etkileyici ve okudukça okutan hikaye vol

bu inceleme de herhangi bir netice vermedi ve gryce, sıkıca kapanmış ağzı ve rahatsız edici ifadesiyle bir ıstırap ve kararlılık öyküsü anlatan bu sırtüstü uzanmış adamı düşünerek kendini kaybetmek üzereydki ki başının üzerindeki loş kuytulardan bir ses yükseldi bu beklenmedik haykırış şok edici bir netlikle iki sözcüğe dönüştü.

" Evelyn'i hatırla!"

Evelyni'i hatırla! evelyn de kimdi? ve başka kimsenin bulunamadığı bir evde bu ses kime aitti? ses çatıdan gelmiş gibiydi ve elbette bay gryce yukarı baktığında sözünü ettiğim pencerelerden birine asılı bir kafes ve içinde sallanan bir sığırcık kuşu gördü. dikkatleri üzerine çeken kuş, bay gryce başını kaldırır kaldırmaz boynunu yana eğdi ve birkez daha bu kez daha şiddetli bir ısrarla haykırdı;

" Eveyln'i hatırla!"

bu bir dizi esrarengiz olay içindeki son esrarengiz hamleydi. tuhaf bir kabus hissiyle bay gryce kuşu daha iyi görmek için önündeki çalışma masasına doğru yaslandığı sırada elektrik düğmeleriyle olan son etkileşiminden bu yana odaya yayılan beyaz ışık ansızın yeşile dönüştü ve gryce farkında olmadan bir tuşa dokunduğunu ve başının üzerindeki tuhaf lambada yeni bir gösteriye sebep olduğunu anladı.

bu değişen tonlar sorun olmaya başlamıştı, ama gryce'ın çözmesi gereken başka konular olduğundan huzursuz bir şekilde masanın çevresinden çekildi ve odadan ayrılmak üzereydi ki bitişik odada styles'ın sesinin yükseldiğini duydu styles yaşlı uşağın başında duruyordu:

" onu bırakayım mı, bay gryce ? çok huzursuz görünüyor. tehlikeli değil ama endişeli; sanki birşey unutmuş ya da yapmadığı bir işi hatırlarmış gibi."

" evet bırak gitsin" diye yanıtladı dedektif. "ama gözünü üzerinden ayırma. yaptığı herşey bizim için önemli. farkında olmadan bize önemli ipuçları verebilir. " ve adamın ne yapacağını görmek için kapıya yaklaştı.

dedektif perdelerin arasından geçtiği sırada yukarıdan bir ses daha yükseldi, " evelyn'i hatırla!" gryce başını kaldırıp yukarıya baktı. bir kuşun gırtlağından gelen bu ifade kime hitap ediyordu? ona mıydı, yoksa kulakları sonsuza dek kapanmış bu cese demi ? belki hiç bir önemi yoktu belkide bu trajedinin sırrını çözecek bir ipucuydu. ama önemli olsada olmasada şu noktada ona odaklanması mümkün değildi çünkü styles'ın serbest bırakmasıyla telaşa kapılan yaşlı uşak şimdi bir elinde efendisinin şapkası, diğerinde şemsiyeyle ona doğru yaklaşıyordu.

bu yeni hareketlenmenin ne anlama geldiğinden habersiz bay gryce olduğu yerde durdu ve adamın yanına gelmesini bekledi. bunu gören uşak şimdi eğitimli bir hizmetkâr edasıyla karşısında hareketsiz duran saygın adama getirdiği eşyaları verdi ve sonra sessizce beklenen bir hizmeti yerine getirmiş bir hizmetkâr havasıyla odadaki eski yerine çekildi bir sandalyeye oturdu ve bir anda eski sersemlemiş havasına büründü.

hüsrana uğrayan dedektifin memnuniyetsiz yorumu "hıh! aklı gitmiş hafızası yerinde değil, ifadesinin hiçbir değeri yok." oldu ve bay adams'ın şapkasıyla şemsiyesini girişteki partmantoya bıraktı. " bu adam burada yaşanan bu trajediyle mi bu hale geldi yoksa onun bu durumu mu bu olaya neden oldu?" bay gryce bu soruya kendince bir yanıt bulabilirdi belki ama o ana kadar dışarıdaki meraklı kalabalığın sabırsızlığına tanıklık etmiş sokak kapısı, tüm bu bireysel düşüncelere son verecek otoriter bir sesle çalındı.

adli tabip ya da eşit derecede önemli biri gelmişti ve dedektifin altın saati sona ermişti.

