Guzel mi la

rezerve

Ancak bi kaç gün sonra öğrenebilmiştim bana öyle demesinin sebebini. Sevdiği çocuk (eski sevgilisi) bunu instagramdan takip etmişti ve benim yaptırdığımı düşünüyordu. Fakat çoktan ayrılmıştık bile. Çok uğraştım geri dönmedi. Her gece ağladım. Her gün uykusuzluktan baş ağrım oldu. Her aklıma geldiğinde kalbim sıkışıyordu. Her gün tam aklımdan çıktığı, neşelendiğim bi an dank diye aklıma gelmesi, içime bi öküz oturması, ve o ortamı terk edip eve kapanıp, onun için saatlerce her şey yazdığımı bilmedi. Hala onu sevdiğimi, hayatımın hep bi köşesinde sürekli var olacağını, ve artık asla kimseyi sevmeyeceğimi; , eski hayatıma belki daha taktan bi hayata sürükleneceğimi bilmedi. Ben de çok sürükledim zamanında onu ama, sürükleneceksek beraber sürükşenmemiz gerekiyordu. Herkesin kıskanarak baktığı, imkansızlığın olmadığını kanıtladığımız, filmlerdekinden bile neredeyse daha neşeli, daha renki bir ilişkiyi bitirdik.
Şimdi diyeceksiniz "başlıkla anlattıkların ne alaka?" Ona da değineceğim
Yaklaşık 1 hafta önce yazarlık açmış. Benim twitter kullanıcı adımla. Uzun uzun (okuyup kör olacağınız derecede) entry girmiş. içinden geçenleri anlatmış.
Burası benim yeni evim (soyut olsa da) yeni hayatım. Yeni yerim. Yeni ülkem. Yeni kendi dünyam. (2009 dan beri buranın içerisindeyim) yeni duygularımı ifade etme yerim. Aşkımı gömmek zorunda kaldığım yer.
Onu gömmek zorunda kaldığım yer(di).
Ve son bir şey

Hayatımda tekrar kimseye tolerans göstermeyeceğim. inci sözlük kariyerime de son veriyorum. Duygularımı tekrar dışarı çıkarmama yardım ettiğin için teşekkür ederim sana.

Seni hala seviyorum. inşallah bir gün bir yerde karşılaşırız. Artık benden nefret etme

Görüşürüz beyler kendinize iyi bakın. Arada olsa da güldürdüğüm varsa ne mutlu bana.

zamanında da çok güldürdünüz hakkınızı helal edin

Allah'a emanet

Edit: Su akar yolunu bulur da, ben bulur muyum bilemem.

Dışarı çıkıyom yarram gelene kadar bitir pampa

Ağlayak mı

Ayrılmıştı benden. Bu belki 100. Ayrılığımızdı ama bu sefer neden ayrıldığımızı bilmiyodum. Söylemiyordu. Sen daha iyi bilirsin falan zırvalamaya başladı. Bi şeyleri benim yaptırdığımı düşünüyordu. Fakat bunların neler olduğunu bilmiyordum. Akşam kavga ettiğimizi ve onu denediğimi söyledi. Zaten akşamı da hatırlamıyordum pek. Ayrılmıştı bi çırpıda. Sanki bi bahaneydi ve böyle bi kılıf uydurmuştu bahanesine. Fakat bunu üsteledikçe olayın kuru bahaneden olmadığını anlamıştım

Hadddiiiii

Zaten kendimde olduğumu söyleyince inanmadı haliyle. Nedes alışlarım düzelmiş gibiydi sanki ama sol kolumu kıpırdatamıyorum kalbimin ağrısından (baba tarafında kalp krizi hastalığı genleri mi ne gibim varmış. Bizim aile de bende de varmış. Doktor dikkatlı olmamı çok sıkıştırmamamı, dikkat etmemi, bir şeyleri dert etmememi söyledi 15 ekimde. tabi böyle sık sık olduğunu söylemedim sonra ilaç vercek aq işin yoksa ömür boyu kullan) fakat gitme vaktimiz gelmişti. Gitmek zorundaydık. Gitmeden öpmesini istemiştim. istemese de zorla öpmüştü. Sonra yurda girdi. Yolda beni aramasını, iyi olmadığımı söyledim. Tamam dedi. Girdi yurda yemek yicem sonra ararım dedi. iyi dedim 22 dakika geçti whatsappa baktım çevrimiçi. O an anlamıştım zaten artık onun için çoktan hiç olduğumu. Kaç saat yiyorsun yemeği falan dedim yok kuzeniyle kavga etmiş vs. Eyvallah dedim. inandım o gün de. 45 dakika geçti ben eve geldim artık 60 km yol anca 45 dakkada geldik aq. işte baktım mesaj arama yok yine. Vurdum kafayı yattım. Sabaha kadar da bir tane bile çağrı bırakmamış. Sabah kalktım. Günaydın falan da yazmamıştım. Sonra baktım uyanmış aradım bi mevzu vardı hatırlamıyorum neden aradığımı. Sonra konuştuk kapadım telefonu. Üzgündü ilk açtığında. 3 dakika ya geçti ya geçmedi. Bana öyle şeyler saydırdı ki. Donup kalmıştım. Ne olduğunu bilmiyordum.

