stajdayken ebruyla sevgili olma fikri çok mantıklı gelmeye başlamıştı çok hanım ailenin karşına çıkartıp bu benim sevgilim diyebileceğim bi kızdı bende biraz yakınlaştım zamanla sevgili olduk ilk bi kaç ay herşey gayet güzel sohbet edip yapabileceğim tüm aktiviteleri yapıyorduk sonra evime gelmeye başladı yemek yapıyorduk film izliyorduk sohbet ediyorduk ama hiç beraber olma fikri dilimizin ucuna gelmiyordu zamanla eve gelmeye olayları arttı tabi yine aynı şekilde film izliyip uyuyorduk ta ki bana herşeyi yaşamak istediğim kişi sensin diyene kadar ilk başlarda olumsuz baktım ne yalan söyliyim çok sevmesem de o kızı onu yapmak istemedim tabi erkeğiz o gün ilk kez birlikte olduk ama o gün ilk defa birini hava aydınlanana kadar düşünmüştüm daha önce bi çok kişiyle birlikte olmama rağmen ebruyla yaşadıklarım aklımdan gitmiyordu ikimizde çok narin birbirimizi incitmicek şekilde davrandık birbirimize sanki sevişmiyordukta birbirimizi sevdiğimizi vücut diliyle anlatıyorduk. ilk senemizi bitirdik farkında olmadan öyle çok bağlamışım ki ona birbirimizden uzaklaştığımızda deliye döndüğümü fark ettim, bu işin sonu hiç iyi bitmicekti biliyordum ayrılmam gerektiğini devam edersem kendime büyük zarar verebileceğimi düşündüm. canımın yandığını bildiğim halde ayrılmak istediğimi söyledim hiç unutmuyorum yağmurlu bir gündü kapıma geldi ayrılmamak için indim biraz konuştuk istemediğini gerçekten sevdiğini ve gerekirse ailesine anlatıp tanıştırabileceğini söylesede ben kafama bir kere koymuştum ayrıldık 1 hafta hiç konuşmadık tabi o 1 haftada neler yaşadığımı tahmin edemezsiniz. aklımdaki düşünce ne kadar erken ayrılırsam o kadar erken unuturum du 1 hafta sonra telefonum çaldı arayan ebruydu tam artık olmucak derken ister istemez açtım telefonu bazen diyorum keşke açmasaydım o telefonu bugün bunları yaşar mıydım?
ağlamış hissediyordum sesi titriyordu ben senden ayrılmamak için herşeyi yaparım dedi.. tahmin edebileceğiniz gibi annesine benimle yaşadıklarını anlatmış başımdan kaynar sular döküldü o an ne kadar severse sevsin bi insan başının bağlandığını hissettiğinde yaşadıklarına lanet ediyor. diğer gün annesi tabiki babasına anlatmış babasıda amcasına. evde oturup ne yapabileceğimi kara kara düşürken bilmediğim numara beni aradı korkarak açtım tahmin ettiğim gibi tanımadığım bi ses sert bi şekilde ismimi söyledi kendisini tanıttı ebrunun amcasıydı yaşadıklarınızdan haberim var görüşücez seninle dedi ben ne desem pişkinlik olurdu adamlara bi nebze de olsa hak veriyordum sonuçta abisinin kızı ne diyebilirim ki amcası durumu anlattı hastaneye zütürmüşler ebruyu test için testte kız olmadığı anlaşılmış babası yapan çocuğu polise vericem ikisinide görmek istemiyorum demiş biraz sevindim ama ebru için üzüldüm sonuçta bunu ikimiz yaptık cezasını onun çekmesini istemedim. salak olduğumu düşünebilirsiniz ama vicdanım dayanmazdı tek başına bırakmaya. amcası evlerine davet etti bu meseleyi fazla büyütmeden halletmeleri gerektiğini abisi sakinleştirdiğini sizinle konuşup bu olayları unutmak istediğini söyledi

ben cesaretimi toplayıp hazırlandım en yakın arkadaşıma durumu özetledim oda gelip kapıda beklemek istedi gerek olmadığını halledebileceğimi söyledim ve bastım gittim aradım hangi daire olduğunu sordum tarif ettiler kapı açıldı yengesiymiş merhabalaşıp tanıştık kafamı uzattım odaya doğru sert bakışlı orta yaşlarda bi adam oturuyor tabi doğal olarak korktum hemen mutfağa geçtim bi refleskle ebru karşımda ağlamış ama gülüyor sarıldı bana yengeside bizi rahatlatmak için herşeyin yoluna gireceğini bunların unutulup güzel zamanları geçireceğimizi söyledi. bu beni cesaretlendirdi beraber odaya girdik oturdum tam karşılarına ben babasına bakıyorum ama babası bana bakmıyor sanki baksa kötü şeyler olabilecekmiş hissine kapıldım. hiç kimsenin konuşmaya başlamasını beklemeden sizinle böyle tanışmak istemezdim biz bi hata yaptık ama ben hatamızın arkasındayım ne olucaksa olsun dedim babası bana baktı cesaret edip buraya geldiğin için şuanda karşında oturuyorum gelmeyip kaçmaya kalksaydın neler olucağını tahmin edemezsin dedi. içimdende korkmadığımı sonuçta buraya kadar gelip cesaretimi gösterdiğimi düşünüp kendimi rahatlatıyordum. annesi ve babasından tavsiye dinlerken de televizyon izledim fark ettirmeden