önce çocukluğumdan bahsedeyim ki kişiliğim bakış açım hakkında az birşey bilgi sahibi olun.

tipik bir çok kişi gibi sessiz sakin etrafına bir kötülüğü olmayan sıradan biriydim. ailem çoğunuzunki gibi fakir bir aileydi. babam eve bazen gelir bazen gelmez böyle böyle büyümüş biriyim. babam bana yabancı biri gibisiydi. hiç bir zaman kafamı okşayıp seni seviyorum dememiş yada diyememiş birisi adına ne derseniz diyin. babam eve geldiğinde abimle koşar mutfağa anneme yardım etmeye giderdik. dediğim gibi bir yabancı gibiydi işte. haftada bir kaç gece eve uğrar sonrasını bilmezdik. babam kızardı niye yanımda durmuyorsunuz diye bişey demezdik. eve para doğru düzgün getirmez, annem merdiven silmeye ve gündelik ev işlerine giderdi. bebekken doğru düzgün yiyecek birşey bulamaz seni mısır unuyla büyüttüm diye anlatırdı. böyle bir yapıda büyüyüp liseye geldim işte. çocukluğu fazla kurcalamaya gerek yok. iyi bir anımızda pek yok

sigaranın markası ne panpa

sofrayı kuruyorum ben sen başla anlatmaya kardeş

rezerved

rezerved

yuh!!! anlat panpa

geldim panpa. şarkı işi bende.

https://www.youtube.com/watch?v=cSVcP1WbPSw

şimdiden yalanına sokuyum

ilkokulda en önün bir arkasında oturan çocuk artık duvar kenarı en arkada rahat ediyordu. böyle gibko bir durumdu işte. iyice içine kapanmış bir kaç arkadaşı dışında pek muhabbet edecek olamayan ve kızlar birşey sorduğunda bile kıp kırmızı olan bir velettim. bayan hocam bile birşey sorsa hele ayağa kaldırsa kızarmayı bırak resmen morarırdım. o zamanlar birinin beni sevebileceği ve seveceğim aklıma bile gelmezdi. çünkü bir kız tarafından sevilebilecek bir yapım olduğunu hiç bir zaman düşünmedim. platonik aşklarım dışında liseye kadar bir kızla çıkmayı bırak doğru düzgün konuşamadım bile. bir internet sitesinde takılıyordum. forumrain diye bir siteydi. bundan 5 6 yıl önce. orada birisiyle tanışmıştım adı gibi melek bir kız. ama şimdi işin içine internet gitti olaylar gibkodur diyerek bir köşeye atmayın. ararken bulmadık birbirimizi bunda çok samimiyim. olaylar bir anda değil birikerek başladı.

melekle aylarca süren konuşmalarımız gittikçe samimiyete biniyordu. bir gün buluşmaya karar verdik ben bayrampaşada o kadıköyde oturuyordu bir gün atladım vapura gittim yanına. 1.55 boyunda adı gibi melek yüzlü bir kızdı. hayatımda bu kadar samimi bir insan tanımamıştım. beni ben olduğum için seven ve hiç bir amaç gütmeyen bu kız benim unutulmaz ilk aşkım olacaktı. 2-3 hafta daha buluştuktan sonra bir gün cesaretimi topladım ve ilk seni seviyorum kelimesi ağzımdan çıktı. sarılarak bende seni seviyorum dedi ve 2011 in şubat ayında ilişkimizin ilk temellerini attık. meleği ve aile yapısını duyunca çok çok şaşırmıştım

https://www.youtube.com/watch?v=F0qDyHoxx_M

aaa bunu okuycam o ses kaydi attigin gun usendim yazmamistim.

