Esranın başına gelen olay benimde hayatı sorgulamama sebep oldu ve ebrudan iyice uzaklaştım hani derler ya limanı yakmak diye tam olarak yaptığım oydu.. Ebru benim kaçacak kapım sığınacak limanımdı.. yeni heycanlara girmek istemediğimde kadınımdı .. yeri izi belli sadece bana ait ve hesapsız tripsizdi.. bulunmaz limandı işin aslı ama ben o limanıda yaktım. Ebru ise arada arıyor ağlıyor ve sadece gelecekte ne yapacağını bilmediğini söylüyordu. Üç hafta kadar süre geçti babasının ölümünün üstünden ve abisi mal kavgasına başlamıştı. Çünkü artık babası ölmüştü ve istediği gibi at koşturabilirdi. Esra mal kavgasından kaçmak için ankaradan uzak olamayan yakın bir şehirde akrabalarının yanına gitti ve orda abisinin telefonlarından kurtulmak için kendini benimde ulaşamayacağım bir hale getirdi. Abisi durmadan arayıp malları bölüşüp bir an önce evrak işlerini halletmeleri gerektiğin~~söylüyordu ve esra acısını yaşamaktan başka bişey düşünmüyordu.. Olan anlam vermem imkansız gibiydi artık bir evlat nasıl olurda babasının 40 günü dolmadan bu dertlere düşerdi.. Esra yağan kar yüzünden 2 hafta sonra geleceği şehirden gelemediğini haber verdi. Artık gözümde tüter bi halde bekliyordum gelişin .. Esra çok rahat bi şekilde telefonda konuşuyor hatta istersem beraber bir ev alıp yaşamak istediğini dile getirmeye başladı. Bu benim için kolay bir seçim değildi çünkü bu yaşıma kadar hep kendi ayaklarım üstünde durmuştum. Kolay değildi hatunun altında ezilmek. Ev alabilecek durumum olsa zaten beklemezdim. Herşey iyice karmaşık bir haldeydi. Esra abisi tarafından artık tehdit edilmeye başlanmış gelirlerdeki hisselerinin kazancını bile alamaz oldu. Esra artık yakın bir zamanda gelmeliydi ama abisinin bişeyler yapacağı bes belliydi. Esra ankaraya geldi sonunda o gün görüşmek üzere sözleştik ve babama bir misafirim olduğunu ve onu tanıştırmak istediğimi söyledim babam bu konuya sevindi bile ve esraya bizim yan binada boş bir daire buldum. Bizde kalacağı geçenin sabahında bakacaktık o daireye ve sessizce esra oraya taşınacaktı. Hem ailem hemde esra elimin dibinde olacaktı. Esra kuaföre gitti ve akşam iş çıkışı onu alacaktım bana resim attı çok güzel olmuştu gene ay parçası gibiydi ve artık onu bana ait hissetmeye başlamıştım. Abisi akşam işten döndü biz telefonda konuşurken bir anda telefon kapandı ve ben esradan 2 saat kadar haber alamadım ve telefonu açtığında bana acilen fotoğraf atmasını istedim ve zorlada olsa attı çünkü o eve girip onu alacağımı biliyordu. inattım ve beni tanımıştı. O masmavş gözlerin içi kan çanağı olmuştu altı mosmordu ağlaya ağlaya aşkım kapatacam onu babanlar anlamaz inşallah diyordu.. Canım nasıl yandıysa hemen 2 3 bira aldım beklemeye başladım ve evlerine dogru yaklaştım. Daha sonra amcası geldi kavgayı duyup ve esra çıkacağını amcasının ona yardım edeceğini söyledi. Beklerken içtim ve içtikçe delirdim en son hatırladağım babamı arayıp herşeyi anlattığım oldu.. Babam adam gibi adamdır ve kızı al getir bırakma ite köpeğe dedi. Artık abisine bile şişeyi sokacak hale gelmiştim. Annemle telefonda bir kaç kez konuşmuşmuştum bu konuyu onlarda aşiret bi soydan geldiğimiz için al gel kızı burda bi hayat kurun dediler. Ailem bu yaşıma kadar ilk kez bi konuda arkamda durmuştu ve ben malını mülkünü gibeyim tek istediğim esraydı. Saatlerce bekledim ve artık sabrım kalmadı esrayı aradım artık tek duymak istediğim geliyorum demesiydi. Gelemeyeceğini söyledi ve bir an düşünmeye başladım acabalar geçti aklımdan bir anda ben kendimi bu kadar ateşe atarken ve hayatımı yıkarken yaptığım şey ne kadar doğruydu.. Çünkü hiç bişey bilmiyordum hakkında ne facebook kullanırken gördüm nede başka ona ait bi belge kimdi kim değildi bilmiyordum.. Esra sen kimsin ya in misin cin misin o evde ne dönüyor söyle başladığım konuşmada esra bir anda sessizleşmeye başladı ve bunu yarın konuşalım ne olur yarın konuşalım dedi... Sonra ağlamaya başladı ve ben evliyim dedi.. Kızgındı bana ve bunu beni kızdırmak için söylüyordu.. Çünkü bu imkansızdı geceleri sabaha kadar konuştuk bütün gün mesajlaştık ve buluştuk herşeyi üst üste koyunca bu imkansızdı.