Sevdiğimiz ilk kadın annelerimiz, buna hiç bir şüphe yok.

9 ay karnında taşıyan, onca acıyı çeken, bizi dünyaya getiren ve şu an bu satırları okumamızı sağlayan en temel unsur, annelerimiz.

Bizi leğende yıkayan, kendisinden ödün veren, uykusundan fedakarlık eden, babamızın eve bıraktığı paralardan arttırıp bize harcayan, annelerimiz.

Eve biraz geç kalsak merak eden, karnımızın aç olup olmadığını bizden daha çok düşünen, her zaman ütülü kıyafetlerimizi hazır eden annelerimiz.

Şu dünyada bizi en çok seven varlık, annelerimiz. Onlardan daha çok seven bir kadın yok bu hayatta, olamaz da.

Gelin, biraz daha dikkat edelim konuşmalarımıza. Her nasıl sokakta yürürken biri laf ettiğinde onu orada öldürmek isteriz, bunu sözlüğe de yansıtalım.

Haklısın kardeşim.
Anancılığa hayır!

Helal! Harika bir yazı olmuş ellerine sağlık

ellerine sağlık kardeşim, çok güzel yazmışsın, çok güzel noktaya değinmişsin. her şey bir yana, hayat, sözlük, iş, okul, ticaret gırgır şamata bir yana ama annemin karşısına gidince ben hala daha ufacık bir çocuğum, sever beni minnacık oğlu gibi, koklayarak öper. şu yaşıma geldim hala daha bir yere 1 haftadan fazla gidecek olsam yaşlı gözlerle uğurlar beni, canım annem

özet: annemi çok seviyorum

lütfen sözlüğü terkediniz... yaşlar max 17-19..

kimse kimsenin annesine küfür etmemeli

Annancılığa garşı omuz omuza!!!

babanızı gibeyim

şimdi babamın dıbınakoymaya gidiyorum