https://www.youtube.com/watch?v=sB-Sn-JcOlA

melek kadıköyde oturan zengin bir ailenin kızıydı. bizden farklı olarak hatta bize göre baya baya zengindi ama bunu hiç bir zaman yüzüme vurmadı. babası mermerciydi o zamanın en lüks arabalarından audi a5 i vardı. 2 evleri bir abisi amerikada okuyor diğer abisi özel bir üniversitede türkiyede 3. abiside baya büyüktü ve babasıyla çalışıyordu. melek ailenin en ufağı abileriyle yaş farkı oldukça fazlaydı. 5 kardeşlerdi birde ablası açık öğrenimde okuyor genelde zamanını melekle geçiriyordu. evde 4 kişi kalıyorlar. 2 kız ve anne baba diğerleri hep kendi evindeler. ben ise 1+1 evde şuan ücretli öğretmenlik yapan abim ve annemle kalıyordum. babam dediğim gibi arada gelip pastel yeşili doğan slx imizle pikniğe zütürürdü o kadar. elde biraz birikmişimiz ve daha sonra 5 bin lirasını babamın bir olayı yüzünden kaptırdığımız ufak bir yatırımımız vardı.

melek bunlara rağmen beni deliler gibi severdi. okulundaki ortak arkadaşlarım sürekli haber verir olumlu olumsuz durumda gizliden haberim olurdu. melek benim kız versiyonum gibiydi. öyle kanka arkadaş ayağına hiç bir erkekle samimi olmaz sadece kız arkadaşlarıyla takılırdı. her ay bugün ne ? diyerek beni çıkmaza sürerdi. ona ilk yazdığım gün, yanına ilk geldiğim gün, ilk aşkım dediğim gün gibi bir çok günü hatırlar nasıl unutursun diye hesap sorardı. benim o kadar hafızam yoktu ama o bunları milli bayram gibi hatırlardı. şimdi sorsanız şimdide sayacağına eminim.

1.55 boyunda melek mi olur anneler babalar lütfen güzel isim koyun coluğunuza cocugunuza

neredeyse her hafta buluşurduk. şu gül satan huur çocukları neyim var neyim yok sömürmeye çalışır melek benden önce engel olurdu. her vapurdan indiğimde sımsıkı sarılır vapurların biraz ilerisindeki kafeye gider birşeyler içip gülüşürdük. ellerini tutmaya 3. haftada başlayabilmiştim. öyle utangaç biriydim. gözlerine doğru düzgün bakabilmeyi geçtim bile. arada ufak buselerle yanağımı bir anda öperdi. ben şaşkınlığını atlatana kadar önüme geçip ellerimi tutar ve seni çok seviyorum derdi. severdi de sevdiğine inanıyordum en azından. ta ki bir gün en yakın sınıf arkadaşımla yanına gidene kadar. o güne lanet etmemek elimde değil. o çocuğa hakkımı helal etmekte. anlattığım olaylar 1. yıl sonunda falan

https://www.youtube.com/watch?v=i5Kwf_nNmGI

bir gün en samimi arkadaşım dediğim okanıda alıp gittim yanlarına. o huur çocuğunun kıza göz koyacağını nerden bileyim ben. beraber vakit geçirdikten sonra bunlar okanla iyice samimi oldular. ben hiç birşey farketmiyorum tabi. mesajlaşıyorlarmış çok sonradan öğrendiğime göre. bir gün gibko bir sebepten aramızın açıldığı gün 1-2 hafta görüşmedik. ardından okanla konuştuğunu öğrendim. en son çıkmaya başladıklarını öğrendiğimde kaynar sular başımdan aşşağı döküldü. bunu bana nasıl yapabilirdi. annesine fotoğraflarımı gösterip kamerada konuşurken tanıştırdığı daha sonra reelde de tanıştığım annesine hakkımda anlattıklarını bırakıp nasıl en yakın arkadaşım dediğim insana aşkım derdi bunu hiç bir zaman sindiremedim. cuma akşamı öğrendiğim olayla hırsla pazartesiyi iple çekiyordum ama ben ne yaptım sizce?