Ne günlerdi . Elbiselerimi alır yatağın başına koyardım sabah kalkınca bir heycanla giyerdim onları. Geceden 2-3 kere dener evin içinde gezerdim aynaya falan bakardım * Sabah erkenden uyanırdım herkese kendimi göstermek için. Herkes hayattaydı o zamanlar . Bütün aile toplanırdı. Koşa koşa giderdim oraya. Herkesin üzerinde bi mutluluk olurdu. Bir kıymeti vardı bayramların. Şimdi sıradanlaştı hiç bir anlamı kalmadı. Ha normal gün ha bayram işte. Gidenler gitti kalanlar o günler kadar mutlu değil . Yada çocuk olduğum için bana öyle geliyordu ama mutluyduk bence herşeye rağmen artık herşey kötü sanki . Herşey kasvetli. Herşey eskisinden daha değersiz. Küçük şeylerle mutlu olmak bitti gibi. Keşke çocukluğuma dönsem 15 yıl öncesine gitsem 7 yaşında olsam öyle koşuştursam mutlu olsam. Herşey eskisi gibi olsa keşke .

edit: Ne anlasın tabi bayramlarda boncuklu tabancasıyla mahalle savaşlarına katılmayanlar *