beyler kiracı işleri var biraz onlara ev gösterip gelicem 3 gibi yazmaya devam edicem o yüzden uzun part bu buyrun - -

“gel hele şöyle, çok özledim seni!” dedi gelen adam. meryem hanımın buna cevabı, “dur be, yavaş ol, ayılaşma!” oldu. “boynuzlu gavat kocan ne zaman gelecek?” diye sordu bu kez adam. meryem Hanım, “ne bileyim, en az bir ay yok, adana’ya gitti!” deyince, “O yoksa biz varız gülüm!” dedi kahkaha atarak, peşinden de, “iyi oldu bu işi alması, çok sıkıldım be devamlı sivas’a gidip gelmekten, rahat ederiz. cemil’in burayı tutması da iyi oldu ha, yoksa bir de ev ayarlamakla uğraşırdık. gerçi ev dökülüyor ama idare eder gene de!” deyince, meryem hanım, “sen buraya eve bakmaya mı geldin, yoksa bana mı?” dedi.

meryem hanım kocasını aldatıyordu. inanamıyordum. tesettürlü, dini bütün bir kadındı, ama kocasını başka biriyle aldatıyor, boynuzluyordu. ve üstelik bunu uzun zamandır yaptığı anlaşılıyordu. adam sivas’a gidip geldiğini söylemişti çünkü. istanbul’dan sivas’a gidiyor, meryem hanım’ı gibip geri dönüyordu. ve şimdi meryem hanım onun ayağına istanbul’a gelmişti. içimden bir ses bu adamın Cemil’i ve Hamit Bey’i tanıdığını söylüyordu, belki de akrabalardı.

salondan geliyordu sesleri ve ben de odamda durmuş onları dinlemeye devam ediyordum. bir süre sessizlik oldu, ardından, “dur be yavaş ol!” diyen meryem hanım’ın sesi böldü sessizliği. “çok özledim seni, geçen geldiğinde yapamadık zaten!” dedi adam. meryem hanım, “nasıl yapacaksın, herif yanımdaydı, manyak mısın!” dedi tepkili bir sesle. adamın buna cevabı ise, “ben de onu diyorum ya zaten, gavat boş bırakmadı seni!” oldu.

konuşmalarını dinlerken bir taraftan da kalp atışlarım artmaya ve yannanım sertleşmeye başladı. her ihtimale karşın cep telefonumu sessize aldım, bir anda çalıp işi tak edebilirdi. bu kısa sessizliklerin ve konuşmaların ardından bir gibişmenin yaşanacağını biliyordum ve bunu bilmek beni müthiş heyecanlandırıyordu.

az sonra meryem hanımın, “oğlanın yatağı var ama küçük, tek kişilik. bu çekyatı açalım!” demesini duydum. adam, “olur, bu daha geniş. yahu bu Cemil çok akıllı çocukmuş. baksana evin penceresi bile yok. tam bize göre olmuş burası vallahi. bana bak, binada kimse yok değil mi, bizi gören eden olmasın sonra, senin oğlanın kulağına bir şey gitmesin?” dediğinde, meryem hanım, “yok be korkma. binada kimse kimseyi tanımıyor. ne cemil’i tanıyorlar, ne de cemil onları tanıyor. bu üst katta da zaten kimse oturmuyormuş. senin hangi daireye geldiğini kim nerden bilecek?” dedi.

meryem hanım işi garantiye almıştı. daha doğrusu aldığını sanıyordu, ama beni unutmuştu. evin içinde, odamda olduğumu bilmeden aşığıyla gibişecekti. kalbim göğsümü delecek gibi atıyordu artık. o gece kocasıyla gibişirken dinlemiştim, şimdiyse aşığıyla gibişirken dinleyecektim meryem hanımı.

derken eski çekyatın gacır gucur sesler çıkartarak açılma sesi geldi. evet, başlıyorlardı. çıldıracak gibiydim. adam cemil’e teşekkür ediyordu bu evi tuttuğu için. bu sayede rahat rahat onun annesini gibebilecekti. doğrusu bir teşekkür de ben borçluydum cemil’e. Onun sayesinde böylesi olaylara şahit oluyordum.

adamın, “soyunsana, ne bekliyorsun?” dediğini duydum. bir süre sessizlik oldu, sadece çekyatın gıcırtıları geliyordu kulağıma. O sessizlikte soyunduklarını anladım. az sonra, “traş mı oldun?” dedi adam. meryem Hanım, “evet, güzel olmuş mu?” dedi karşılık olarak. “güzel ne kelime, bir içim su olmuşsun!” dedi adam neşeli bir sesle.

Kısa bir süre sonra, “yavaş ol be, biraz kibar ol, bu ne böyle?” dedi Meryem Hanım. adamsa, “ulan özledim diyorum be özledim, gel şöyle!” dedi sert bir tonda. konuşmalarını rahatça duyabilsem de bir şey göremiyor olmak canımı sıkıyordu.

az sonra, “Ağğğhh, yavaşşş!” diyen küçük bir çığlık geldi meryem hanımdan. adam oldukça sertti anlaşılan.

