ernest hemingway

Silahlara veda aglatir.

doktor bir babayla, sanatçı bir ananın oğlu. abd li yazar. önce gazeteci olarak işe başlıyor adamımız. bi keresinde istanbula da geliyor hatta. kurtuluş savaşı'nda yunanlıları tutuyor bu muallak. başlangıçta kısa hikayeler yazıyor. ama değişik bir tarzı olduğu için kimse yayınlamıyor bunları. çünkü ernesto - ilk adı bu lan cahil zütverenler- o günlerde süslü, püslü ingiliz dilinin dıbına koyuyo. sonra işte birinci dünya savaşına katılıyor falan. yaralanıyor ve orada aşık oluyor. zaten bir kaç yılda bir aşık olup karılarını değiştirmek gibi bir huyu var. sonra bunları yazıyor işte. silahlara veda, diye bir romanla patlıyor. ama bence asıl iyi kitabı 'öğleden sonra ölüm'. ispanya' daki boğa güreşlerini anlatıyor. zaten bu adamın bi boğa gibi yaşadığı söylenir. herifinki kol gibiymiş binler. neyse. para falan kazanınca kendini safarilere veriyor. aslan avlıyor. bir ara komüstlik falan ayağı oluyor ama fazla sürmüyor. bu noktalar biraz karışık kafanız basmaz. 54 de mi ne nobel alıyor abimiz. çanlar kimin için çalıyor diye bir romanla. hiç ayık gezmiyor ernesto. bir kaç kez öldüğü sanılıyor, hatta adam gazeteden kendi ölüm ilanını okuyor. ben bu dallamanın yazdığı mektupları okudum, anasına huur diyo bi keresinde. arıza bir herif. kitaplarını okuyunca anlıyorsunuz ki bu adam erkeklerin dünyasını yazıyor. savaşlar, boğa güreşleri, taks, ciks vs vs işte. amlıların sevebilceği bir yazar değil bana kalırsa. neyse. nasılsa okumayacaksınız bunları ama yazıyorum işte dıbına koyyim. gece yalnız kalınca insan tuhaf şeyler yapabiliyo. ne diyoduk lan. neyse. bu adama eş dost papa diyo bu arada. haa güneş de doğar diye bir romanı var evet, sanırım ilk romanı bu. güzel bence, ben yedi kere okudum çok da bişey anlamadım. orada, savaşta çüküne şarapnel parçası çarpıp hadım olan bir herif var, onu anlatıyor. bi de huur bi karı var. öff lan sıkıldım dıbına koyyim. zaten herif kafasını tüfekle dağıtıyo sonunda. eee, ye, iç sıç, karı- kız derken sonunda tutuyo gibi. babası da böyle yapmış zaten. neyse lan. kızlar sever oolum böyle malumatı, orda burda mal gibi otururken konuşmaya lafınız olur, onun için yazıyorum binler.

“Bizler hiçkimsenin hiçbir zaman üstat olamayacağı bir zenaatin
çıraklarıyız”. demiş herif

bildiğin en doğru cümleyi yaz demiş, iyi demiş lan. bu neler öğretti bana

fareler ve insanlar giber

@25 aferin lan, doğru en iyi romanı. hagibtir diyorum ayrıca

bukowski inciciyse, hemingway ekşicidir.

ben ernesto'yu niye bu kadar seviyorum biliyor musunuz beyler. çünkü adam gibi yazardı bu bin. karı gibi dokuduğu şeyin etrafını dantellerle süslemeye kalkmazdı mesela. bunu yapan huur çocuğu türk edebiyatında zibil gibi dıbına koyyim şimdi. hele şu ruh hastası edebiyat dergilerine bi bakın. alayı mal. bi hikaye kitabını açtım geçen gün, ne ediyordu biliyor musunuz, 'gün hükmünü tamamladı.' senin beynini gibym. aklınca edebiyat yapıyor sürtük. oysa hemingway şöyle der. akşam oldu. işte bu lan. edebiyat budur. yazı budur. karı gibi yazıyorlar dıbına koyyim. ernest boğa gibi yazardı. elli bin tane boş süslü cümle kurmazdı baba. direkt söylerdi. bi penis gibi direkt konuşurdu. vay dıbına koyyim. ne cümle yazdım lan şimdi.