Devamı gelecek

Bana seyir tepesine gidelim diyip durduğu için, hem temiz hava alırız hem de konuşur hallederiz diye oraya gitmeyi teklif ettim. Yurda gideceğini söyledi. Bende ertesi gün izmire gidecektim kalıcı olarak. Fakat bu umrunda bile değildi. Hatta istiyordu bile artık. zütürmedim yurda. Saat 10 oldu tartışırken. Sonra indi gitmeye başladı. Geçtim önüne. Geri geri gidiyorum. O da karşımda geliyor. Tutucam en sevmediği şeyin bu olduğunu biliyorum. Tutmak istemedim. Nazik nazik söyledim yüzlerce kez. Somra o gülünce kavganın ortasında kucakladım ben bunu zütürüyorum. Debeleniyor falan ki normalde kucakladığımda da debelenir. Hem gülüyor hem Debeleniyor falan. Ben de siniri geçti falan diye rahatladım baya sevinmiştim. Sonra bıraktım bu bana vurmaya başladı. Canım pek yanmadığı için yine şakalaşıyoruz sandım. Sardım bunu iyice. Telefonuyla yüzüme gözüme falan vuruyor. Isırıyor deli gibi. Nolduğunu anlamadım yine. Sonra kendimi kaybetmiştim galiba. Sadece tutmuştum. Birazda sıkmış olmam lazım ki ağlamaya başladı. Sonra zorla arabaya gitmişiz. Orada rahatsızlandım. Bi an hatırlıyorum. Rüyaydı sanki böyle başucumda duruyordu. Okşuyordu saçlarımı. (Cidden rüyaymış) sonra kendime geldiğimde başımda ağlıyordu. Ben gitti sanmıştım. Hiç ses duymuyordum kendime gelene kadar. Yalvarıyordu en don Allah'a. Kendime gelmem bir şey olmaması için. Kendime geldiğimde temiz hava alma ihtiyacı duydum. Fakat hem kalbimin ağrısı hem başımın ağrısından dolayı ki ayağa kalkmaya çalıştığım anda yerle bir oldum. Sonra kaldırdı bu beni. Bi banka oturmaya gidiyorduk. Gidene kadar bi daha düşmüş olmalıydım ki sol dizim ağrıyordu. Başım bi yandan dönüyor bi yandan ağrıyor. Bi yandan da kalbimin ağrısı. Gözlerim zaten kapalı. Açamıyorum. Gittik oturduk banka. Bişey yapmıyordum ama yapma diye ağlıyordu. Sonra arabaya gitmeye çalıştık. Herkesin bize baktığını söyledi fakat neden bakıyorlardı anlam vermemiştim. En son git artık dediğimde saatin 22.50 olduğunu ve artık kendime gelmem gerektiğini söylemişti.

Hayır bitmedi

Bitti mi

Sonra okullar açılmıştı. Tarih 2. Öğretim okuyordu. Ve bulunduğu şehir tam istediği hayatı sağlayacaktı ona. Ayrıydık. Çok ağladım. (Evet yeminim vardı lakin bozdum. Tıpkı 2012 de bir daha kimseyi sevmeyeceğim diye ettiğim yemini bozdurduğu gibi) gerçekten ağladım. Bi gece sürpriz yaptık. Barıştık. O akşam gittik. Çok garip davranıyordu. Neyse o hafta pazar buluşacaktık. Kyk da duruyordu. 11 son girişti. Buluşmuştuk. Çektim bi yere arabayı. Oturuyoruz. Bi yandan hasret gideriyoruz. Bu sırada beni alt dudağımdan öpmeye başladı. Hiç yapmazdı. Ama yaptı. Belki iç güdüleri öyle yapması gerektiğini söyledi. Ben de tüm patavatsızlığımla neden böyle bir şey yaptığını sordum. O ise gerçekten başka şeyler düşünmüştü. Ağlamaya başladı. Sanki suçluluk değil de pişmanlık duygusu yaşıyordu. Farketmiştim çünkü onu tanıyordum. Sonra sessizliğe büründü ortam. Sessizliği bozan ben olmuştum. Daha başka bir şey söylemiştim. Dilim tutulsaydı da söylemeseydim. Artık işler rayından çıkmaya başlamıştı. Gerçekten çok alınmış ve sinir olmuştu.

