esrarın suç olması

Suç ve kabahat kavrdıbını bir türlü birbirinden ayıramamış yüce Türk adaletinin bu anlamdaki hatalarından birisidir.

Esrar tiryakisinin akşamları dükkanını kapatınca evine gitmeden köşebaşındaki birahanede iki bira içen ya da cumartesiden cumartesiye bir ocakbaşında bir ufak şişenin hakkından gelen keyifçiden herhangi bir farkı yoktur.

Herkes takdir eder ki sigara, alkol sırf sağlığa olan zararlarından ötürü de olsa birer kabahattir ve insanidir. Esrar da olsa olsa bu iki zararlı madde kadar zararlı bir kabahattir ve herhangi bir kimyasal işleme tabi tutulmadıktan sonra hiçbir yönü ile bir "suç" sayılamaz.

Bu anlamda bu memleketteki yaygın kanaat artık değişmeli ve konuyla ilgili anayasal hükümler kesinlikle yeniden düzenlenmelidir.

Balkonunda oturmuş iki kadeh bir şey içen vatandaş ne kadar suçlu ise aynı mevkiye konuşlanmış cıgarasını tellendiren vatandaş da o kadar suçludur.

Bu işin diğer uyuşturuculara bir geçiş olarak düşünülmesi yine konuyla ilgili yasalardan kaynaklanmaktadır. Esrarın devlet denetimi ile satışa sunulması halinde hiçbir keyifçi on liralık cıgara için gidip de "torbacı", "ayakçı" vesaire gibi çakallarla muhattap olmak zorunda kalmayacaktır. Dolayısıyla diğer dalgalara zıplaması için ortada herhangi bir neden kalmayacaktır.

Bu ülkede esrar konulu hergün binlerce dava görülmektedir ve sizin benim gibi sıradan birer hayatı, işi - gücü, ailesi olan bir sürü insan sırf bu bahane ile en iyi ihtimalle "sabıkalı" olarak kurtulmaktadır.

Bütün bu anlattıklarımdan hareketle esrar, sabıka gerektirecek bir suç değil, olsa olsa insani bir kabahattir ve hiçbir kurum ya da kuruluş insanın kendisi dışında hiçbir şeye zarar vermeksizin gerçekleştirdiği bu eylem için vatandaşını suçlamamalı ve yargılamamalıdır.

Hiçbir irade beni kendi balkonuma ekitiğim, sonra da ellerimle bakıp - büyütüp, elde ettiğim ürünle yine aynı balkonda keyif yapmamdan ötürü yargılayamaz. Sırf bu nedenle beni denetime hatta daha da kötüsü Allah'ın hırsızıyla, arsızıyla, puştuyla, dümbüğüyle aynı koğuşta ikamet etmek zorunda bırakamaz. Bırakmamalı !

Tamam, sokakta içki içilmesin, tamam belli bir yaşın altı için çok katı kurallar getirilsin, ama otuzbeş - kırk yaşlarına gelmiş, ailesinde, işinde - gücünde olan bir adamı da Cumartesi gecesi evinin bahçesinde bir - iki arkadaşıyla iki üçlü içti diye "suçlu" olarak görmesinler yani.

Nedir lan bu ?

Adam mı öldürmüşüz ? Soygun mu yapmışız ? Namussuz muyuz ? Arsız mıyız ?

Ne işimiz var bizim mahkeme salonunda, denetimli serbestlik bürosunda eroinmanlarla, koliklerle beraber ?

edit: özet; ccc legalize cannabis ccc

uzun zamandan beri ceza avukatlığı yapan bu konuda uzmanlaşmış bir kişi olarak söyleyebilirim ki esrar kullanımının bir suç olarak yasalarda yer alması akılla veya adaletle ya da sosyal dengeyle bağdaşmamaktadır.

