o sırada acayip bir şey oldu biz bilgisayara kitlenip mesajın gelmesini bekliyorduk birden arka sokaktan çığlık sesleri geldi iki tane kız ard arda çığlık atıyordu sanki ben hemen arka odaya gittim acele ile arkadaşlarım yanıma gelip ne olduğunu sordular ulan mk sesi duymadınızmı salaklar dedim onlarda ne sesi lan korkutma mk dediler 1 kızın sesi kesilmişti hala çığlık ve ağlamaları duyabiliyordum olum bak çok yakından geliyo nasıl duymuyorsunuz dedim mami bana saçma sapan bakıyordu olum dalga geçme demeye başladı. Arkadaşlarımın ciddi olduğunu anladım çığlık sesi kesildi sadece ağlama sesi geliyordu ama çok netti sokaktada kimse gözükmüyordu yukarı kattanda gelme olasılığı yoktu o anda karşıdaki boş ahşap evin kapısının aralık olduğunu gördüm.

Karşı ev ben 5 yaşındayken yanmış soba yüzünden 5 kişilik aile ölmüştü eve sadece baliciler tinerciler uğruyordu yarısından çoğunuda tanıyordum bizim mahallede oldukları için ama evde hiç bir silüet göremiyordum orda olmadıklarına emindim ve eve pencereden tırmanıp girerlerdi kapısı hep kapalıydı evin. Camı açtım mermere oturdum sigaramı yaktım evi dikkatlice izledim sanki evde birileri yürüyordu hep bi ahşap oynama sesi vardı rüzgar olamazdı çünkü leş gibi sıcak vardı ve esmiyordu. Acaba tahtalar sıcaktan gevşiyormu diye düşünüp kendimi biraz avutmaya çalışıyordum.

Sigaramı kül tablasında yavaşça söndürdüm bizim çocuklar içerde benim odada oturuyorlardı kalkıp pencereyi kapattım tam o sırada sigortalar attı tak diye sesi geldi beyler ne çalıştırdınız mk diye söylenmeye başladım telefonda karşı odada olduğu için sokaktan yansıyan ışıkla yolumu bulmaya çalıştım o sırada da oğlum ışık getirin mk diyordum. Odadan çıkmak için elimi sallıyordum duvarı bulmak için o an elimin birinin eline değidiğimi hissettim o an inanılmaz bi titreme geldi ananı gibim diyerek koridora attım kendimi arkadaşlarda ışıkla yanıma geldiler olum içerde biri var mk dedim o an inanılmaz küfürler ediyordum kalbim yerinden çıkıcak gibiydi belkide şizofreni olmuştum kafamda kuruyordum 2 günde sadece 5-6 saat uykuyla falan duruyordum adrenalin ve korku beni ayakta tutuyordu arkadaşlar ışıkla odaya gittiler ama kimseyi bulamadılar sigortayı bulup açtık elektrikler yeniden gelmişti artık korkuya bağışıklı olmak üzereydim kalbim atmıyordu sanki.

Beyler benim uyumam lazım dedim başıma yastığa koyduğum gibi uyudum. Sabah olmuştu kalktım bizim çocuklar kahvaltı yapıyolardı bende oturup hemen bi iki bi şeyler atıştırdım.Bu sırada telefon çaldı arayan Mertti ulan içerde kahvaltı yapıyordu çocuk acaba evde telefonu unuttuda annesimi arıyordu açtım telefonu alo dedim. Kanka 2 gündür aramıyon sormuyon nerelerdesin ya dedi.Ne deyip susup kaldım kan başıma sıçramıştı beynimin hiç bi foknksiyonu çalışmıyordu alo dedim tekrar kanka ne oldu iyimisin dedi mert. Seni sonra arayım ben deyip kapattım yatağa yığıldım kapıyı kontrol ediyordum o an dış kapı açılıp kapandı. Kendimi toparladım artık ne olursa olsun normal gelmeye başlıyacaktı bunlar gerçekten fazlaydı. Mutfağa gittim mami tek başına oturuyordum sesim kesilmişti kısık sesle mert nereye gitti dedim. Markete indi dedi mami. Ulan mamide yoksa diye düşünmeye başladım. Kanka benim artık işe gitmem lazım sizde eve gidip uyuyun dedim mertte boşuna çıkmasın buraya kadar dedim mamiyide 5 dk sonra yolladım. Hemen giyinip çıkmam lazımdı işe uğrayıp ne yapıp edip yıllık iznimi alıp ailemin yanına gitmeye karar verdim yoksa kafayı yiyicektim. Hemen giyindim bilgisayara baktım aynı yerden mesaj gelmişti. Benim uyurken çekilmiş bi resmim vardı ekranda ve bu sabah çekilmişti.

