etkileyici ve okudukça okutan hikaye vol

panpalar başlıyorum dalga yok kandırmaca yok reserved yok yazıyorum başlıyorum okuyan okur *

edit: konumuz cinayet vakası ve gizemli suçlar polisiye türü yani.

katılım varsa yazacağım iplemeyen olursa düşünmüyorum.

edit2: okuyanlar reserved atsın yada entry girsin.

edit3: yazıyorum beyler okuyan okur.

edit4: dördüncü bölüm yarın beyler.

http://inci.sozlukspot.co...dukça-okutan-hikaye-vol/

buradan takip edin.

bölüm bir kırmızı ışık:

bay gryce hüzünlüydü hayatta keyfin azaldığı ve coşkunun sürekli teşvik gerektirdiği dönemdeydi ve son zamalarda özel bir heyecandan yoksundu. cansız ve keyifsizdi. hatta pozisyonundan istifa edip westchester'da kendine aldığı küçük çiftlikte inzivaya çekilmeyi düşünüyordu ve bu bile onu heyecanlandırmıyordu. çünkü onun için aksiyon bir ihtiyaçtı ve zihinsel yetkilerini kullanmanın, diğer herhangi bir olası avantajdan daha ilham verici olduğuna inanıyordu

ama henüz bu dürtüyü gerçekleştirmeye hazır değildi. çünkü bu gizli tatminsizliğin zirvesindeyken genel merkeze yaşlı adamı eski canlılığına kavuşturan ve bu gri sonbahar gününün son saatlerinde bugün veya herhangi bir gün beklemediği bir istek uyandıran bir telefon geldi.

mesaj, carterin ünlü eczanesinden gönderilmişti ve bu mesaj öyle etkiliydi ki bir kadın hemen ileride ---'nin evinde tuhaf bir suçun işlendiğini söylemesi için sokaktan bir çocuk göndermişti. çocuk kadını tanımıyordu ve kadının ona verdiği para konusunda mahçuptu ama elinde para olması bile, hikayesinin doğru olduğunu gösterecek kadar açıktı

polis onunla iletişim kurmak istediği taktirde, onu serbest bırakılması emri gelene kadar alıkonulacağı carter'da bulabilecekti. Tuhaf bir suç! o "tuhaf" sözcüğü bay gryce'ı sarstı ve bunun ne anlama geldiğini düşünerek geçen yıllarını unutturdu.

bu sırada adamları, beklenmedik bir şekilde gündemlerine oturan evle ilgili düşüncelerini bildirdiler ev bir önceki yüzyıldan kalan birkaç yapıdan biri olduğu ve her iki yanında ona yaslanmış mağazalar ve restoranlarla daha da dikkat çekici bir görünüme kavuştuğundan evin tarihine ya da geleneklerine dair hiçbir fikre sahip olmayan insanlar için bile etkileyici bir havaya sahipti.

ve şimdi o evde bir suç işlenmişti kulaklarında "tuhaf" sözcüğü sessiz bir ısrarcılıkla çınlayan bay gryce olayı araştırmak üzere emir almak için sorumlu komiserle göz göze gelmeyi bekledi hemen işe koyuldu ve önce eczanenin yolunu tuttu. orada çocuğu buldu onu alıp mesajda belirtilen eve gitti yolda çocuğu konuşturdu ama zavallı çocuğun telefonda ilettiği hikayeye ekleyebileceği bir şey yoktu. sürekli bir vitrindeki oyuncaklara baktığı sırada bir hanımın (kadın demiyordu) yanına gelip ona biraz para verdiğini ve sokakta eczanenin önüne kadar zütürdüğünü anlatıyordu

kadın burada ona biraz daha para vermiş ve telefon memuruna gidip polise bir mesaj ilettiği taktirde daha fazlasını vereceğine söz vermişti. çocuk parayı almak istemişti ve kadının elinden parayı aldığında kadın ona yapması gereken tek şeyin memura --- caddesindeki eski evde tuhaf bir suç işlendiğini söylemek olduğunu söylemişti.

bu mesaj çocuğu korkutmuştu ve tam kadının yanından uzaklaşmak üzereydi ki, kadın onu yakalamış ve çocuğun sakinleşmesini beklemişti. sonra da çocuk eczaneye girmiş ve mesajı iletmişti.

çocuğun sesinde bir samimiyet vardı ve bay gryce ona inanmak istiyordu ama çocuktan kadını tarif etmesini istediğinde çocuk gözlem kabiliyetinin ait olduğu sınıftaki diğer insanlardan pek de farklı olmadığını ortaya koydu. tek söyleyebildiği kadının tam bir afet olduğu ve parıltılı mücevherlerle ışıltılı kıyafetler giydiğiydi. çocuğun bundan fazlasını anlatamayacağını fark eden bay gryce, o anda kendini aradığı evin karşısında buldu, soru sormayı bıraktı ve tüm dikkatini yaklaştığı eve yönlendirdi.

dışarıdan bakıldığında herhangi bir suç hatta bir huzursuzluk belirtisi yoktu. kapalı bir kapı temiz bir veranda sıkıca kapanmış perdeler (bazıları gölgeliklerle iyice örtülmüştü) içerideki sessizliğin ve domestik bit itibarın göstergesiydi. tuğladan yapılma ön cephesi ve kahverengi kumtaşı pervazlar evin her iki yanından çıkıntı gibi uzanan birleşik binalarını tabelaları ve cıvıl cıvıl müşterileriyle tezat oluşturuyordu.

