Son 1-1.5 haftadır böyle bir hisse kapılmıştım ve az önce yaşadığım olay artık bunun histen daha fazlası olduğunu gösterdi.
özel bir sebepten(karı-kız değil) dolayı üniversite okuduğum şehri değiştirmiştim geçen sene ve şimdi dönüp baktığımda en ufak bir pişmanlığım yok.bu sene ise ailem okuduğum yere taşındı ve olaylar ufaktan gelişmeye başladı.son haftalarda babamın hareketleri falan değişti,sanki evde fazlalıkmışım gibi davranıyor.elimden geldiğince yük olmamaya çalışıyorum,kendimi geçindirecek kadar bir şeyler kazanıyorum ama neden böyle davranıyorum anlamıyorum.bir de kardeşim var... insanın kardeşi var diye sevinmesi lazım.düştüğünde elinden tutup kaldıracak,gerektiğinde sırtını dayayabileceğin birini bilmek herkesin hoşuna gider ama benim bilader gücü yetse beni dövecek.
insanlara bundan bahsedememek,bahsedecek kadar yakın birini bulamamak işin zor olan diğer kısmı.küçüklüğümden beri hep böyle yalnız kalmaya alışkınım aslında ama şimdi bu bütünüyle acı bir gerçeğe dönüşüyor.hadi eyvallah.

https://www.youtube.com/watch?v=Xfvt8wzFPJU