sizlere anlatacağım. Gece gece inşallah güzel gider, beğenirsiniz.Hikayeme başlıyorum. Yaklaşık 3-4 sene önce istanbul'dan ailemle beraber yola çıktım. Edirne'ye gidiyoruz. Yaklaşık 2-3 saatlik yol. Neyse Edirne'ye vardık sonunda. Merkezdeyiz.Esetçe Köyü var oraya gidiyoruz.Bu arada gitmemizin amacı akraba düğünü. Neler yapıcağımı hiç planlamadım.Çünkü düğüne 4-5 gün var.1 saatlik yoldan sonra köye vardık. Annemler anneannemlere gitmeye karar verdiler.Ben gitmek istemiyorum tabi. Bilirsiniz sıkıcı konuşmalar falan döner. Tüm sülale orda olur. Neyse ben anneannemlerin evinin önündeki duvara yaslandım. Hava kararmıştı.

Telefonumu açtım. Arkadaşlarımı arıycaktım. Tuna ve Mustafa. Neyse aradım bunları dedim ben köydeyim gelsenize bişeyler yapalım. Bunlar da ta merkezdeler. Neyse 1 saate geldiler. Selamlaştık falan sonra bira almak için bakkala doğru yola çıktık...

Bakkala vardık. Biraları aldık. Yola devam ediyoruz. Eski bir okul var bizim oralarda. Oraya gidip içelim muhabbet edelim falan dedim. Bunlar da tamam olur dediler. Okula vardık. Bizim köyde eskilerden beri dolanan bir düşünce akımı var bu okulla ilgili. Okul yapılmadan önce burda bir mezarlık olduğundan bahsedilir.Bu yüzden biraz korkuyorum ama arkadaşlara çaktırmamaya çalışıyorum. Onların bundan haberi yok çünkü.

içkileri bitirdik. Evlere dağılıcaz. Gece 2 yi 3 ü geçmiş. Arkadaşlara bu gece beraber kalalım, geç oldu dedim. Aslında bunun sebebi okuldan ayrıldığımızdan beri içten içe korkmamdı.Eve yaklaşmak üzereyiz. Teyzemlerin evi bizim evin tam yanında duruyor.Önünden geçiyoruz, teyzem bizi görüyor. "Siz bu saate dışarda ne yapıyorsunuz" diye soruyor. Bizde biraz takıldık, saati farketmemişiz diye cevaplıyoruz. Teyzem "iyi öyleyse, içeri gelsenize;size anlatmam gereken bişey var" diyor.Her ne kadar geç oldu falan desek de bizi diretiyor. iceriye doğru giriyoruz...

içeri girdik, bizi koltuklara oturttu.Bu arada teyzemden de biraz bahsediyim sizlere. Nerdeyse tüm köy halkı tarafından sevilmeyen bir insan. Bunun sebebi annemin anlattıklarına göre eskiden büyü işleriyle uğraşmasıymış. Ayrıca bunlar tamamen kötülük için yapılan büyüler. Neyse arkadaşlarla ben oturuyoruz. Teyzem ortalıklarda yok ben hemen gelicem demesine rağmen. Yaklaşık on dakikadır bekliyoruz. Sonunda yanîmıza geliyor. Tuvalette olduğunu söylüyor ve beklettiği için özür diliyor. Bizde gözlerimizi ona dikip konuşmasını bekliyoruz,son derece sıkılmıştık ve hemen dinleyip gitmek istiyorduk...

Teyzem sözlerine başlıyor."Çocuklar bu saatte buralarda gezmeniz hiç uygun değil;neyseki siz masumsunuz, masum olmayanlar da var" diyor.Biz dediklerinden hiçbir anlam çıkaramıyoruz.Ve bunun anldıbını sormadan teyzem sözlerine devam ediyor,"gelin, dışarı çıkalım" diyor. Onunla beraber çıkıyoruz."Şu iki dağı görüyorsunuz değilmi, ortasından da bir dere geçiyor, ve tam ortasında da sizin ev var" diyor ve sonra bana dönüyor; "Sizin eviniz cinler için tamamen biçilmiş kaftan, eskiden buralarda nasıl olaylar olduğunu hayal bile edemezsiniz" diyor... Acayip korkmaya ve irkilmeye başlıyorum. Arkadaşları çekiştirip eve doģru zütürüyorum. Ayrıca arkama da dönerek neyse bizim şimdi gitmemiz lazım geç oldu diye geveliyorum.Bu kadından daha da fazla korkmaya başlıyorum. Acaba bizden ne istiyordu ?

