Biz o kadar fakirdik ki takumuzla gulle oynardık

O kadar fakirdik ki gazeteyle tuvalet kağıdına aynı anda param yetmediğinden her sabah erkenden gazetemi alır sıçmadan önce okur sonra zütümü o gazeteyle silerdim

biz o kadar fakirdik ki ekmeğin içine ekmek koyar yerdik

Biz o kadar fakirdik ki çocukken havale geçirmişim dedem ev ısınacak diye mutluluktan havaya uçmuş.

Biz o kadar fakirdik ki içecek suyumuz olmadığı için çişimizin gelmesini beklerdik

biz o kadar fakirdik ki GTA V oynayabilcek ekran kartını alamadık

rezerve

Biz o kadar fakirdikki tekrar acıkmamak için sıçmazdık.

kendimizi gibiyorduk

biz okadar fakirdik ki mutfak eldivenini prezervatif olarak kullanırdık hemde 5-6 defa

Biz o kadar fakirdik ki 25 kuruşluk cipsten bedeva çıksın diye kurcalayıp alırdık

Biz o kadar fakirdik ki komşu aşure verince ekmekle yerdik

Biz o kadar normaldikki okula bile hep arabayla gider ama bir kurus harclik almazdim

Biz o kadar fakirdik ki doyalım diye çorbayı ekmek arası yapıyorduk amk.

edit gerçek...
biz o kadar fakirdik ki günlük kahvaltı ve akşam yemeklerimizi spontane ayarlardık... buzdolabımız yoktu ..tel dolabımız vardı... babam yoktu yani vardı ama ayrı yaşıyordu.. abim ben annem dayım kalırdık genelde kahvaltılıkları bakkaldan günlük alırdık.. 100 gram peynir biraz zeytin 3 yumurta şeklinde gün gün alırdık dayım alırdı bize garson olarak çalışırdı.. öğrenci evi gibiydik.. üst katta yeni evli abim vardı yengem bizi hep kovalardı evine sokmazdı bir gün dolabını açtım içeride bir sürü meyve hatta üzümle o zaman tanıştım... neyse... çamaşır makinemiz yoktu annem leğenlerde yıkardı çamaşırları ve aynı leğenlerde küçük piknik tüpünde kazanda su ısıtıp yıkanırdık... televizyonumuz yoktu.. üst katta abim de izlemeye kalksak yengem kovardı.bir gün annem eve philips tv aldı taksi ile yanaştı eve ... o gün böle bi sevinç bayram yoktu artık benim için.. sabahlara kadar başından kalkmadım... atarim olmadı komşu çocuklarının vardı onlarda takılırdım arada... tabi çocuktum 90 lı yıllar her şeye rağmen hep gülerdim mutluydum ..babamın huzur evinde yaşıyor olmasının ne demek olduğunu lise yıllarına kadar idrak edememiştim..o yıllarda büyüdüm ve bıraktım çocuk olmayı ayakkabı sayası yapılan atölyelerde...

biz o kadar fakirdik ki, vikipedi'de fakirligin tanimini yaptiklari sayfdada aile fotografimiz vardi
biz o kadar fakirdik ki, babam hep kaza yapardi cunku viraji alamazdi
biz o kadar fakirdik ki, adam dovunce hastanelik etmeden birakmazdik cunku hincimizi alamazdik
biz o kadar fakirdik ki, bi buyuk bitirince bi buyuk daha acardik, hizimizi alamazdik
biz o kadar fakirdik ki, biri bize bi kotuluk yapinca yaptigiyla kalirdi, intikam alamazdik
biz o kadar fakirdik ki, birinin kalbini kirinca geri barisamazdik, gonlunu alamazdik

Biz o kadar fakirdik ki babam açlıktan yeni doğan küçük kardeşimi yemişti.. hala duygulanırım aq hiç acımadan hatur hutur yedi kardeşimi..

biz o kadar fakirdik ki bir zeytini iki sefer ısırarak yiyorduk

biz o kadar fakirdik ki ; her gün kahvaltıda simit ayran yerdik

Biz o kadar fakirdik ki atesim çıktığında babam sevindirdi ev ısınacak diye