tırmanmayı başardığında Ermenistan bayrağının yanında Azerbaycan bayrağını da açar ve emaneti zirveye taşır.

Sarkisov bu anları şu sözlerle anlatır: "Yükselişe devam edemediği için kendisini çok kötü hissetti. Rahatsız olduğu için bırakmak durumundaydı. Ve ben de ona dağın zirvesine Azerbaycan bayrağını çekeceğime söz verdim. Bayrağı zirveye taşıdım. Dostluğumuzu da. Çok mutluydum.”