erkekler de aldatılır

beynimden vurulmuşa döndüm, bizim elemanlarla birbirimize bakıyoruz. dedim bu kim ? sanki dıbına koyayım bizim elemanların amcasının oğlu o dümbük.ne bileyim dedi fatih, sonra ömer; bu çocuk bizim sınıfta, tanıyorum ben bunu dedi.ee dedim adı nedir dümbüğün ?

-kürşat...

hikayemizin ilk ve en büyük huur çocuklarından birisi bu isim işte beyler,iyi belleyin bu ismi başıma az çorap örmedi huurnun evladı...

bu arada beyler,
gri ekran çıktı yine, avradını gibeyim serkan...

oğlum sayı çok az lan
az biraz ilgilenin, güzel hikaye aslında (:

ilginizi, alakanızı hatta izzeti ikrdıbınızı gibeyim.
anlatıyorum, devam...

anlat dinliyoruz sürekli entry giremez herkes ,mesela ben her dakika f5 yapacağım ama daha entry girmeyeceğim bu son.

neyse işte beynimden vurulmuş gibi oldum.tam o esnada da karşıdan karşıya geçtik.yan yan gelmez miyiz bir de dıbına koyayım kızla.bir yanında ben bir yanında o dalyarak...

kıza bakış atıyorum, hiiiiç oralı değil elemana bakıyor gülümsüyor falan. kafayı yedim iyice. yeşil ışığın yanmasını beklemeden hızlı adımlarla geçtim karşıya, asabım bozuldu kolay mı dıbına koyayım ? ardımdan bizim elemanlar geldi. fatih dedi ders başlamadan bir arkadaşa uğrayacağım ben, takılın siz.

ömerle oturduk bir banka, çocuğu tanıyor ya ağzından laf alacağım. oturduk,soruyorum işte kimdir, nedir bunlar ? sevgililer mi ? falan filan...

vallaha dedi bilmiyorum,ola da bilir olmaya da bilir şimdi...
net bir cevap alamadım, simit aldım onun yerine. tipini gibtiğime de hiç sen de yer misin, alayım mı? diye de sormadım. alacağımı alamadım muallaknin ağzından bir kere,yok simit falan, yarak yesin.

aldım simidi, oturdum yedim. sonra dersin başlamasına az bir zaman kala geçtik dershaneye...

rezerved

bu bölümde bir şey beklemeyin, beklediğiniz atraksiyon bu dönemlerde gerçekleşmedi. kafamda bu soruyla dersler geçti, günler geçti.bu süre zarfı içerisinde de bizim kızla dalyarağı hiç yan yana dahi görmedim ki vicdanıma su serpen tek olay da buydu sanırım...

bazı liseler üniversite sınavı yaklaştıkça belirli üniversitelere gezi düzenler. güya maksat;öğrencilere moral, motivasyon depolamak ve üniversiteleri tanıtmak. bizim kolej de yedi böyle tak.12 fen-a sınıfı olarak istanbul'a üniversite gezmeye gideceğiz bir haftaya falan.

dediğim gibi beyler...
bu süre zarfı içerisinde ne yazdım,ne konuşmaya çabaladım.o kadar sıkıldı ki canım unutmaya karar verdim. geziye gitmeden 1,2 gün falan evvel de son kez bakayım dedim facebook'una.ne yazmış,ne çizmiş falan filan.bir de ne göreyim dıbına koyayım ?

silmiş bizim kız beni, baya baya silmiş. canım sıkıldı ama eskisi kadar giblememe kararı almışım bir kere, dönmem yolumdan. zaten am peşinde koşacak senem de değil ya,uğraşmadım.

derken gün geldi, geziye gideceğiz istanbul'a.yıldız teknik üniversitesi ile konuşmuş hoca. yetkili abiler de buyurun gelin demişler. uçak biletlerini vesaire de epey önceden almış idik zaten.yer konusunda da şeyma adında çok sevdiğim bir panpam vardı, sağolsun babası sinan amca daşşaklı bir adam olduğundan ayarlamış.

günü geldi, yola çıktık. servis ile topladı herkesi şoför bayram abimiz. hocamız ali hoca önderliğinde istanbul'a gidiyoruz.ne büyük iş dıbına koyayım dimi ? neyse işte toplandık sabahın beşinde bir de.afyonum patlamamış, serviste de uyudum zaten. bizim sınıfın binleri de kuduruyor avradını gibeyim serviste karı gezmelerine giden çocuklar gibi uyutmuyorlar da adam akıllı. vardık havaalanına, aldık valizleri kalkış saatini bekliyoruz.

birazdan yazacağım yerlerde komikli şakalı anılarım olacak. güzel günlerdi...