gibtirtmeyin belanızı amk gibtirin gidin lan binler ya moralimiz bozdunuz nerdeyim lan ben

beyler, derdi rahmetli, edebiyat dekorasyon değil derdi, edebiyat mimaridir. hala mal gibi bunu anlamayan yüzlerce yazar dallaması kol geziyor her yerde. illa hayat mayat diye zırvalıyorlar. papa yiyeceklerden bahsederdi dıbına koyyi. içkiden. ve sen onu okurken bi kurt gibi acıkırsın. çünkü papa aslında mideye dayalı bi hayatımız olduğunu bilirdi. aslında. oysa şimdikiler sanki hayatlarında hiç sıçmıyormuş gibi yazıyorlar. sanki tanrının yanındalar amlarını gibtiklerim. neyse beyler. erkek adam hemingway okur elif şafak ılıklar ve karılar okur.

@27 ikisi de burda yazardı bin. yok et kendini.

'gevezelik ede ede her şey kaybolur. bişeyden çok bahsederseniz artık onun zevki kalmaz' diye yazar. çağımızın en taktan tarafını özetlemiş papa. aşk, ciks, ahlak, din, para, kadın... düşünün lan her gün bunları konuşuyoruz ve işte hiçbir anlamı yok bunların hepsi boş bi sese dönüşmüş

@27 bukowski olsa olsa anancı liseli olur, incici olacak yazar henry miller binidir ya da hunter s thompson dır

ayrıca hemingway dayı gördüğü ilk ekşiciyi mnsktiminin enteli diyerek meşe odunuyla döver on vurup bir sayardı

aslanları, boğaları, içkiyi ve yiyecekleri kimse onun gibi güzel anlatamaz lan. otların kokusunu duyarsınız, ölen bi aslanın sarı gözlerini seyredersiniz yazdıklarında ve boğalar harikadır, bi boğayı bi insanı anlatır gibi yazar. şarabın tadını bi iki szöcükle damağınızda hissettirir. vay be. ama pek makbul bi adam olmadığı söylenir. zaten iyi adamlar hakkında böyle konuşur insanlar

sadece for whom the bell tolls'u okudum; şimdi sun also rises'ı okumayı düşünüyorum.

Yalnız savaş romanı demiş de; full ciks lan, bu eleman ile maria başbaşa geldiler mi yazar başlıyo betimleme yardırmaya; betimlemeleri baya ağırmış, bir anı sırf 1-2 sayfada anlattığı oluyor.

Ama güzel gerçekten, okunması gereken eserlerden.

Pamplona
Sokaklarında boğalar koştuğunda
Hemingway mezarında
hisseder

doğrulur

iskeleti takırdar
kafatası içki ister
göz çukurları ışık

genç boğalar Harikulade,
Ernest

Ve sen de
Öyleydin

ne derlerse
desinler
şimdi

c. bukowski

düşünen insan ateisttir diye bi sözü varmış ben görmedim ama olabilir. ama herhalde kafa iyiyken söylemiştir bunu. din konusunda ateizme yakındı bunu anlıyorum. koyusundan dindar bir ananın - ki ona 'huur' diyo en hafifinden- baskılarına karşı böyle olması da bir bakıma normal. ama bi yerde sadece geceleri inandığını yazmıştı tanrıya. neyse lan biz ne dıbına koyyim.

'... Acıyla birlikte o dehşet hissi de kaybolmuştu. Adamın şimdi bütün hissettiği müthiş bir yorgunluk ve bunun her şeyin sonu olmasının uyandırdığı öfkeydi. Artık yaklaşmakta olan şeye karşı pek az bir merak duyuyordu. Yıllarca bu kafasında sabit bir fikir halinde kalmıştı. Ama şimdi bunun kendi başına hiçbir önemi yoktu...

... bu düşünce çabucak sardı kafasını. Ama rüzgar ya da suyun hızıyla değil. Bu daha çok birdenbire beliren kötü kokulu bir boşluğa bezniyordu. işin garibi sırtlan bu boşluğun kenarında çevik hareketlerle geçiyordu

... ölüm şimdi üzerine gelmişti. Ama artık bir biçimi yoktu. Sadece boşluğu kaplıyordu... '

böyle güzel şeyler yazmış adamdır

aha bu adamdır. kendi çizimim

http://www.incicaps.com/ernest-48082.jpg

@25 o josh steinback'in kitabı değil miydi panpa?