Unutuyorum lan burayı burayı hep.
Evden uzakta olmak güzel değil uykudan yemekten bir sistem tad alınmıyor.

Şimdiki güzel lan depresif bir halde değilim bakalım. Evde olunca evden çıkmak istemiyor insan. Seviyorum lan evimi aslında ama ne bileyim. Ev tanımın biraz geniş benim. Yağmurlu bir havada yeldeğirmeni de benim evim olabilir cafede hep oturduğum masa da. Şimdi ikiside çok uzak

Sabah dokuza ders mi konulur AMK. ilk derse gitmedim 1 de bir tane daha var bakalım ona gitcek miyim

Evi özledim lan ben evde uyumayı böyle olmuyor.

Derslere git aptal herif ben yaparım demeyi bırak. Çok yanlış bölümdeyim çok sosyoloji yazacaktım ben.

18 gündür ne tak yiyorum lan ben. insanlara çabuk güvenme herkes sen değil unutma bunu. Bir şeyleri yapmak için tek bir nedenin var o da sensin. Çok kasma bu arada olmadı okulu bırakır bir yerlerde ise girersin akademik başarı senin için önemli değil pekte. Hoş bu kadar gerizekalı bu bölümü bitiriyorsa sende bitirebilirsin şuan tek motivasyonum bu aslında.
Evi özledim bir de ne yalan söyleyeyim. Bir aydan fazla olmuş evden uzakta kalalı ilk değil ama mesafeler bu kadar uzun olmamıştı hiç. Yeni birşeyler lazım bana yenilik olsun dedik geldik buraya ama bundan da sıkıldım. Artık seneye yatay geçiş göründü. Nereye olur bilmiyorum ama istanbul'a daha yakın bir yer olursa daha iyi olacak gibi. Sokakları özler mi lan bir insan. Kaldırımları özlüyorum.

Ne mutlu ne mutsuzum hayat şu sıralar sıkıcı görüşürüz günlük.

Buraya şuku atan arkadaş mesaj at aminiyum neredesin lan kimsin sen

Eski bir şarkı ve ben yine evdeyim gecenin karanlığında odamdayım. Sabahın köründe metrodayım. Metrodan iniyorum ve soğuk yüzüme vuruyor. Sınıftayım tek oturuyorum ve insanların bir şey demesiyle kulaklığı çıkartıyorum. Eve dönerken dinliyorum o toprak yoldan geçiyorum. Evin önünde duvara oturmuşum kedilerle konuşuyorum yine. Eve giriyorum ve kulaklığı çıkartıyorum yine. Uyuyorum uyanıyorum ve yine karanlık odamdayım.
Şarkılar beni hep bir yere zütürüyor gecenin bu saatinde. Daha öncede yazmıştım bunu o defterlerimden birine şarkılar hep beni başka bir ana zütürebiliyor. Neden böyle oluyor bilmiyorum ama hoşuma gidiyor. insanlar dinlediğim şeyleri saçma buluyorum biraz ama olsun benim hoşuma gidiyor. Bir insan yalnız kalmayı özler mi ? Ben özlüyorum neden mi ? Bilmiyorum. Gecenin bir saatinde balkonda tek oturmayı seviyorum. Ta ki yatağıma dönüp uyumaya çalışana kadar. O kısa sürede yalnız hissediyorum. Kafamın içinde kelimelerin çok hızlı geçmesi ve iç sesimin kendime yetişemediği o ana kadar süren yalnızlık bitiyor. Devamında o an hiç bitmesin istiyorum sabah olmasın sabaha karşı olan bu saate gün doğmadan kalsın zaman hep böyle diyorum. Ama bazen kafamdakileri başkalarına anlatmak istiyorum. Kimse dinlemiyor dinleyen anlamıyor. Anladığını sanan saçma buluyor. Belki de saçmadır. Filozof değilim ben sadece bazı sorular üretebiliyorum cevaplar bulmak için yeterince zeki değilim. Bulduğum cevapları da beğenmem genelde daha yazarken kafamda karşıt bir görüş oluşmaya başlar. Kendi yazdığım çoğu şeyi bile saçma bulur karşıt görüş sunarım. Durum böyleyken başkasının fikirlerine ne yapabilirim. insanlar benden saçma düşünüyor demiyorum ama mantıklı şeyler de söyleniyorlar. Kişisel gelişimcileri bu yüzden sevmiyorum pek cevaplarınız benimkinden bile taktan. Derdim ne benim diyorum bazen sonra hepsi boş geliyor. Bu özelliğim annemden kaldı bana hep daha kötüsü veya sorunlarının gereksiz olduğuna ikna ederdi beni. Tabi çözüm için genelde elinden bir şey gelmediği için bunu