Pc'nin fişini çektim hemen kapıları kilitledim apartmandan dışarı atım kendimi yanımada boxer atlet şort falan aldım hemen mahalleden koşarak uzaklaşmaya başladım. Sokakta yürüken herkeste şüphe ile bakıyordum kesin dışaradn hastalıklı biri gibi gözüküyorumdur diye düşünmeye başladım. Hemen otobüse binip iş yerine gittim iş yerinde yalvar yakar iznimi aldım normalde hayatım boyunca kimseye yalvarmaya bi tipimdir bu yüzden 1 sene sınıfta kalmışlığım vardı. Hemen Yenikapıya geçip deniz otobüsünde bilet aldım.2 saat sonra kalkıcaktı. Bende arkada boş bi bekleme odası buldum orada 2 saat kestirdim. Deniz otobüsü nerdeyse 2 saat sürdü yolda hep müzik dinleyip kafamı dağıtmaya çalıştım biraz daha rahattım ama yaşadığım hiç bir şeyi unutamıyordum ve silemeyeceğimide biliyordum. iskelede indim süpriz yapıcaktım.Eve gittim kapıyı açtılar bi güzel sarıldım aileme içeri girdim iyi bi duş alıp sahile indim bu gece kesin içicektim sahilde cafede otururken telefonum çaldı arayan annemdi oğlum nerdesin dedi. Anne sahildeyim ekmek falan lazımsa kardeşim gitsin işte dedim. Annem ; Oğlum ne saçmalıyosun evde yoksun evde cam kırılmış mutfakta kahvaltılıklar açık nasıl dışarı çıktın sen nerdesin dedi. Anne sen nediyosun ya dedim oğlum baban seni aradı haber verdi erken geleceğimizi, senle konuşmuş ya geldik işte biz,sen iştemisin nerdesin dedi. Evet kapıyorum deyip telefonu hemen kapattım. Daha demin sarıldıklarım konuştuklarım kimdi. Artık gerçekle sahteyi ayırt edemiyordum resmen aklım bana oyun oynuyordu bu kesin çok gerçekçi bi rüyaydı ama çok uzun sürmüştü artık insanların yüzü çok değişik gelmeye başlamıştı hemen sahildeki fenere koştum tepesine çıktım bunu öğrenmenin bi yolu var dedim normalde bilincim yerinde olsa kesinlikle böyle bi saçmalık yapmazdım ama artık delirmek üzereydim kendimi fenerden aşağı saldım.

...

Derin bi sessizlik nefes alıyordum ama nefes alış sesimi duymuyordum. Dipsiz bi karanlık hiç bir şey gözükmüyor sonra ilerde gri bi tahta görüyorum ve tahtanın yanına gidiyorum gerçektende tahta ve griye boyanmış altında üstünde hiç birşey sonra ilerden çocuk sesleri geliyor o yöne doğru koşuyorum ama hiç bir şeye yaklaşamıyorum ses gittikçe uzaklaşıyor gözlerimi kapatıyorum ve yere çömeliyorum sonra bi rüzgar hissediyorum sırtımda rüzgarın geldiği yöne doğru gidiyorum bi kapı var gri kapıyı açıyorum karşımda sadee bi merdiven var merdivenleri çıkıyorum sonra karşıma 2 kız çıkıyor babaları 2 kızı dövüyor sonra beni görüyor bana doğru gelirken birden yer çöküyor ve aşağı düşüyor 2 kız sonra benim yanıma geliyor elimdne tutup başka bir kapıya zütürüyorlar kızlar en fazla 10 yaşlarında kapıyı açıp bana el sallıyorlar kapıdan adım attığım gibi aşağı düşüyorum...

1 dk sessizlikten sonra içime bi daralma geliyor ve uyandım...

boş gözlerle odamdaki duvara bakıyorum saat öğle 1 yazlıktaki evdeyim. Annemin içerden sesleri geliyor yaşadıklarımın rüya olmadığını gerçek olduğunu anlıyorum yazlığa geldikten sonra duştan sonra direk uyumuşum sahile gitmemişim ama rüyam gerçekten çok garipti ve evde başıma gelenlerle bu rüyayı birleştirince kafam iyice allak bullak oluyordu. Kalktım telefonumu açtım twitterda bi mesaj vardı. Yine aynı yerdendi mesajda ikimizde seni affediyoruz ve teşekkür ediyoruz yazıyordu.

Biraz düşündükten sonra rüyada gördüklerimin aslında gerçek olduğunu anladım bu olaydan sonra biraz soruşturduktan sonra kızların karşı binada ölen ailenin çocukları olduğunu öğrendim belkide tinecilerin o eve girmesine göz yumduğum için beni seçmişlerdi istanbula döndükten sonra hemen belediye ile irtiabta geçtik.1 sene sonra ev yıkılıp yerine çocuk parkı yapılacağına dair söz verildi. Evede mühür vurulmuştu bütün her yeri nalyonlarla kapatılmıştı bende mahalledikerle konuşup olayı hallettim. Artık üzerimden büyük bi yük kalkmıştı bu olaydan sonra artık hayta daha farklı bakmaya başladım sonra açtım bi selda bağcan ahmet kaya - öyle bir yerdeyimki'yi yaktım sigaramı uzaklara daldım...

---SON---

edit: imla