biraz uzun olacak zamanı olanlar okur okumayanın canı sağolsun. rezervleri alın

önce çocukluğumdan bahsedeyim ki kişiliğim bakış açım hakkında az birşey bilgi sahibi olun.

tipik bir çok kişi gibi sessiz sakin etrafına bir kötülüğü olmayan sıradan biriydim. ailem çoğunuzunki gibi fakir bir aileydi. babam eve bazen gelir bazen gelmez böyle böyle büyümüş biriyim. babam bana yabancı biri gibisiydi. hiç bir zaman kafamı okşayıp seni seviyorum dememiş yada diyememiş birisi adına ne derseniz diyin. babam eve geldiğinde abimle koşar mutfağa anneme yardım etmeye giderdik. dediğim gibi bir yabancı gibiydi işte. haftada bir kaç gece eve uğrar sonrasını bilmezdik. babam kızardı niye yanımda durmuyorsunuz diye bişey demezdik. eve para doğru düzgün getirmez, annem merdiven silmeye ve gündelik ev işlerine giderdi. bebekken doğru düzgün yiyecek birşey bulamaz seni mısır unuyla büyüttüm diye anlatırdı. böyle bir yapıda büyüyüp liseye geldim işte. çocukluğu fazla kurcalamaya gerek yok. iyi bir anımızda pek yok

ilkokulda en önün bir arkasında oturan çocuk artık duvar kenarı en arkada rahat ediyordu. böyle gibko bir durumdu işte. iyice içine kapanmış bir kaç arkadaşı dışında pek muhabbet edecek olamayan ve kızlar birşey sorduğunda bile kıp kırmızı olan bir velettim. bayan hocam bile birşey sorsa hele ayağa kaldırsa kızarmayı bırak resmen morarırdım. o zamanlar birinin beni sevebileceği ve seveceğim aklıma bile gelmezdi. çünkü bir kız tarafından sevilebilecek bir yapım olduğunu hiç bir zaman düşünmedim. platonik aşklarım dışında liseye kadar bir kızla çıkmayı bırak doğru düzgün konuşamadım bile. bir internet sitesinde takılıyordum. forumrain diye bir siteydi. bundan 5 6 yıl önce. orada birisiyle tanışmıştım adı gibi melek bir kız. ama şimdi işin içine internet gitti olaylar gibkodur diyerek bir köşeye atmayın. ararken bulmadık birbirimizi bunda çok samimiyim. olaylar bir anda değil birikerek başladı.

melekle aylarca süren konuşmalarımız gittikçe samimiyete biniyordu. bir gün buluşmaya karar verdik ben bayrampaşada o kadıköyde oturuyordu bir gün atladım vapura gittim yanına. 1.55 boyunda adı gibi melek yüzlü bir kızdı. hayatımda bu kadar samimi bir insan tanımamıştım. beni ben olduğum için seven ve hiç bir amaç gütmeyen bu kız benim unutulmaz ilk aşkım olacaktı. 2-3 hafta daha buluştuktan sonra bir gün cesaretimi topladım ve ilk seni seviyorum kelimesi ağzımdan çıktı. sarılarak bende seni seviyorum dedi ve 2011 in şubat ayında ilişkimizin ilk temellerini attık. meleği ve aile yapısını duyunca çok çok şaşırmıştım

melek kadıköyde oturan zengin bir ailenin kızıydı. bizden farklı olarak hatta bize göre baya baya zengindi ama bunu hiç bir zaman yüzüme vurmadı. babası mermerciydi o zamanın en lüks arabalarından audi a5 i vardı. 2 evleri bir abisi amerikada okuyor diğer abisi özel bir üniversitede türkiyede 3. abiside baya büyüktü ve babasıyla çalışıyordu. melek ailenin en ufağı abileriyle yaş farkı oldukça fazlaydı. 5 kardeşlerdi birde ablası açık öğrenimde okuyor genelde zamanını melekle geçiriyordu. evde 4 kişi kalıyorlar. 2 kız ve anne baba diğerleri hep kendi evindeler. ben ise 1+1 evde şuan ücretli öğretmenlik yapan abim ve annemle kalıyordum. babam dediğim gibi arada gelip pastel yeşili doğan slx imizle pikniğe zütürürdü o kadar. elde biraz birikmişimiz ve daha sonra 5 bin lirasını babamın bir olayı yüzünden kaptırdığımız ufak bir yatırımımız vardı.