vakit geldi, istanbul'a doğru yol alacak olan uçağımız kalkacak az sonra. ilerledik uçağa. benim valiz ufak olduğu için bagaja vermemiştim, yanıma aldım. zaten toplam 2 gün kalacağız gibtiğimin yerinde, doldurmadım ıvır zıvır.iki atlet,iki don,iki pantolon/gömlek o kadar...

bu dediğim aralık ayında oluyor beyler ha.aradan 1 ay falan geçti yani. aralık ayının 12.günü gibi falan gitmiştik yanılmıyorsam istanbul'a.neyse işte bindik uçağa.

bende uçak fobisi var. daha önce 14-15 saat amerika'ya nasıl seyahat etmişim onu bile anlamış değilim zaten. bulunduğumuz ilden istanbul'a uçakla 1 saat sürüyor ama korkuyorum. aklınız almaz hem de öyle bir korku benimki.

bir yanımda sınıftan bir arkadaş, diğer yanımda rehber hocamız ali hoca var.ali hoca da hiç uçağa binmemiş dıbına koyayım herif 40 yaşında falan.o da tırsıyor it gibi (:

uçak kalkacak, kalbim küt küt atıyor. uçak fobisi olan var ise şayet bilir nasıl tak bir şey olduğunu yaşadığım durumun. benim züt üç buçuk atıyor, uçak kalkışa geçti benim betim benzim attı dıbına koyayım. hoca da it gibi tırsıyor ya bir baktım elimi tutuyor dıbına kodumun herifi.ben gözleri sımsıkı kapatmışım, arkama yaslanmışım züt korkusundan elimde de adamın eli... bizim huur kızlar bunu fark eder etmez 5-10 kare yakalamışlar hemen. kahkaha seslerine açmıştım zaten gözümü (:

el ele fotoğraflarımız da çıktıktan sonra ben iyice kötü oldum. hava koşulları da iyi değil, malum kış. uçağın türbülansa girmesiyle birlikte züt kaslarım iyice gevşedi, kelime-i şehadet falan getiriyorum o esnada. (:

derken iyice kötü oldum, kalkışa geçerken hayvan gibi kasıldığım için basıncın da etkisi ile tüm kaslarım kasılmaya başladı, kalp de bir kötü zaten.sol kol felç resmen. hocaya dedim hemen;hocam sanırım kalp krizi geçiriyorum şimdi hepimiz hocaya emanetiz. allah muhafaza orada birimizin başına bir iş gelse aileler hocanın zütünden kan alır.bu lafım üzerine hoca da sıçtı tabi altına, hemen hostese seslendi. biraz kendime geldim aslında o esnada, bizim sınıfın binleri ile bakışıp gülüşecek kadar güzeldim hatta bir anda.bir yandan da hostesi beklerken muhabbet ediyoruz. bizim bin kuruları diyorlar ulan eli hostese tutturabilmek için iyi ayak yapıyorsun he ahahah falan.ben de diyorum güzel bi hostes gelse de züt attığımıza değse falan. derken en kart,en mature hostes gelmez mi amk ? ahahah ya hiç unutmuyorum o anı. tansiyonum falan ölçüldü biraz yüksek çıktı. isterseniz kuleye haber verelim deyince;hagibtir yok artık amk dedim o an.tabi böyle demedim (: yok, gerek yok biraz daha iyiyim demiştim sanırım.

neyse züt zoruyla iniş yaptık, havaalanındaki işlemler, ıvır zıvır derken çıktık dışarı bindik havaşa vardık taksime.o kadar uğursuz adamım ki indik, havaşın şoförü de o esnada bi karıya tekme tokat daldı vay dıbına koyayım. olay büyümeden hemen tüydük oradan,4-5 taksi ile varış yerimiz olan fatih'e ilerledik. vardık fatih'e.kaldığımız yer de yol-iş sendikası misafirhanesi, fatih'te.arkadaşın babası da saygın adamdır, onun ayarladığı yer. hoca kırk kere tembih etti ki adını kirletmeyin kimsenin, uslu durun koca adamlarsınız falan tabi demiştik. çıktık odalara. benim oda arkadaşım da yunus diye bir arkadaş dıbına koyayım, sıkıntı.aşırı sıkıntılı adamdı. uçakta,okulda, otobüste her yerde uyurdu bin. tuhaf da bir tipi vardı binin keş gibi zaten. dedim bulduk yitirmezsek anasını gibeyim kalacağım adama bak. vardık odaya, biraz uyuduktan sonra uyandım. duşa gireceğim...

girdim banyoya, baktım şampuan yok. hocayı aradım amk sanki hoca otelde çalışan ya.dedim hocam böyle böyle bizde şampuan yok. hocadan ibretlik ayar yemiştim, aklıma geldi de gülüyorum şimdi (: ben şampuan yok hocam deyince hoca da tükür o zaman deyip suratıma kapatmıştı telefonu.vay bin vay ahahaha...