binayı saran kusursuz sükünet gryce'ı bir kez daha etkisi altına alırken gryce " bir hata olmalı" diye mırıldandı. ama bir telefon şakasının kurbanı olduğuna karar vermesine fırsat kalmadan, verandanın altında bir hareket oldu ve polis memuru belirdi. yüzündeki şaşkın ifade bay gryce'ın onu telaşla sorguya çekmesi için yeterli oldu. " sıra dışı bir durum var mı ? Kan ? etraf sakin görünüyor".

yaşlı dedektifi tanıyan polis memuru şapkasına dokundu "içeri giremedim" dedi. "tüm zilleri çaldım ev boş diyeceğim ama yukarıdaki pencerelerden birinde bir hareket gördüm yan bahçeye geçip knapp & co. mağazasının alt pencerelerinden birinden girmeyi denesem mi ?

" evet çocuğu da yanına al. onu mağazadaki odalardan birine kilitle, sonra bir şekilde eve gir arka bahçeden kolay olsak gerek."

polis memuru başıyla onayladı, çocuğu kolundan tuttu ve göz açıp kapayıncaya kadar yandaki mağazaya girdi. bay gryce kokusunu hızla aldıkları belaya meraklarını katmaya hevesli yayalarla etrafı sarılmış bir şekilde olduğu yerde bekledi. içeriden açılan kapı, bir anda henüz karşılık verme fırsatı bulamadığı usandırıcı ısrarlara son verdiğ ve gryce kapıdan içeri girip kendini mutlak bir sessizliğin içinde buldu. önünde mutfağa uzanan bir koridor vardı ve mutfağın pek çok ev işlerinin yapıldığı bir yer için oldukça düzenli göründüğünü fark etti. göze çarpan herhangi bir trajedi ya da bu ebat ve gösteriştreki evlerde bilinen sıradan rutinde herhangi bir değişikli yok gibiydi.

aradığı şeyin burada olmadığından emin olduğunda memurun arkasından üst kata çıktı. oturma odasının bulunduğu kata geldiklerinde, memur bilgi verdi:

" yandaki mağazanın sahibi bay raffner, burada yaşayan adamın kimsenin tanımadığı garip bir adam olduğunu söylüyor: kitap kurduymuış, öyle dedi. buraya taşınalı altı ayı olmuş ama kimse , o ve en az ev sahibi kadar garip ve sessiz yaşlı uşağı dışında kimseyi görmemiş"

" biliyorum." diye mırıldandı bay gryce. bir zamanlar new york'un en aristokrat ailelerinden birine mesken olan bu evde şu anda, sırda dışı karakter özellikleri, zenginliği ve kendisi gibi olan insanlarla ilişki kurmasına engel olan tatsız mizacıyla ünlü bir bay adams'ın yadığını biliyordu, herkes biliyordu bu soruşturmaya lezzet katan da bu bilgiydi. böyle birr adamın evine girmek başlı başına bir olaydı; bir ölüm kalım meselesiyle ilgili olarak girmekse... işte hayat böyle fırsatların ilhamı ışığında yaşlı damarlarda can buluyordu, özellikle de o damarlar ciksenlik de olsa sağ duyulu bir dedektifin kalbine ve beynin uzandığı müddetçe.

şimdi içinde durdukları koridor, geniş ve eski görünümlüydü ve bu gibi görkemli yapılarda göze çarpan eski tip mobilyalarla döşenmişti. bu koridora açılan her iki kapıda açıktı. bu fırsatı değerlendirip en yakın, az önce çıktıkları merdivenlerin tam karşısında bulunan odadan içeri girdiler, ve kendilerini bir doktorun bekleme odası kadar boş bir odada buldular. burada dikkat çekici hiçbirşey yoktu ve girdikleri aynı gayri resmi edayla çıkmak üzereydiler ki, gözleri odanın diğer ucundaki kapının yarı açık perdeleri arkasında sıra dışı bir zafaret vaat eden zenginliğe takıldı.

kapıdan içeri girdiklerinde birbirlerine baktıklar ve oldukları yerde kalakaldılar. hayatlarında yaşadıkları hiçbir şey ( ve her ikisi de çok şey yaşamıştı) onları burada karşı karşıya kaldıkları şeyin heyecan verici, etkileyici doğasına hazırlamamıştı.

Nasıl tarif etmeli ?

Duvarları garip halılarla süslü, dört bir yanı paha biçilmez antikalarla dolu, küçük ve yuvarlak bir oda, ayı postundan yapılma bir halının üzerinde kalbinde bir hançer ve uzun koyu renkli kisvesinin üzerinde duran altın bir haçla yerde sırtüstü yatan adama yoğunlaşmış gül tonlarında hafif bir ışıkla aydınlanmıştı. Haçın dikkat çekici altın çizgileriyle adam, kutsal bir yere gömülmek üzere hazırlanmış bir azizi andırıyor. hançer ise vahşi bir ölümü işaret ediyordu. yüzünde bay gryce'ın söyleyecek söz bulamadığı, genelde beklenmedik bir suikasta yenik düşen insanların yüzlerinde açıkca görülen korku, acı ya da şaşkınlık duygunlarından uzak bir ıstırap ifadesi vardı.

birinci bölüm bitti ikinciye geçeceğim

lütfen biraz destek çıkın.

up up up