öncelikle bir fiil neden suç olarak yasalarda yer alır. çünkü o fiil kötü bir fiildir. başka birisine ya da toplumun tümüne bir şekilde zarar veriyordur. örneğin adam öldürürseniz hem öldürdüğünüz kişiye hem onun yakınlarına hem de toplumun tümüne zarar verirsiniz?
peki esrar kullanımının bu şekilde bir başkasına zararı var mıdır?

bazılarınızı duyar gibiyim bunlar içip içip olay çıkarırlar diye. yani kişide suç işleme güdüsü uyandırır gibi bir düşünce öne sürebilirsiniz. aynı şey içki için de geçerli. veya araba kullanmak da öyle. her an suç işleyebilirsiniz suça yakınsınızdır. bu sebeple bu görüşü çöpe atalım.

ne demiştik ceza hukukuna ilişkin normlar bir şeyleri korur. kişinin vücut bütünlüğü, yaşama hakkı, özel hayatına müdahale edilmeme hakkı, malvarlığı hakkı vs. peki esrar kullanımını yasaklamak neyi koruyor. beni bana koruyor. bu zihniyetle düşünürsek içki, sigara ve hatta kişiyi obez kılacak yiyeceklerin de yasaklanması gerekir.

hepsini geçtim. farzı misal ben intihar etmek istesem, bu sebeple altın vuruş tabir edilen fazla dozda eroini vücuduma zerk eylesem. fakat ölmesem kurtarılsam. ben intihar ettiğim için cezalandırılmıyorum ama uyuşturucu kullandığım için cezalandırılıyorum.

ilginç değil mi beni bana karşı koruyan bir devlet var. hem de bana rağmen. benim bir yetişkin olarak kendi bedenim üzerinde söz söyleme hakkımı kısıtlıyor. bana "sen sağlıklı ol, bu toplum içindeki rolünü oyna" diyor. fakat aynı devlet ben kendi canıma kast ettiğim zaman bunda başarısız olursam beni salıveriyor. bu işte bir çelişki var.

içinizden bazılarının "iyi de bu esrar uyuşturucu işleri hep mafyanın işleri. bunları kullananlar mafyaya hatta terör örgütlerine katkı sağlıyor" dediğinizi duyar gibiyim. o zaman şöyle düşün sen bu maddeleri legalize edersen bu maddeler mafyaya düşmez. bunu üreten çiftçi kazanır, satan kazanır taşıyan kazanır, vergilendirilir devlet kazanır, turizm kazanır. bu iş legal hale gelirse herkes kazanır mafya ve terör örgütleri hariç. onlar gelir kapısından mahrum olur. 1930 ların amerikasını düşünün. alkol yasaklanınca hemen bu işin mafyası türedi sonra da başbelası oldular.

bu yasağı sosyal sonuçlarını baz alarak onaylayanlar olabilir. o zaman ben de onlara sorarım. kendi kendine madde kullanan birisini cezalandırmada devletin ne gibi bir faydası var. bir kişi cezaevine düşüp sabıka yiyorsa o kişinin toplumda bir yer edinmesi çok zor. kendine toplumdan dışlananların yanında, suçluların yanında yer arayacaktır. içeriye böyle ufak bi kusur için giren bir kimse yopluma devlete düzene küser. ayrıca içeri giren bir kişi cezalandırma amacının aksine ders alıp uslanmaz, suçluluğu meslek edinir. bu çoğunlukla böyledir. bir çok suçlu sabıkası gördüm ilk suçu esrar kullanmak olup sonradan deste deste suç işleyen. üstelik şunu da unutmamak gerekir. cezalandırma suçlu için olduğu kadar devlet için de bir cezadır. devletin cezalandırma yetkisini boş yere demokles'in kılıcına(tutma yeri olmayan bir kılıç, sahibinin de elini keser) benzetmiyorlar.

özet: bütün bu yazdıklarımızdan esrarı ya da başka bir maddeyi önerdiğimiz, özendirdiğimiz gibi bir anlam çıkmasın. hiçkimse sigara dahi içmesin. velev ki birileri kendi sağlığını hiçe saydı. bu devletin onun özgürlüğünü kısıtlamasını gerektirmez. devletin korumakla yükümlü olduğu şey genel sağlıktır. bireylerin şahsi sağlıkları kamu hukuku alanını ilgilendirmez. bu yazıda bu fikir anlatılmaya çalışılmıştır. klavyemiz sürçtüyse affola.