Sonra hiç eskisi gibi olamadık tekrar. Yan yana olmadığımız sürelerde konuşmuyoduk bile. Ben 10 saniye içinde yazıyorsam o 1 saatte bir yazardı. Ve yazın sonlarına doğru ise bu çoktan eski sevgilisiyle konuşmaya, başka erkeklerle konuşmaya falan başlamıştı. Haberim yoktu. Olsa da bi şey değişmicekti zaten. Yapma desem yapmayacak mıydı? Sonra biz aqua ya gitmeye karar verdik. Her şeye baştan başlayacaktık. iyi kötü her şeyi unutacaktık. Sanki öyle de olacak gibiydi. Gittik aquaya yüzdük sarıldık suyun altında d öpüşmüştük (bunları başka kimseye anlatmadım anlatamam da zaten. Sanırım dinleyen tek kişi var. Olsun boşuna takip etmemiş olsun. Sheale dinlediğin için sağol panpa) çıktık oradan alışverişe gittik. Sonra artık eve gitme vaktiydi. Lanet olası veda vakti gelmişti yine. Gidiyorduk hatta gittik evlere. O günü bozmamıştık. Ertesi gün yine işe gidecekti. Gitti. Yine taktan bi kıyafet giymişti biraz atışmıştık ama elimde değildi. Beyaz tişört altına pembe sütyen giyilir mi dıbınakoyim? Neyse en büyük sorunlardan biri buydu. O kadar da söz vermişti ama hepte yapıyordu bunu. Günler öyle öyle geçti. Okullar başlayacak artık. Bu batmana gidecek okumaya işte annesiyle falan okula gittiler bi. Geldiler o gün işten izin almıştı ve bi saat falan vaktimiz vardı eve gitmesi için. O gün böyle hayaşler kurmuştum bi sürü. Hayatımda ilk defaydı bu kırduğum hayaller. Evlenicektik. Karnında bebeğimiz varken karnını öpecektim. Erkek olursa ateş kız olursa su olacaktı adı. Ona göre bi hayal ve uygulama yapmıştım. Çok güzeldi hayali bile. Aslında çocuk istemiyordum ilerde ama ne bileyim düşününce çocukların annesinin o olacağını, içimde bi yerlerde oluşmuştu istek.

Ben bunu okucam yaz

Haftalar sürecek gibi

Yarına devam ederiz

Sonu yok mu bunun mınakoyim

Devam ett

Tam da tüm buzları eritmiştik. Nerden çıktı yine gibtiğimin sohbeti. Sabah gördüm ben bunu. Bi sakinleşeyim dedim. Yoksa iyi şeyler olmayacak. Sakinleştim gittim aradım. iş yerinde ya çok yoğun hanımefendi açmadı. Sonra mesaj attım işte xxx kim diye. Dank diye cevap. Ne garip dimi. Neyse anlattı böyle böyle diye. Görür ayrılırsın diye düşünmüştüm. Ama şu an pişmanım çok kez düşündüm söylemeyi fakat uygun zamanı bulamadım vs vs. Hee dedim geçtim her seferinde buna. Sonra da bi hafta falan ayrı kaldık sanırım. Ama konuşuyoruz. Gitmek istiyorum bırakmak istiyorum. Bırakamıyorum. Gidemiyorum. Aileme katmışım. Özüme karıştırmışım. Hayatımı ona göre şekillendirmişim. insanları ona göre seçmişim. Çevremi onun için dağıtmışım. Nasıl gideyim lan. Evlilik hayalleri kurmuşum. Nerdeyse tüm ilkleri onunla yaşamışım aq. Nasıl gideyim? Neyse dedi ne istersen yapıcam. Tüm hesapları kapatıcam. Whatdappı da silerim falan. iyi dedim lan barışalım. Kapat her şeyi. Kapattı (sanıyodum) face kapattıysa tumblr açmış insta dondurduysa sohbet sitesi var oraya üye olmuş. Sonradan öğreniyorum ben bunları ama yine de çaktırmadım. Çünkü, işte. Neyse böyle dedim ben heralde seviyor beni hala falan

O çocuk dükkana ilk geldiği gün benden soğumaya başlamıştı artık. Farketmiştim. Her kavgada ayrılalım demesi falan. Haziran bitti temmuza girdik. Ayın 1inde antalyaya gidecektim. Evde sorunlar olmuştu. Abim terketti gitti. Ben de gittim tabi. Orda yalnız olur mu aq. Kardeş kardeştir. Neyse gittik. Favesi instası falan donuktu başağın. Sonra o gün görüntülü aradı açmadım diye hesaplarını aktifleştirdi. Sonra da bi çocukla konuşmuş zaten. Ben uzaktayım ya. Bide kurtulmak istiyor ya benden. Neyse biz düzeldik ben eve geri geldim bayram dolayısıyla. Sonra da gitmedik zaten tekrar antalyaya. Sürekli kaçıyodu benden. O süre zarfında sevdiği çocuk 3 kez gelmişti dükkana. Her geldiğinde daha da soğuyordu benden. işte 23 temmuz günü facesine girdim ben bunun. Sakladığı sohbet ortaya çıkmış. Bu konuştuğu çocukla olan. Sanki gözüme sokulmak istercesine duruyodu orda. ilk bi inanamadım. Sonra girip oluyunca kendime geldim.