duşa girdim, çıktım yemek falan yedik. sonra akşam bizim huur çocukları ile toplandık bakırköye gitmeye karar verdik, sahile.herkes odasında iken bizim şefik diye bin bir arkadaş vardı.o da alperen diye bir arkadaşla kalıyordu. banyonun altı ızgara gibi olduğu için bu bin o delikten bizim alperinin zütü başı çekmiş makine ile.o fotoğrafı göstermişti metronun ortasında, herkes görmüştü dıbına koyayım ahahaha (:

neyse gittik bakırköy'e köfteci ramize falan gittik. döndük bu sefer içeceğiz, sözleştik önceden. aldık biraları bizimkilerin kafalar içmeden güzelleşmiş dıbına koyayım. güvenlik kameralarına doğru gösteriyorlar falan siyah poşetleri. baya içmiştik o gün, etkisiyle mışıl mışıl uyuduk. sabah da erken kalktık. yıldız tekniğe gideceğiz o kafayla. gittik işte plaket falan verdi bizim hoca aldı gezdirdiler.en son inşaat fakültesi dekanı bizi toplantı odasına toplamıştı. içen tayfa olarak adam bir şeyler anlatırken komple uyuyakalmıştık masada, hala gülerim (:

reserved

bu istanbul gezisini anlatmam gereksiz ve alakasızdı aslında ancak komik olaylar oldu, dikkatinizi çeker belki diye anlatayım dedim. umarım beğenmişsinizdir çünkü biraz daha devam edeceğim *

neyse ordan odalara geldik, biraz da odada uyuduk. akşam üzeri taksim'e gittik. gruplara ayrılmıştık. orada da ilerleyen saatlerde galata kulesinin orada 2 kız kesmişti önümüzü amk. kafaları güzel bıçak çekmişti kevaşeler hiç unutmam. neyse demirören avm'nin karşısında tatlıcı vardı sanırım ya da öyle bir yerde. orada tatlı yedik, biraz dolandık geldik odalara. yola çıkacağız. çıktık yola. taksilerle gittik havaalanına amk. taksici hemşerim çıkmıştı, para falan almadı resmen adam baya tanıdık çıktı. benim nüfus cüzdanı falan kaybolmuştu allahtan sorun çıkmadı, bindik uçağa.bu sefer atraksiyon yaşamadım, yaşatmadım allahtan. uçakta da memleketin takımıyla döndük. onların da ibb ile maçı vardı o gün. takım şuan süper ligde zaten. yanımda futbolcularla gelmiştim,pek korkmadım sohbet falan etmiştik işte. geldik memlekete. babam karşıladı işte hava alanında,eve getirdi. hemen bilgisayara koştum tak varmış gibi. neden yaptım bunu anlamıyorum hala ama facebook'u açmıştım hemen. kızı unuttum diyebilirim o süre zarfı içinde.bir baktım bir yeni arkadaşlık isteği. baktım betül'den. nasıl mutlu oldum bilemezsiniz binler...

dinleyecekler var ise reserveleri alsınlar.ben de o esnada bir yemek yiyeyim. insanız,su yakmıyoruz dıbına koduklarım pilim bitti.bir de üstüne yeterince giblenmediğimi düşünüyorum şuan, neyse geleceğim birazdan beklemede kalın (:

daha hazır değilmiş yemek, yanlış anons.o zamana kadar bir iki bir şey karalayayım ben de bari.
nerede kalmıştık ?

hah, eveet.bizim kız beni eklemiş.her ne kadar gurur yapsam da o süre içinde istek atmış lan işte, onayladım hemen. midemde kelebekler uçuşuyor tabi. günler böyle geldi, geçti.yine bir atraksiyon olmadı birkaç gün.

yılbaşının yaklaşmasıyla beraber birkaç gönderimi beğendi betül. sonra birkaç fotoğraf, sonra birkaç durum, sonra her şeyimi beğenir oldu.ben de öyle. güzeldi,çok güzeldi. keşke o anı durdurabilsem ya da o ana dönebilsem diyordum hala. çünkü bir aşkın en temiz ve saf olduğu an,üzerine yatılmamış yatak gibi durduğu andır bence. çarşafı bozulmamış andır yani.bu hikayeyi okuyup geçmemenizi şiddetle tavsiye ediyorum. ufak ufak giriyorum meselelere de heyecan artsın, zırt diye bitmesin diye. güzel şeyler yaşadım, kötü şeyler yaşadım. hepsi geride kaldı ama etkileri halen geçmiş değil azalsa dahi.