iş yoktu. Olanı hızlıca halledip paydos vaktine kadar salak yaptım. Sonra mesai kalmak istemediğimi söyledim. Bunun içinse kuzenimi bahane ettim. Kuzenim bir intihar girişiminde bulundu. Bana yazdığı çok öncelerde bunu hissetmiştim ve bana yazmasının nedeni onu engelleyebileceğimi düşünmesiydi, çığlık atma biçimiydi. Bense duymadım. Çünkü çoktan tıkamıştım kulaklarımı, her şeye. Hem ben özgürlükçüydüm, ölmek istiyorsa onu teşvik ederdim ancak, çünkü istekler gerçekleşmeli, gerçekleşmemiş isteklerle ölünmemeli, bu da istenebilir aslında, garip paradoks, Proudhon! Neyse, girişti işte bu işe. Hap içmiş, söylediklerine göre on tane ve bir insülin iğnesi vurmuş kendine, bu ne biçim intihar be, dedim kendime ama üzüldüm, yalan söyleme jacques, yalan söyleme, çok üzüldüm. Çünkü bir not bırakılmış ve bu kırılmış bir yürek demek. Ama gitmedim ziyaretine. Sadece eve geldim. Çamaşır makinesi dönüyor, birazdan biter. Lavabonun içi Iztaccihuatl gibi yükselmiş. Hayran olduğum tek dağ o. Hayran olduğum tek şey, dağlar. Gitmedim işte anlayacağınız. Dayımı bekliyorum şimdi, bana kitap getirecek. Dün canı elma çektiği için, çünkü ben bir buçuk kilo elma alıp o bunu duymadan bitirdiğim için canı çekmişti, yeşilinden, demişti, ve bir paket de sigara, alalım mı? Paran var mı? Bende sigara alacak para bile kalmadı. Tamam, ben de bir yüz lira var... Gittik, o koca, yeşil, ekşi elmalardan aldık, içi kar gibi beyaz olanlardan, bir paket de sigara. ciksen liram falan kalmıştı, al bunu, dedim, yarın benim için bir kitap satın al, şimdi araştırıp sana kitabın adını söyleyeceğim, kalanını da harcarsın, gez işte, bir kahve iç. Kuzenimi de ziyaret edebileceğini söyledi. Peki... Yeter ki o kitabı al. Çünkü okuyacak kitabım yok. Şimdi çamaşırları asmalı, bulaşıkları yıkamalı. Ama önce narlı gazozu içmeli, çünkü kurudum, kavurdu beni bu öğlen sıcağı, kalın kazakların içinde, sırtımda koca bir çantayla dakikalarca yürüdüm ve o çantanın içinde fabrikadan çaldığım kağıt havlu, devasa bir rulo, çantanın yarısını kapladı ve ağır, ceketim ve bin sayfalık kitabım, omuzlarım çıtırdadı, çantanın saplarındaki dikişler patladı, neyse ki evdeyim ve kleptoman bir manyak olmanın tatmin edici zevkiyle kendimden geçiyorum.