Eve vardığımız gibi uyumaya başlıyorum. Arkadaşlar da uyuyor.Ve sabah olunca hemen hızlıca arkadaşlar toparlanıp gidiyolar, nereye diye soruyorum; bugün bir barda parti var oraya gidicez diyorlar. Tamam görüşürüz diye yanıtlıyorum. Annemler eve nihayet geliyor. Saat öğlen 3 civarı.Ve annemin yanına gidip ona teyzemle dün konuştuklarımdan bahsediyorum. Eskiden neler olmuş ? diye soruyorum. Annem içerliyor. O lanet kadının yanında ne ararsın ki diyor. Daha sonra sözlerine devam ediyor. Yaklaşık 15-16 yıl önce babn çok kötü bir işe bulaştı diyor. Gözlerim açılıyor. Heyecanlanıyorum ve neye bulaşmış diye soruyorum...

Baban kardeşleri ve bacanaklarıyla beraber şu ilerdeki tarlanın derinliklerine gitmişti diyor. Orda ne işleri vardı diye soruyorum. Hazine arıyorlardı diyor. Hemen yüz ifadem değişiyor. Hazine mi ne alaka, hazine buldularsa bugün niye bu haldeyiz diye soruyorum.O da sus ta dinle devamı var diyor. Oraya giderken yanlarında bir de hoca zütürüyolar, babanlar kazmaya başlıyor; hoca da arkadan Kur'an okuyor diyor.Tam hazineye ulaştıklarında baban hocaya dönüp bir soru soruyor ve hoca o an Kur'an okumayı bırakıyor. Bütün olanlar da o an başlıyor işte...

Hocanın sürekli Kur'an okuması gerekiyordu. Okumayı bırakınca hemen orda bir fırtına çıkıyor ve değişik bir ağlama sesi geliyor. Sanki çocuk sesi gibi. Daha sonra önlerinde bir kız çocuğu görüyorlar. O arazi tamamen cinlere ait aslında.Bu yüzden hoca vardı yanlarında, daha sonra babanlar çocuğu gördükleri anda dehşet verici bir korkuya kapılıyor ve ordan kaçıyorlar. Baban eve gelip bu olanları bana anlatıyor ve daha sonra uyuyor. Babaannen ertesi gün sabahı benim yanıma geliyor ve bütün gece bahçede bir ağlama sesi duyduğunu söylüyor. Ayrıca yüksek sesli bir kız ağlaması. Dışarî çıkmaya cesaret edememiş ve böyle bir seste bir kız köyden tanımadığına yemin ediyor.

Okuyanlar var mı bu arada ? Tek başıma burda yazmamın bir anlamı yok

Bu olanları duyunca çok şaşırıyorum ve anneme soruyorum. Neden daha sonra oraya gidip hazineyi almamışlar diye. Annem oraya daha sonra gittiklerinden fakat orayı gömülü bulduklarından bahsediyor. Birdaha da oraya gitmeye cesaret edememişler ve bu işleri tamamen bırakmışlae. Annem bunları anlattıktan sonra bir de şunu ekliyor. "Sen bunlara kafanı yorma, ayrıca dediğim gibi bir daha o kadınla buluşmanı istemiyorum" diyor bende peki diyorum ve evden çıkıyorum. Düşünmek için zamana ihtiyacım var nasıl olsa.Bu annemin anlattıklarının hepsi kafamın bir köşesine yerleşti.

Saat yine 10 civarlarını bulmuştu. Evde oturmuş bilgisayarda boşboş takılıyorum. Daha sonra kapı çalındı, gelenler kuzenlerimdi. Selamlaştık,naber nasılsın faslı falan geçti. Daha sonra kuzenlerim ciddi bir konudan bahsediceklerini söylediler.Bu arada evdekiler 3 kişi 1 kız,2 erkek. Biz senin teyzenlerin yanîndakı şu eski eve girmeye karar verdik. Hatta bütün geceyi orda geçiricez dediler bana. Siz kafayı mı yediniz diye içerledim. Neden o evin olayını biliyomusum dediler. Evet o evin olayını biliyodum...

