Beyler beklettim ksura bakmayın yazmaya devam ediyorum

Tuttuğu gibi ite kaka zütürdü beni o açık hava olmasına rağmen dumanaltı olan mekana. Koltuklardan birini kaldırdı (özcan).Bana dediki geç kardeşim oraya."Kardeşim?" diye birden beynimde bir soru işareti oluştu. Sonra dediki "bizden olmak istiyomusun, dayak yememek, okulda kimseye korkusuzca yaklaşabilmek istiyomusun?".Tabiki istiyordum ama köpek gibi evet diyemezdim. Kafamı hafifçe salladım ve istediğimi belirttim. Sonra paketinden bir dal çıkarıp "al o zaman bunu iç, yanımızda yabancı gezidrmeyiz" dedi.Ne yapalım kaderde bu varmış dedim ve daha yakmasını bilmediğim sigarayı ilk kez orda yaktım.Öksürükler, baş dönmesi, kusmalar,gözlerin kızarması hepsi bir anda oldu. Boğazıma sanki biri parmak atıp duruyordu her dumanda. Sonunda bi şekilde dal bitti. Hepsi ayağa kalktı "Tebrikleeer, artık sende bizdensin aptal çocuk".Bu cümle bana pek özgüven vermese de artık okula rahat gelebilmek bana ayrı bir mutluluk katmıştı. Sonra Berat poşetinden birkaç gram yeşil bir toz çıkardı ve çarşaf denilen kağıda sardı. Benle t** geçercesine benden çakmak istedi. Elimdeki özgürün metal zipposunu ona verdim. Yaktı ve içmeye başladı, kafası döndü ve yığıldı koltuğa.Bir bakımdan garip hareketler ve çarpılmışa dönmüş garip edasıyla ona dikkatlice bakıyorum ve hafiften korkuyorum. Elinden düşen sigarayı uğur aldı ve sercana döndü. Uğur tecrübeli gibiydi hafiften başı dönmüş ama çarpılmamışdı.En son umut çekti ve bana uzattı."Yok yok hayır,bu olmaz" dedim ve reddettim."Bunu kimse sana bidaha beleşe vermeyecek haberin olsun" dedi ve pis pis sırıttı. Hepsi kafayı bulmuş ve garip garip hareketler yapıyorlardı. Korkmuştum doğrusu. Hepsi bir koltuğa sığışmış ve birbirleriyle değişik bir dil gibi dülleri sürüşerek konuşuyorlardı. Bunların zamanında gitmeleri gereken bir evleri, onları merak edip arayan ailesi yokmuydu acaba. Vardır elbet, hepsi iyi giyimli ve o zamana göre iyi telefonlar kullanıyordu. Peki kimse çıkıp bunları aramıyormuydu? Beynim bu sorularla sevişirken çantamı yerden aldım ve usul usul kaçmaya başladım. Kimse farketmemiş olmalı ki peşimden kimse gelip durmadı.Eve vardım, elimi yüzümü yıkadım ve saat 6 da kendimi yatağa alttım.Ne gündü ama, kavga ettiğim kabuslarıma giren o otculların grubundaydım ve sigaraya başlamıştım "bir günde".

rez devamm et kardeşim okuyorum

Ertesi gün son bir haftadır ilk kez mutlu bir sabaha uyanmış ve ilk defa okula gitmek için heyecanlanıyordum. Okul tişört ve pantolonumu giydim. Saçlarımı hafif jöleyle kaldırdım ve babamın jagler marka deodorantını üstümde gezdirip evden çıktım. Okul yoluna doğru ilerlerken etrafıma bakınıyordum ve özgürü gördüm,oda beni gördü ve elini sallayarak beni çağırdı.O bana ben ona doğru yürüyordum."naber" dedi. Normal bir insan gibi "iyi senden" dedim. Böyle normal iki arkadaş muhhabeti sürdürdük okula gidene kadar. Okul bahçesinde yine densiz müdür aydat toplama peşinde çırpınıyordu. Tabi bizde bu boş muhabbetleri dinlememek ve boşboş ayakta beklememek için girmedik. Aslında kafamızda o gün girmemek vardı. Bana sorarlarsa 1 gün devamsızlığım vardı, onların 18-19-19,5 aralarında değişiyordu. Girmeleri lazımdı. Berat da usul usul geliyordu karşı kaldırımdan okula doğru. Cebindeki malı özgüre gösterdi.Özgürün gözleri fırladı yerinden ben de merak edip baktım.Bir haptı.5-6 tane vardı ya da yoktu.Ne yani bunun için mi sevinmişti özgür? Sonra fiyatı duyunca benim de gözlerim açıldı. Tane sadece ve sadece "145 YTL".Tabi o zamanlar YTL var. Neydi ki bu hap,ne işe yarıyordu? işte bu soruları sordum Özgür'e.Özgür önce biraz kızdı bana. Fiyatı duyunca biraz afallamış olmamdan olsa gerek biraz sesli sormuştum bu soruyu. Sonra "bu hapın bi tanesini atınca enerji doluyorsun, beyninin normalda %10 unu kullanabiliyorsun.Bu hapı atınca %15'ini." beynim kelimeleri birleştirmekte zorluk yaşadı. Nasıl olur da bir hap böyle şeyler yapabilir ki?Aklım almıyordu. Sonra mal mal yüzüne baktım Özgür'ün. Sonra okuldan kaçmaya karar verdik.Ben tabi mızmızlansam da okuldan kaçmayı kabul ettim. Berat'ın annesi ve babası çalışıyormuş. Saat 7,30 da babası annesini işten alıp eve geliyormuş. Saat daha 9.30 du ve daha dolu dolu zamanımız vardı.

okuyoruz kardeş devam