bütün başlıkları okur milletle beraber dertlenir kendi derdimi unutmaya çalışırdım. Sonra kendi derdimi yazıp sizden akıl istemeye başladım. Sizde bişeyler söylediniz genelde boş geçmediniz.
Ama şuan anlıyorumki hiçbişey kafaya takmaya değmez.Şuan inanın bana hiçbişey düzenli olarak gibimde değil. Nasıl bu hale geldim ben bilmiyorum ama 1 sene önceki açtığım başlıklara bakıyorum günümüz yazarları öyle yazamaz lan o kadar duygu yoğunluğu yaşıyomuşum.Şimdi umrumda değil lan.
Hayat zor ve nankör beyler.Çok sevdiğiniz kalbinizi acıtan rakınıza meze olan o aşk acınızda geçecek elbet. Yaşamaya bakın, hayattayım işte huur çocukları.