melek bunlara rağmen beni deliler gibi severdi. okulundaki ortak arkadaşlarım sürekli haber verir olumlu olumsuz durumda gizliden haberim olurdu. melek benim kız versiyonum gibiydi. öyle kanka arkadaş ayağına hiç bir erkekle samimi olmaz sadece kız arkadaşlarıyla takılırdı. her ay bugün ne ? diyerek beni çıkmaza sürerdi. ona ilk yazdığım gün, yanına ilk geldiğim gün, ilk aşkım dediğim gün gibi bir çok günü hatırlar nasıl unutursun diye hesap sorardı. benim o kadar hafızam yoktu ama o bunları milli bayram gibi hatırlardı. şimdi sorsanız şimdide sayacağına eminim.

neredeyse her hafta buluşurduk. şu gül satan huur çocukları neyim var neyim yok sömürmeye çalışır melek benden önce engel olurdu. her vapurdan indiğimde sımsıkı sarılır vapurların biraz ilerisindeki kafeye gider birşeyler içip gülüşürdük. ellerini tutmaya 3. haftada başlayabilmiştim. öyle utangaç biriydim. gözlerine doğru düzgün bakabilmeyi geçtim bile. arada ufak buselerle yanağımı bir anda öperdi. ben şaşkınlığını atlatana kadar önüme geçip ellerimi tutar ve seni çok seviyorum derdi. severdi de sevdiğine inanıyordum en azından. ta ki bir gün en yakın sınıf arkadaşımla yanına gidene kadar. o güne lanet etmemek elimde değil. o çocuğa hakkımı helal etmekte. anlattığım olaylar 1. yıl sonunda falan

bir gün en samimi arkadaşım dediğim okanıda alıp gittim yanlarına. o huur çocuğunun kıza göz koyacağını nerden bileyim ben. beraber vakit geçirdikten sonra bunlar okanla iyice samimi oldular. ben hiç birşey farketmiyorum tabi. mesajlaşıyorlarmış çok sonradan öğrendiğime göre. bir gün gibko bir sebepten aramızın açıldığı gün 1-2 hafta görüşmedik. ardından okanla konuştuğunu öğrendim. en son çıkmaya başladıklarını öğrendiğimde kaynar sular başımdan aşşağı döküldü. bunu bana nasıl yapabilirdi. annesine fotoğraflarımı gösterip kamerada konuşurken tanıştırdığı daha sonra reelde de tanıştığım annesine hakkımda anlattıklarını bırakıp nasıl en yakın arkadaşım dediğim insana aşkım derdi bunu hiç bir zaman sindiremedim. cuma akşamı öğrendiğim olayla hırsla pazartesiyi iple çekiyordum ama ben ne yaptım sizce?

hiç birşey. o okula gidene kadarki kinim sönmüştü. yaptıkları huur çocukluguna karşılık hiçbirşey yapmadım. ağzını burnunu çok iyi kırardım adım gibi biliyorum. belki ne mal herifsin dersiniz ama ben birşey yapmadım. yaptıkları muallakliği hiç birşey yaşamamış gibi devam ettim. okanın yüzüne bakmadan bir kaç ay geçirdim. bu sırada melek ne yaptı ne etti umrumda değil gibi gözüksede içim içim her gece kendimi yiyordum. sevdiğim umut bağladığım kız bana böyle bir kahpeliği yapmıştı ya artık hangi insana güvenebilirdim bilmiyorum. yemek yiyemez hale geldim o dönem tam 6 tane 1 le okulun ilk dönemini bitirdim. sessizliğim o huur çocuğu okanın en zoruna gidendi. sınıfta kimseye bahsetmedim. arkadaş ortamım halimi anlayıp onuda gibtir ettiler. ama bu yanlarına kar kalmayacaktı heleki meleğin beni bir zamanlar gerçekten sevdiği gerçeğiyle ilişkileri fazla uzun sürmedi

