bursada mısın lan dıbına çakim

işşşşiz sus lan üşenmedin mi bunu yazmaya

Başımdan geçmiş bir olayı anlatıyorum.

Bir gün evde uyurken arkadaşlarım kapıyı çaldılar saat sabah on civarındaydı. Bende noluyo dıbına koyim diyip kapıyı açtım evde benden başka kimse yoktu.
Ali: hadi olum Oğuzlar taşınıyor onlara yardıma gidiyoruz
Dedi. Her neyse, üstümü giyinip direk çıktım. Oğuz arabayla gelmişti, bindim arabaya Oğuzlara gittik baktık evi taşımaya başlamışlar. Bizde en üst kata Oğuzlara çıktık, bide 5. Katta oturuyor dıbına koduğum. Neyse bir kaç kere koltuk falan indirip arabaya yükledikten sonra bana bir ter bastı, kahvaltı yapmadığım için açlık başıma vurdu hafiften. Oturdum merdivene bi sigara içtim. O sırada kamyon doldu, diğer eve gectik. Burada açlık etkisini sürdürüyor tabi. Ellerim titriyor, yavaş yavaş gözlerim kararıyor. En sonunda oturdum merdivenlere, tüm vücut neredeyse tamamen uyuşmuş. Birden mideme bir ağrı girdi ama nasıl, karından züte doğru sancı. Tuvalete gitmeye yeltendim ama dermanim yok. En sonunda böyle olmaz dedim bütün gücümle ayağı kalktım ve merdivenleri yavaş yavaş çıkmaya başladım. Gözlerim tamamen karardı, bacaklarım tamamen uyuştu ve tam Oğuzların eve geldim daha fazla tutamadım ne varsa bıraktım. Ve bayıldım ama etraf leş kokuyor mk böyle kendimden tiksindim o an. En sonunda Oğuz ali ile beraber arabayla eve zütürdüler. Hayatımın son zamanlardaki en büyük travması budur.