Yapmasını gayet doğal karşılıyorum. Elinden bir şey gelse eminim yapardı. Bazen çaresizlik böyle bir şey canından çok sevdiğin birinin derdine derman olamamak. En çok buna üzülür belki hala bütün kavgalarımızın temelinde bu vardır. Bir şeyleri kafama takmamı istemez genelde bu yüzden. Zaten benim gecenin bu saatinde düşündüklerimi gündüz söylemem en büyük hata bu saatlerde kafam normal çalışmıyor. Bu saatlerde hiç olmadığı kadar istikrarlı bir şekilde çalışıyor. Kimilerine göre gereksiz olan bir çok şeyi düşünüyor. Sorgulamak benim için aslında çok önce başladı. Kafamda daha önce soruduğum bir soruyu biri sesli olarak belirtince hemen bir cevap bulmuştum oysa çok saldırgan bir tavırla olsa da. Sene 2014 o zamanlar. Tuhaf geliyor şimdi o zaman farkında değildim. Şimdi 2018 in sonlarında farkındayım da ne oluyor diyorum bazen. Bundan vazgeçmiyorum. Belki de iyi birşey bu içimde kalmıyor en azından. Düşünecek çok şeyim var bu saatlerde bir de gereksiz tartışmaları düşünemem. Kafam müziğe takıldı yine görüşürüz.
Ya da bir saniye uyumak istemiyorum yatağa geri dönüp dönüp durmaktansa sıkılana kadar devam etmeliyim yazmaya. Genelde hızlı sıkılıyorum çoğu şeyden ama bu iş için değil çoğunlukla gözlerim artık yorulduğu için bırakıyorum.
Gecenin bu saatinde kararlar alıyorum hep hiç yapılmamak üzere. Belki bir hedefime ulaşsam o zevki bir kere alsam devam ederim aldığım kararları yapmaya ama olmuyor nedense. Üşengeç ile tembellik arasında bir yerde kalıyorum. Başlasam devam etmiyor ya da hiç başlamıyorum. Ulan kesin spora gidiyorum yarın hadi bakayım sabah erken kalkacağım ki 3 buçuk saat sonraya tekabül ediyor bu kahvaltı yapacak okula gidecek geleceğim çamaşırları yıkayacağım ve spora gideceğim. Hadi lan olur mu acaba. Bence olmayacak ama yarın yazarım buraya. Ufak bir hedef gerçekleştirirsem mutlu olacak mıyım? Önemli olan bu. Bu hafta bu gün pazartesi 4 kere spora gidecek miyim bir haftalık bir hedef işte. Hedefin ilk aşaması yarın başlıyor. Bakalım bu motivasyonla ne