dinleyen varmı la anlatıyoz ama

bi sigara molası verelim

okana darkmareyi ben gerçekten seviyorum unutamadım diyerek ayrılmış. bana mesaj attığı günü dün gibi hatırlıyorum. kalbimin nasıl çarptığını ve elimin ayağımın nasıl titrediğini hatırlıyorum. sofrada gelen mesajı açtığımda içtiğim çorbanın kaşığının nasıl zangır zangır titrediğini dün gibi hatırlıyorum. ilk aşkım sevdiceğim bana 'seni unutamıyorum ne olur beni affet okanla nasıl başladım inan bilmiyorum diyordu.' ben ne yaptım peki. saf aşık gibilmeye doyamayan ben.. tamam dedim. sana deliler gibi aşığım herşeyi unutalım gel benim ol yazdım. ardından aradım ve herşeyi unut unuttur bana. eskisi gibi olalım dedim. ertesi gün buluştuğumuzda ayların hasretini çıkartıyordum. aylarca pgibolojimin ırzına geçen kızı ciğerlerime kadar bastırarak sarılıyordum. oda öyle. ardından aklıma düşmüyormuydu o tutmaya kıyamadığım ufak elleri okana dokunmuştu o güzel yüzü ona bakarak gülmüş ve onada aşkım demişti. bunları zihnimden atmak haftalar sürdü. artık benimdi ya hiç bir şey umrumda bile değildi.

her yaz olduğu gibi köye gitme vaktimiz gelmişti. anne tarafım giresunludur o yüzden her yaz fındık toplamak için 15 20 günlüğüne köyde kalırdım. köye gitmeden önce meleğin yanına gidip zor bir veda ettik. aramıza daha çok mesafe girecek ve onu göremeyecektim. 20 gün bile yıllar geliyordu bana. onada geliyordur heralde. köydeyken her akşam konuşup gülüşüyorduk birbirimize gün içinde neler yaptığımızı anlatıyorduk. okanın olayından 6 7 ay sonra falandır heralde buda. ablasıyla konuşup sensiz melek kafayı yiyor burada her konuşmanızdan sonra ağlıyor diyordu. ağlardı da. çok duygusaldı meleğim. meleğim.. ona meleğim dememi isterdi hep buna bayılırdı. köydeyken bazı kızlarla haliyle konuşuyordum. toplasan 5 6 ev olan bir yerde ne kadar yalnız kalabilirsiniz. tabi ben kardeşim olarak gördüğüm kızın meleğin numarasını telefonumdan alıp ben darkmareyi seviyorum bırak peşini oda bana aşık demesiyle herşey alt üst olmuştu. belkide sevgilim var diye cazip geldim bilmiyorum. çok şaşırdığım bir durumdur. yada köyde o 5 6 hane içerisinde en cazibiydim. bunu duyan melek telefonlarıma çıkmaz oldu tabi bende köyden apar topar istanbula geldim.

istanbula gelir gelmez ilk silleyi babamdan yedim. ananla abini nasıl bırakırsın diyerek hayatında ilk tokadını atmıştı o gün. eve ben geldim diye gelip gecemi zehir etmekten başka bir işe yaramazdı. sanki bekleme salonunda oturur gibi kasvetle gecenin bitmesini beklerdim. şuan 7 aydır ne arayıp ne soruyor zaten. neyse meleğe dönelim. meleği zar zor ikna edip buluşmaya karar verdim. olayları anlattım bana hak verir gibiydi o gün harikaydı hatta. olayın üzerinden 4 gün sonra buluşabildik. ben herşey güzel derken bir akşam telefonumun çalmasıyla gene dünyam başıma yıkıldı. meğer ben herşeyi görmek istediğim gibi görüyormuşum.

arayan biri artık meleğin peşini bırakmamı yıllardır meleği seven ve sonunda sevgili olduklarını söyleyen birisiydi. tabi ben ana avrat bırakmadım ardından çocuğun adresini çok aradıysamda bulamadım. meleğe sorduğumda benden soğuduğunu o çocuğu sevmediğini çok ısrar ettiği için beraber olduklarını söyledi. ben salak ben tabi dedim. eyvallah dedim. hayatımda ilk içkimi babamın eve gelmediği o gece içtim. çok kez çatıya çıkıp aşşağıya baktım ama aklıma hep annem geldi. canım annem bensiz ne yapardı ? sokaklarda aptal aptal dolaştım her gece. kendimi namaza verdim gerçek anlamda. bazı günler okulunun önüne gidip çıkarken ona bakıyordum. onun bundan hiç haberi olmadı. o lavuklada ayrılmışlardı muhtemelen hiç görmüyordum. ciğerim alev alev yanıyordu ama onu iyi biliyorum. yaşamışsınızdır hani elinizden birşey gelmez. gurur var bir tarafta sana söylemeden bunları yapan kıza nasıl gidip seni seviyorum diyebilirsin ? peki içinin yangını ne olacak.. ona nasıl çözmüm bulacaksın. 1-2 ay başka birini sevmeye çalıştım ama yapamadım. herkeste melekten parça aradım ama bulamadım. artık dayanamadım bu işe bir çözüm bulmam gerekliydi.