çünkü gerçekten sıkıcı konuşmalardı özet olarak bizim artık ebruyla birbirimize olan ciddiyetimizin değişmesi gerektiğini bunlar yaşandıktan sonra birbirimize sahip çıkıp ileriyi düşünmemizi anlattılar. saat 8 de gitmiştim 11 civarı kalkmak istediğimi herşey için teşekkür edip tekrar yaptığımız hatanın arkasında durduğumu yineledim. çıktım eve geldiğimde içim rahattı gece geç saatlere kadar ebruyla konuştuk benim arkamdan neler konuşulduğunu öğrenmeye çalıştım tabi bunları yaşadıktan sonra artık ebruya bakış açım tamamiyle değişmişti bu ailesinin zoruyla değil kendi isteğimle oldu zaman her zaman ki gibi hızlıca geçmeye devam etti biz bu arada yine hafta sonları istediğimiz yere gidip güzelce eğlendik. bu arada annemle tanıştırdım telefonla görüştürdüm bi kaç kez de yüz yüze denk gelmelerini sağladım ilk kez anneme bi kız arkadaşımı anlatıp tanıştırdığım için niyetimin gerçekten ciddi olğunu anlamıştı annemde. 1.5 senemiz dolmuştu arada tartışmalarımız olsada güzel bi ilişkimiz vardı dışarıdan bakıldığında bu ilişkiyi keşke bende yaşasaydım diyenleri fark edebiliyordum, birbirimizin hem arkadaşı hem dostu olmuştuk her gece geç saate kadar sohbet ediyorduk ve inanmazsınız hiç bi gecede şu sıradan ergenlerin ilişkisi gibi konu aç demiyorduk çünkü insan gerçekten sevdiğinde sesini duyabilmek için konu bulabiliyor

2. senemize girmiştik tabi bu arada özel günlerden bahsetmiyorum bile bana yaptığı sürprizleri gördükçe ona olan sevgim artıyordu bazen düşünüyordum bi insan nasıl bu kadar güzel şeyler düşünüp mutlu edebilir diye. 2. seneden 2 bilemedin 3 ay geçmişti bana hep okul çıkışına gelip onu ziyaret etmemi söylerdi ama ben yapmazdım o gün nedense okul çıkışına gidip sürpriz yapmak geldi içimden onun aldığı kazağı giyip çıktım evden yolda okuldan sonra ailesinden izin alıp nereye zütürsem ne yapsak farklı gelir gibi düşüncelerle kafamı meşgul ediyordum gittim bi kaç arkadaşım ve kuzenim okuduğu lisedeydi karşıya geçip bi cafeye oturduk ebrudan bahsettim arkadaşlarıma ona göz kulak olmalarını bi problem olduğunda ben gelene kadar sahip çıkmalarını istedim arkadaşlarım da seve seve bunu yapabileceklerini söyledi. okul çıkış saati yaklaştığında okul kapısının yanına geçip beklemeye başladım kapıdan çıktı beni görmedi bi arkadaşıyla birlikte yürüyordu bi o şekilde 10 saniye izledim yüzümde bi tebessüm oluştu gidip aniden önüne çıkıp sevgilim dedim tahmin ettiğimden çok şaşırdı ama beklediğim şeyleri yapmadı benim bildiğim ebru okul çıkışına gidersem boynuma atlar dakikalarca bırakmazdı ama yüzü asıldı bakışları değişti hissedebiliyordum. gideceğimiz yöne doğru yürümeye başladık ne o tek kelime etti ne ben içimde bi şüphe uyanmıştı ama dua ediyordum inşallah öyle bişey olmaz diye. telefonunu istedim normalde telefonunu bana verip taşımamı isteyen kişi vermek istemedi, zaten istemediğinde anladım bişey olduğunu zorlada olsa aldım telefonu elinden kurcalamaya başladım watsapta bişey yoktu sms de de yoktu twitterdan dm ye girdim mahalleden arkadaşıyla konuşması vardı sadece onu açtım en üste çıkıp okumaya başladım okumaya başladığımda ebrunun gözleri dolduğunu fark ettim benimde gözümden bi yaş süzüldü görmemen gereken mesajları okuyunca mesajda başka birine aşık olduğunu artık beni sevmediğini ve çocukla ileri derecede konuştuğunu gördüm başını yere eğmiş olacakların olmasını bekliyordu o an ne yapmam gerektiğini bi 20 saniye kadar düşünmüşümdür çekip gitmek, ailesine haber vermek, laf söylemek küfür etmek geçti içimden ama düşünmediğim şekilde başını kaldırıp sert bi tokat attım bana bunu nasıl yaptığını sordum sessiz kaldı telefonundan yengesini arayıp durumu özetledim bundan sonra benim olmayacağımı söyledim yengesi gelip birlikte konuşalım halledemiceğimiz bişey olmadığını hele ki o günden sonra falan demesine rağmen benim bunu kaldırabilcek genişliğim olmadığını söyledim herşey için teşekkür edip kapattım telefonu tekrar ebruya baktım ağlıyordu ama hiç bişey söylemiyordu o mesajları okuduktan sonra ebruya ağzımdan tek çıkan kelime eyvallah oldu telefonunu eline verip arkamı döndüm zaten ilk bi hafta her zaman gittiğimiz meyhaneden çıkmadım hep ordaydım hep düşündüm hep sustum ağladım ama hiç bi fayda olmadı bi kaç kez ebru aradı ama açmadım açarsam ona zarar vericeğimi düşündüm