BU BiR KORKU HiKAYESiDiR. ETKiLENECEKLER OKUMASIN.
Geçenlerde merhum büyükannemin evini edindim. Herzaman evi bana vereceğine söz verirdi ama kimse ciddiye almazdı. Ama bunu okuduklarında şaşırıp kalacaklar. Diğer şeylerin yanısıra 3 katlı Victoria'nın ona kalacağını vasiyet ettim. Akrabalarımdan birkaçı bunu çok kıskandılar.23 yaşında bir kadın iken yüksek maaşı olmayan düzenli bir işi vardı. Artık görkemli bir evi var. Ölmeden 5 yıl önce evin parasını ödemeyi bitirmişti. Törende herkesin hayal ettiği rüyayı yaşıyordum.

Haberi ilk aldığımda tırnaklarımı çiğnemeyi bitiremiyordum. Ailenin kalanına sürpriz yapmak için gelmiş olabilir.Ama büyük annem ve ben neden evden ayrılmamız gerektiğini biliyorduk. Söylediğinde sadece ben vardım.

Döşeme tahtalarının altında Azizlerin olduğunu bilen sadece varım.

Azizler ile ilk ve tek etkileşimim bundan 10 yıl önce ben 10 yaşındayken olmuştu. Annem , haftasonunu geçirmek için beni büyükanneme zütürdü. Ben köpeğimiz Sherbert'i de zütürdüm. Büyükannemin evi bizden 1 saat uzaklıkta ve izole bir evdi.En yakın komşuları yarım mil uzaklıktaydı. Posta kutusunun yanında dururken yeteri kadar uzaklıktaki evleri görebilirdim.Ama seslerimiz onlara ulaşmayacak kadar uzak mesafedeydiler.

Büyükannemin evinde küçük bir deniz ve 2 tarafında ağaçlar olan , etrafı doğal çitlerle çevirili bir evdi. Kötü bir yolu vardı.Ama annem arabayı evin yakınında sürünce sanki bir kale görümüşüm gibi heyecanlandığımı hatırlıyorum. Çocukların çoğu Victoria'yı ürpertici bulmaktaydı ama büyükannemin evi benim için harikalar diyarıydı.Her ziyaretimiz maceralıydı. Evde yeni odalar ve köşeler arıyordum.O özel günde tavan arasına geçiş sağlayan , çivilenmiş bir kapı buldum.
Arabanın kapısının açılmasını bekliyordum. Kapı açıldığında arabanın önündeki açıklık alana koştum. Verandayı çevreleyen mavi boyalı tahta basamaklardan atladım. Kapının kilitli olmadığını biliyordum , kapıyı açtım ve arkamdan çarptı. Büyükannem mutfakta çalışıyordu. Bana dönü ve gülümsedi.

"Her zaman burada olduğumu biliyorsun." Kıkırdadı ve dizlerinin üzerine çöktü.

Okumayın nineler

Daha önce hiç yabancı veya tropikal bir ülkeye gitmedim ama bu oldukça özel bir geziydi. Büyükannem farklı hikayeyi anlattığında karanlığın içine gittim.
Korku hikayelerinin nasıl olduğunu biliyorsunuz. Köpekler uzun zaman sonra karakterlerin neler yapabileceğini bilir. Fakat benim köpeğim öyle değildi.
Ertesi sabah büyükannemin kocası tarafından yapılan eski bir asansör keşfettim. Victorian'da zengin kızkardeşler tarafından kullanılıyordu. Büyükannem son ziyaretimde bu yerin tarihini açıklamıştı. Duvardaki sahte paneller arkasında yukarı aşağı giden bir yemek asansörüydü. Asansörü bulmam için beni teşvik etti ve yol gösterdi.

Salondaki ilk yemek asansörünü keşfettiğimde çok mutlu olmuştum.2. katta tavan arasına yakın bir yerdeydi.10 dakika sonra tahtalarda uğultu sesleri duydum.
Bir tonavida ve kas hareketiyle dikkatlice paneli açtım. Küf kokusu aldım ve ardından öksürdüm. Delik bir yemek tabağı ve şarap şisesi kadar büyük değildi.
Ama bir Border Collie köpek yavrusu ? Bu kesinlikle yapılabilir.