Devam serice panpa

up up up

4. bölüm

Bay Gryece için yeni bir tecrübe

."

bu vakayı çözme girişimlerinde bay gryce yıllar içinde karşılaştığı diğer vakalara kıyasla kendini oldukça yetersiz hissediyordu. ilk olarak kurban tüm işlerini yapan bir dilsiz dışında hiçbir yardım almayan yalnız bir adamdı.
ikincisi, şehrin komşuluk etmenin mümkün olmadığı bir bölgesinde yaşıyordu ve görünüşe göre arkadaşları da yoktu. ölümü duyulalı saatler olmasına rağmen bilgi almak için gelen olmamıştı. bu adamın, şehrin bu bölgesinde tanınan biri olduğu düşünüldüğünde bu durum oldukça tuhaf görünüyordu.
ama sonra, bu adamla ilgili her şey tuhaftı ve sürdüğü yaşam biçimi kendi sınıfından insanlarla iletişim krumasına olanak vermemişti.

çevredeki insanlardan bilgi almada her zaman başvurulan yollarım çıkmaza girmesi, bay gryce'ın ilgisinin azalacağı yerde artmasıona neden oldu ve adli tabibin ardından gelen gazetecesi ordusunun sağlık görevlilerinin, soruşturma memurlarının ve diğer insanların, sokak kapısından çıkıp onu en azından birkaç saatliğine durumun efendisi konumunda bıraktıklarını görmek gyrce'ı rahatlattı.

Ancak ihtiyaç duyduğu istirahata çekilmeden önce çözüme kavuşturmak istediği iki nokta vardı. ilki, aklını meşgul ediyordu. koridorda küçük çocuğun uyukladığı sandalyenin önünden geçerken seslenip çocuğu uyandırdı:

" gel bakalım hake, uyku bitti, beni bugün o kadının seni bulduğu yere zütürmeni istiyorum."

çocuk yarı ıykulu bir halde şapkasına bakındı.

" önce annemi görmek istiyorum." dedi. " her yerde beni arıyor olmalı hiç bu kadar geç kalmamıştım."

" annen nerede olduğunu biliyor. saatler önce ona haber yolladım. senin hakkında çok iyi şeyler söyledi jake çok dürüst bir çocuk olduğunu ve ona asla yalan söylemediğini anlattı."

" o iyi bir annedir." dedi çocuk samimi bir sesle " o olmasaydı kötü bir çocuk olurdum... babam kadar kötü" bu noktada şapkasına uzandı ve başına geçirdi.

" ben hazırım." dedi bay gyrce önden sokağa çıktı.

saat geç olmuştu ve şehrin yalnızca belirli bölgelerinde hareket vardı. işlek caddelerden birine geldiler ve küçük dükkanlardan birinin kararmış pencerelerinden birinin önünde durduklarında jake, kadın yanına gelip onunla konuşmaya başladığı sırada vitrinde bakmakta olduğu kurbağaları, ellerindeki minyatür kılıçlarla dövüşüyüor gibi duran oyuncaklarıda gösterdi.

bay gryce, kurbağalardan çok çocukla ilgileniyordu ama çocuk gryce'ın dikkatini dövüşen minyatür kurbağalardan alamadığına emindi

" hoş bir bayanmıydı?" diye sordu gryce.

çocuk düşünceli bir edayla kafasını kaşıdı.

" beni korkuttuğu kesin" dedi çocuk. " çok gösterişli giysileri vardı; ah harikaydı!" diye ekledi şüpheye yer olmadığını göstermek istercesine.

" ve mesela gençti, elinde bir buket çicek vardı ve sıkıntılı görünüyordu. ne! ya da genç değildi elinde çiçek falan yok tu,hatta endişeli bile değildi? hangisi sence ?

başını sallayan çocuk ne yapacağını şaşırmış görünüyordu.

" bence sıkıntılı denebilir. ama ağlamıyordu ve benimle konuştuğunda sesinden çok davranışları heyecanlıydı. beni tutup eczaneye zütürdü, efendim. bana parayı önce vermeseydi, elinden kaçmak için uğraşırdım. ama parayı severim, efendim; çok param yok."

bu sırada bay gyrce yürüyordu " genç değil." diye tekrarlardı kendi kendine." bay adams'ın eski bir aşkı olabilir; öyleleri tehlikeli olur. genç âşıklardan çok daha tehlikeli."

eczanenin önüne geldiğinde durdu. " sen içeri girdiğinde o nerede duruyordu?"

çocuk kadının tam olarak durduğu yeri işaret etti. o da en az dedektif kadar hevesli görünüyordu.

" sen çıktığında da aynı yerde miydi?"

" ah, hayır, efendim; ben içerideyken o gitti."

" onun gittiğini gördün mü? bana ne tarafa doğru gittiğini söyleyebilir misin?"

" bir gözüm onun üzerindeydi, efendim; peşimden içeri girmesinden korktum. kolumu öyle acıtmıştı ki, bir daha dokunsun istemiyordum. o yüzden o yürümeye başladığında bende ona doğru bir adım attım ve kaldırımda durup elini havaya kaldırdığını gördüm. ama beklediği bir araba yoktu, çünkü dakikalarca bekledi."

Reserved devaaaaaam

birazdan geliyor.

reserved

silik yemiş huur çocuğu.

hıdıbına