~~ arkadaslar 20 dakika yokum uzun giricem
-- gelince +5 şuku olsun 8 tane daha bu uzunlukta part atıcam bugünlük final olucak

~~ devam ediyoruz: iki eliyle kavradığı yannanı deli gibi sıvazlıyor, ağzının, boğazının en derin, uç noktalarına almaya çalışıyordu. Bu anlarda başı ileri geri, sağa sola hareket ediyordu. Serhat’ın iri yannanının yanağında yaptığı şişliği rahatlıkla görebiliyordum. Serhat ise çok mutluydu, “Yala, yala benim huurm, yala!” deyip duruyordu Meryem Hanımın saçlarını çekiştirirken.

Ve saniyeler sonra Serhat kurbanlık bir dana gibi böğürürken Meryem Hanımın ağzına boşalmaya başladı. Meryem Hanımın başını iki yanından sıkıca tutmuş yannanını ağzının içine sokup çıkartıyor, onu adeta ağzından gibiyordu. Meryem Hanım kendini geriye atmaya, kurtulmaya çalışsa da yapdıbıyordu. Öğürüyor, boğulur gibi sesler çıkartıyordu.

Evet, Serhat onu yannanıyla boğuyordu gerçekten de. Meryem Hanım çaresiz, zavallı bir haldeydi. iki elini havaya kaldırmış, Serhat’a durmasını, yapmdıbasını işaret ediyordu, dıba Serhat onu dinleyecek, duracak halde değildi. Onu ağzından gibmeye devdıb ediyordu. Ağır çekime aldım videoyu ve zoom yaptım Meryem Hanımın yüzüne doğru.

Gözlerinden akan yaşları gördüm. Yanaklarından süzülen gözyaşları büyük bir keyifle, zevkle başlayan gibişmenin ağldıba ile final yaptığını gösteriyordu. Yüzündeki çaresizlik ve acı daha bir belli oluyordu bu görüntülerde. Yeniden normal şekilde izlemeye başlarken Serhat yannanını çıkardı Meryem Hanımın ağzından.

O anda güçlü öğürtüler çıkartmaya başladı Meryem Hanım ve hemen ayağa kalkıp içeri doğru koştu. Tuvalete girmiş, kusuyordu. Serhat ise Meryem Hanımın çıkardığı kırmızı gömleği ile yannanını sildi. Halının üzerine bir miktar dölü akmıştı, onu da eğilip silerken Meryem Hanımın içerden ettiği küfürler geliyordu kulağıma.

“huur çocuğu, Allah belanı versin, gibtir git buradan, defol. Sen git ananın dıbını gib, huurnun doğurduğu, şerefsiz bin!” diyordu. Serhat ise Meryem Hanımın ettiği küfürleri duyuyor, dıba sadece gülümsüyor, başka bir şey demiyordu. Üzerini giyindiğinde Meryem Hanım halen tuvaletteydi. Az sonra görüntüye Meryem Hanım da girdi. Elinde beyaz bir el havlusu vardı, ağzını siliyordu. “huur çocuğu, gibtir git buradan, çık dışarı, defol. Sen beni karın mı zannettin lan, gibtir git, şerefsiz bin!” dedi öfkeyle. Serhat ise bu sözlere pis pis sırıtarak karşılık veriyor, tek kelime etmiyordu.

Serhat görüntüden çıkarken sesi geldi. “Bu poşetin içinde telefon var!” dedi, ardından da kapının sertçe kapanma sesi geldi kulağıma. Meryem Hanım çekyata oturup sağına soluna bakarken Serhat’a küfretmeye devdıb ediyordu. Güzel başlayan iş sonunda taka sarmıştı.

Sonraki görüntülerde Meryem Hanım çırılçıplak bir halde salona geldi. Yıkanmış, kurulanmıştı. Elinde kırmızı bir külotla sutyen vardı. Külot ve sutyeni giydikten sonra üzerindeki siyah eteğini giydi, Serhat’ın döllerini sildiği kırmızı gömleğini görünce gene ağır küfürler savurdu Serhat’a. Az sonra görüntüye girdiğinde çiçekli bol gömleği vardı üzerinde. Salonu topladı, çekyatı düzeltti. Serhat’la gibişirken çalan telefonunu aldı eline, az sonra biriyle konuşuyordu. Konuştuğu kocası Hdıbit beydi.

“iyiyim, sen nasılsın? içerde bizim oğlanın odasını topluyordum duymadım. Nasıl gidiyor işlerin? Ne zdıban dönersin? iyi, tdıbdıb, hadi Allah’a emanet ol, görüşürüz!” diyerek kısa bir konuşma yaptı kocasıyla. Zavallı addıbcağız gerçekten de karısının oğlunun odasını topladığına inanmıştı. Oysa gerçekleri bilse ne yapardı kim bilir?

Görüntüden kayboldu, yeniden geldiğinde Serhat’ın dediği poşet elindeydi. Ardından görüntüden çıktı, Cemil’in oda kapısının kapanma sesi geldi peşi sıra. Saat 12:00 olmuştu.