... ne yapacağım. Hava soğuk üstünde hırka olmasına rağmen oda sıcak olduğu için altında olan kısa şort sağolsun biraz üşüyorum. Hoşuma gitmiyor değil yani. Soğuk havayı severim. Bu soğuk bana yine bir şeyi hatırlattı. Dedemin evinde akşam bahçede kurulan masada yenilen akşam yemeğini. Bunu da özledim aslında ne kadar oldu bunu yapmayalı bir yıldan fazla galiba. Ev kavramı içine giren bir yer orası ama oraya gitmeyeli 5 ay kadar oluyor belki daha fazla. Yazın 2 aydan hesaplarsak 12 yılda (yaz tatillerinde ve 15 tatilde geçen zamanlar bir de bayramlar ortalaması ) 24ay ediyor hayatım orada geçti. Tabi çoğunluğu istanbul'da ama orasıda benim için önemli bir yer. Şu günlerde evin eskimesi ve yıkılacağı korkusu var üzerimde. Orayı seviyorum ve yok olsun istemiyorum. Çocukluğum için önemli bir yer orası.
insan neden bazı şeylere garip anlamlar yükler bilmiyorum tek bildiğim bunu sevdiğim.
Sokak lambaları sönmeden önce yatağa dönsem iyi olur. Genelde öyle olur sokak lambaları sönmeden 2 saat önce yatar hala lambalar yanıyorken uyandırdım. Karanlıkta yatar çok az uyur karanlıkta uyanır eve gelir ve hava kararmadan uyumuş olur gece 12 de uyanır ve bu döngüyü devam ettirirdim. O günleri özlüyorum sabah uyanma dışında tabi o saate sabah denirse. Yolda gündoğumunu bile görürdüm bazen yürürken bu güzel bir detaydı sabah uyanmak adına geriye kalan daha önce de çok yazdığım rutin tekrarlar da güzeldi ama ah o sabah uyanmak yok mu. Hoş uyanmayı hiçbir saate sevmem öğlen olsa günün yarısı gitmiş olur. Akşam olsa gün bitmiş olur. Sabah olsa uykumu almış olamam. Uyumayı seviyorum tamam ama uyanmak çok zor bir iş. O sıcak yatağı bırakıp kalkmak. Bir yere geç kalacaksam ki son 13 yıldır bunu her sabah yaşarım. iş daha da kötüsü olur biraz daha uyku derim ve geç kalırım sonuç pişmanlık. Keşke alarm ilk çaldığında kalksaydım derim.
Bu sabah ta aynsı olacak gibi ama hadi bakalım. Ama bu sabah hedef koydum alarm çalınca kalkacağım en azından oturur pozisyonda uyuklamaya devam edeceğim.

Bunu kendime borçluyum bir söz verdim kendime ve nadiren de olsa bu sözü tutmuş olmak istiyorum. Ve tutmuş olacağım. Neyse uzun süredir yszıyorum yarım saate yaklaştı sıkılmaktan değil de sabah erken kalkmam gerek görüşürüz günlük iyi geceler sana. Ben istediğimde tekrar uyanacaksın. Bazen 10 gün uyuman nasıl bir duygu merak ediyorum. O yüzden seni ara ara uzun uzun rahatsız ediyorum.

Ek olarak buraya şuku atan arkadaş mesaj at lan merak ediyorum kimsin sen .bunaltı okuyorusun falan kimse okumuyor diye yazıyorum. ilk okuyucum olarak seninle tanışmak istiyorum. Bul beni ne olursun sana muhtacım.

Kardeş hadi ama merak ediyorum bak.

Saat sabah 6 40 ben hala uyumadım kafamı gibeyim bu saatten sonra uyunmaz.

Bu gün bolca kafein nikotin yağlı yiyecek ara yolda köpeklerin olduğu yerden koşarak geçmek. derken kalbimin atışını hissetmeye başladım. Bu kadar stres adrenalin kafein ve nikotin bana yaramadı. Bir de en son koştum orada hiç iyi olmadı. içimde hala bir enerji var vücut artık nasıl bir reaksiyon gösterdiyse. Hala biraz hissediyorum ama yavaş yavaş uykuya geçiş ile nabzımın düştüğünü hissediyorum. Bir saat olacak daha yeni düzeliyor.
Umarım kalp krizi geçirmirmiyorumdur.
Zaten midem de bulanıyor Allah kahretmesin kusasım var kaç saat önce yemek yedim hala sindiremedim AMK. Çok üst üste geldi yahu. insan kalbinin ritmini duyunca bir tuhaf oluyor neyse şimdilik iyi geceler gözlerim yorgun bir saate uyumuş olurum herhalde.

Uyanmak için iki saati kaldı. Bakalım uyanabilecek miyim.

Yav kardeşim merak ediyorum cidden niye mesaj atmıyorsun lan. Sapık mısın AMK.

Saat dörde geliyor benim kafa yine uçtu uyku düzenini düzeltmem gerek acilen.