1. 1.
    +1 -8
    bu kızla 4 yıl önce beraberdik. birbirimizi çok seviyorduk. herkes bize kesin evlenicekler gözüyle bakıyordu. fakat sonra işlerimiz ters gitti. (maddi) bir ev / eşya alıcak paramız yoktu. o bir an evvel evlenip çocuk sahibi oluyordu. daha fazla onu oyalamak istememiştim ve ayrılmıştım. 1-2 sene kendime gelemedim. daha sonra evlendi. dün akşam öğrendim ki çocuğu olmuş. bir kız evlat dünyaya getirmiş. ziyaretine gittim. diceksin ki hangi sıfatla gittin. benim ailemle onun ailesiyle hala görüşüyorlar. (bizim vasıtamızla tanışmışlardı) kopmadılar birbirlerinden..

    bende bizimkileri zütürmek için, bende orada bulunmak istemesem de gitmek zorunda kaldım. odaya doğru yeltendiğimde, içerden gel gel gel sesleri yükseldi. içeri girdim. tebrik ettim. çocuğa baktım. çok tatlı birşeydi. öptüm sevdim. allah bağışlasın dedim. çok duygulandım ama bilemezsiniz. ogün şartlar iyi olsaydı belkide biz evlenicektik, belki de o bebek bizim bebeğimiz olacaktı. allah kimseyi böyle birşeyle sınamasın. gözyaşlarımı hakim olmak için hemen terk ettim orayı, bizimkileri otoparkta bekledim. bunu size niye anlattım bilmiyorum ama,

    gerçek olan şu; hiç birşeyi ertelemeyin, herşey olacağına varır. ama insan bazen kaderin önüne geçemiyor ne yazık ki.

    bu arada kızın adını duru koymuşlar. biz çok beğenirdik o ismi... :(
    ···
  2. 2.
    0
    ···
  3. 3.
    0
    ···