Büyüklüğüne rağmen Sherbet'ten umutluydum. Oradan çıktıktan sonra , orada neler olduğu hakkında bana fikir verebilirdi. Tavan arasında bir yol olduğunu umuyordum ve o yolu takip etmemi sağlayacak bir bilgi verebilirdi. Maceracı bir köpeğim olurdu ve Nancy Drew oynayabilirdim.
Köpeği sabırla oyuncak bebek gibi açıklığa yerleştirdim. itaat etmesi için yarım bir bisküvi verdim ve asansörün halatlarını çekmeye başladım. Sherbet aşağıya gitmeye başladığında hayal kırıklığına uğradım.Ama devam ettim. Oradaki gizemi öğrenmeye kararlıydım.
Asla yalnız bir ses çıkarmadı.

Asansöür durdurduğumda bir çocuğun bakış açısından baktı. Nihayet bitirdim. Sherbet'in adını seslendim ve havlaması için bekledim.Bu durumu bir sessizlik izledi. Asansörün ipini itiştirdim. Tüm ipin aşağıya sallandığını hissettim.

"Büyükanne ! " sevinç çığlığı atarak kollarına koştum. Kurabıye ? evet kurabiye.

"Tabiki." Büyükannem eğildi ve omuzlarımı okşadı. Limonlu kurabiye. En sevdiğin yiyecek ve yaza hoşgeldin demenin güzel bir yolu.

Annem kapının arkasından iç çekti ve mutfağa girdi. Sherbet annemi takip etti yavaşça yanıma geldi." Burada koşmamalısın. Oldukça tehlikeli. Bu ev oldukça eski."
Büyükannem alaycı bir şekilde gülümedi." Ben tamir ediyorum. Diğer yüzyılda daha ayakta duracak."

"Dikkatsiz." Annem oldukça karalıydı. " Daha fazla dikkatli olmalısın.Son günlerde sıkıntıların arttı."

"Anne , itiraz ediyorum". Büyükannemin yanından ileriye doğru geçti.

Annem gülümseyerek "Ne ? Buradan kaçmayı düşünmelisin " dedi. Bu harabe evde arkadaşlarınla olman hiç hanımefendice değil.

"Araştırıyoruz" dedik. Çok kötü ses yapıyorsun.

"Sana dedim , bu sıkıntıları genç biri için çekiyorum." Tek koluma sarıldı ve anneme dedi " Çok fazla endişeleniyorsun Clarissa."

Annem gözlerini ovuşturdu." Daha iyi beklendiler içinde olmalısın. Ben uyku için giyecek birşeyler getireyim.". Annemin gözlerindeki ışık kayboluyordu.
"Endişelenme" Büyükannem garanti verdi. Bir elmanın 2 yarısı gibi yakın olacağız.

Büyükannem sırıttı. Sıcak kurabiyeleri yemek için hazırdık.

Her gelişimde büyükannem benimle oyun oynuyor , hikayeler anlatıyor ve bahçede yemek pişiriyordu. Evin arka bahçesinde diğer kültüre ait kıyafetlerini giymiş büyükannem ile çiçekli yollarda yürüyeceğiz.10 yılı aşkın sürede büyükannemin bana söylemediği ıvır zıvırlar , hediyelik eşyalar ve tablolar vardı. Burada henüz ziyaret etmediğim bir dünyanın güzellikleri vardı.

Bu tutar rez

Tutmazsa beni gibin

isimlere ısınamadım

lan bu benim 25 sene önce gördüğüm rüyam. dıbını yolunu gibeyim, tüylerim diken diken oldu yeminle.

Büyükanne yakışmamış be panpa. Ne biliyim nine de, anane de, babane de. Zorlama olmuş hissi veriyor. Yinede senin yazdığını düşünerek emek için şuku.

rezz devam