O evde benim dedem ölmüştü. Yaklaşık 3 sene önceye kadar. Annemin babası olan dedem. Çok kendi halinde bir adamdı. Kimse tarafından tanınmazdı. Kuzenlerimin bile haberi yoktu. Artık siz düşünün.O gün evinde ölü bulunmuştu. Ayrıca onun öldüğünü de bizzat annem farketmişti.Tek ziyaretçesi annemdi. Belki o gün gitmeseydi adamcağazın öldüğünü bile kimsecikler farketmiycekti.Çünkü ölümünden annem bile 3 gün sonra haberdar olmuştu. Bütün bu olayları kuzenlerime anlattım...

Kuzenlerim resmen dalga geçercesine.iyi ya, daha heyecanlı,ne güzel macera yaşarız işte dediler. Resmen çıldırmıştım.Ama onlarla beraber gidicektim. Malum içkililer, kafaları güzel ne yapçakları belli olmaz orda. Sırf onlara göz kulak olayım diye gidicektim yani. Kendi isteğimle değil.Ne zaman yapıcaksınız bu işi dedim. Hemen bu gece dediler. Tamam diye yanıtladım. Keyfim kaçmıştı. Olayları unutmaya çalışıyordum fakat yeniden aklıma geldiler.Çünkü lanet olası şansa bak ki rahmetli dedemin anahtarı teyzemlerde duruyor. Oraya doğru yola koyulduk...

Saat 12 yi geçti. Tatilin 3. gününe girdik yani. Teyzemlerin evinin kapısının önündeyiz. Kapıyı çaldık.Ne gariptir ki saniyesinde açıldı. Belkide kapının yanındaydı ama yinede saçma bir düşünce de olsa irkildim. Konuşmaya ben girmek zorunda kaldım. Kuzenlerimin konuşcağı falan yok. Telefonlarında birşeyler yapıp gülüşüyorlar. Teyzeme kuzenlerimin bu saçma isteğini açıkladım.O da şu şekilde yanıtladı Neyin peşindesiniz, orası eğlence yeri mi diye başlayıp tam 5 dakika boyunca bize ölülere saygı konusunda söylev verdi. Benim olayla alakam yok. Hadi ver şu anahtarı da girsinler. içkililer görmüyomusun diye söyledim. iceri girip anahtarı getirdi. Ne görmeyi planlıyosanız artık hadi bakalım dedi.Bu sòylediği kafamın bir köşesine yerleşti. Rahmetlinin evine doğru yola koyulduk...

Yaklaşık 1 buçuk saattir burdayım arkadaşlar. Okuyanlar hala varsa yazmaya devam ediyim...

Asla yarıda bırakmıyorum arkadaşlar ama uzun bir süredir yazıyorum ve okuyan yoksa yazmamın bir anlamı yok. Cevap geldiği an devam edicem.

Kapıya geldik. içeri girdik. içerisi çok kasvetliydi. irkildim.Ev aşırı derecede tam da rahmetli dedemi yansıtacak kadar basit bir evdi.Bir oturma odası ve mutfak var bu kadar. Tuvalet nerde diye soracak olursanız arkadaşlar genelde köylerde tuvaletler evin içinde değil dışında taş dikdörtgen bir yapının içinde bulunur. Neyse oturma odasına doğru ilerledik. Oturduk hepimiz rahatça birer köşeye. Daha sonra kız olan kuzenim benim karnım acıktı, sizin de acıkmadı mı diye sordu. Diğerleri de kafasıyla onayladılar. Saat gecenin üçü nerden yemek bulucaz diye düşünmeye başladım.

Arkadaşlar yazıma sabah devam edicem asla yarıda bırakmak yok sadece okuyucu azaldığı için böyle bir karar verdim. Sabah tam gaz devam edip hikayeyi bitiricem. Burda olanlara teşekkürler,iyi geceler

Yeniden herkese merhaba arkadaşlar;kesinlikle bırakmak yok dedim, internetimde bir sıkıntı vardı bugün o yüzden bu kadar geçe kaldı, kusura bakmayın, neyse devam ediyorum: Nerden bunlara yemek bulucağımı kara kara düşünüyordum, mutfağa gittim,ama sonra hiçbişey bulamadıktan sonra yaptığımın saçmalık olsuğunu fark ettim,3 senedir evde kimse kalmıyor sonuçta;dışarı çıktım bizim köyün çıkışında bir benzinlik var bütün gün açık olur daima;oraya doğru yola koyuldum, saat 4 e yaklaşıyor, hava sisli ve çok karanlık;korkuyorum, içinden olabildiğince dua etmeye çalışıyorum, sonunda lokantaya varıyorum...