uykusu olanları tutmayalım hatrıma. yarında okurlar

geceler boyunca düşündüm ve sonunda aramaya karar verdim. bir gece içtiğim bir gece arayarak 'melek ben sensiz yapamıyorum dedim. olmuyor çok zorluyorum ama gülüşün, o gülüşün çıkmıyor aklımdan' dedim. o da biz yıprandık artık yapamayız dedi yaparız olur dedim. ertesi gün yanına gittim. bana karşı çok soğuktu o eski melekten eser yoktu adeta. ben garibim saf aşık. kızın dibine düşecek her söylediğini yapmaya hazırdım. orada ikna ettim onu. elini tuttum ve 'bizi, beni bırakma' dedim. güldü. ardından sarıldı. o an göz yaşlarımı tutamadım tabi. ufak ufak damlalar süzülüyor kendime hakim olamıyordum. o da göz yaşlarımı siliyor artık bizi hiç bir şey ayıramaz diyordu. inanıyordum bende. salak aşığım ya ne yapayım. inandım. ardından tekrar beraber olduk. 2 yıl kadar bu beraberlik. ta ki babasının arkadaşının oğluyla tanışana kadar. böyle sürekli ayrılıyormuşuz gibi gözüküyor ama aradaki mutlu günleri atlıyorum. toplamda 4 yıldan fazla sürmüştür. o bin oğlu melekle samimi oldukça deliriyordum ben tabi. en son dayanamadım.

edit: patronunun oğlu değil yanlış yazmışım babasının arkadaşının oğlu

fimlerde olur ya. zengin velet binler. aynı öyle birisiydi. arabasıyla meleği gezmeye çıkarmıştı bile bir keresinde. acındırmak için söylemiyorum ben napardım peki ? yol parasını cebine zor koyan biriydim ben. bir çok fotoğrafımızda aynı kıyafetimin olduğunu farkettiğimden arkadaşlarımdan kıyafet ödünç alan biriydim. hepsinide çok beğenirdi biliyormusunuz. ne zamn başkasının kıyafetiyle gitsem aşkım harika bu derdi. bu da ilginçtir. bir gün gittiğimde o bin aradı bunu. böyle samimi samimi konuşmaları meleğin 'ay yok ya darkmareyleyim ben gelemem kii ' demesiyle benim fitil koptu. telefonu alıp çocuğa dümdüz girdim. ne söylediğimi tam hatırlamıyorum sadece meleğin telefonu elimden alıp napıyorsun sen bee dediğini hatırlıyorum. yanımdan gidişini birde. ardından gene telefonlarıma çıkmamalar o binle fotoğraflarını facebook a atmalar.. ben tekrar delirmelerdeyim tabi. annem neyin var oğlum derdi hep. hiç birşey diyemezdim. gözlerim şuan bile dolu dolu. diyemezdim kimseye bu kız böyle böyle diye. dersem bana salak derler diye, bir daha o kızla konuşursan ağır gerizekalısın derler diye. öylemiydim peki. malın hasıymışım. bir gece meleğin nefret ettiği kuzeni bana mesaj attı. darkmare yarın görüşebilirmiyiz diye. o an meleğe olan hırsımla kabul ettim ve yanına gittim.

bir sigara molası daha verelim. buraya kadar sorusu olan varmı

kuzeni tuğbanın yanına gittim. tuğba çok ilginç biriydi. gerçekten pgibopattı. kollarında kısmen jilet izleri ve zamanın emo gibi diyebileceğimiz bir giyim şekli vardı. benden hoşlandığını meleğin beni haketmediğini söylüyordu. aslında sırf meleğe inat yaptığını biliyordum tek bir ortak yönümüz bile yoktu. bana sevgili olalım birbirimizi tanımaya bana bir fırsat ver dedi. bende meleğin dikkatini çekebileceğim bu olaya kayıtsız kalmadım. olur dedim. ama kızın duygularının gerçek olduğunu bilseydim asla olur demezdim. meleği çatlatmak için yapıyordu anlamıştım. bir kaç hafta buluştuk öyle. face e resimlerimizi attıp durdu. elini bile tutmadım bu sürede. yada aşkım bile demedim. meleğin dikkatini çekmemiz pek uzun sürmedi. o zengin binide bunu gibtir edince bir gece aradı ve hesap sordu bana. sanki eskiden yaptığını hatırlamaz gibi bana bunu nasıl yaparsın dedi. ben gene saf aşık ne dedim tahmin etmek zor değil.