erkek için bir kıza açılmak kolay değildir

yıllar böyle sürerken bi evdeki 3 erkeğin en küçüğü olmam ve doğal yapımda da çok sakin biri olmam, beni normal konumdayken baya eksilere doğru itmiş. şimdi bunu daha iyi anlıyorum. ben ilerde çocuğuma çok fazla yüklenmeyeceğim. gerekirse bana saygısızlık yapsın, kızsın, sövsün ama kendine öz güveni olsun. haklı olduğunu bildiği konularda geri adım atmasın.

bunların tam tersi, annem de diğer annelere göre daha çok şefkatliydi. hâla da öyledir. canı sağ olsun. onun bu haddinden fazla bana olan sevgisi de abimi çocukken bana sert davranmaya sürüklemiş olabilir.

anne sevgisi iyidir. fazlası zararlıdır. sizi pısırık yapar. birisinin bi sözü vardı. "türkiyede çocuğun altını annesi değiştirir, yemeğini teyzesi yedirir, ağzını halası siler" diye. gerçekten de çok doğru. bırakın o çocuk kendi gitsin kendi ayakları üzerinde durmayı öğrensin. siz her zaman yanında olamayacaksınız

asosyal insanların aile yapısına biraz değindim birazda kendi kişilik özelliklerim(iz)den bahsedecek olursak; çekingen, mutsuz, hayatı uzaktan izleyen, iyi eleştiri yapan, gözlem yeteneği gelişmiş muallak.. bunların hepsi bana cuk diye oturur.

yıllar ilerledikçe yaş biraz büyüdükçe aile içindeki tutum aynı şekilde devam etti. çocukluk-ergenlik dönemlerinde illa ki karşı cinse ilginizin olduğunu anlarsınız. bu bir çekim gücüdür. utanılacak bişey değildir. oysa ki ben daha 7-8 yaşlarında eski mahallemizden bir erkek-bir kız arkadaşım ile birlikte cinsel organlarımızı birbirimize gösterdiğimizde (başka bir şey yok sadece gösterme) bu olay babamın kulağına gittiğinde beni evin giriş kapısında dövmeye başlamıştı tekme tokat. salonu geçip odanın köşesinde yere çöktüğümü hatırlıyorum. adaletsizlik daha burada başlıyordu.

o yaşta bir çocuğun karşı cinse karşı cinsel çekimi olmaz. hepinizin bildiği üzere 12.5 yaşlarında başlar bu (:

sırf merak ettiğim ve toplum baskısından dolayı oluşan bu hak etmediğim dayağı bugün bile unutamam. belki babamda unutmamıştır aklına geldiğinde içi acıyor olabilir. tahminimce gibinde değildir. "biz ne zor hayat yaşadıkta bu günlere geldik o da alışsın canım" tribindedir.

devam panpa

buralarda mısınız beyler?

biraz geç yazıyor olabilirim

ama yazdıklarım üzerinde anlam kaybı olmaması için ve iyi anlayabilmeniz için özen gösteriyorum, anlayışınız için teşekkürler

zaten çok uzun uzadıya bi konu değil, asosyal olduğum içim pek fazla söyleyecek bişeyim yok (:

yıllar geçtikçe söylediğim gibi karşı cinse karşı duygular beslediğinizi fark edersiniz. zaten bebeklikte bile erkekseniz mavi renk, kız iseniz kırmızı ya da pembe renkli elbiseler eşyalar kullanmanız bile tamamen toplumun bireyi şekillendirmek istemesinden kaynaklanır. bununla birlikte zamanı geldiğinde karşı cinse aşık olursunuz (artık uyananlar için söylüyorum: olduğunuzu sanırsınız)

bu çekime karşı koymak güçtür çünkü altında cinselliğin çekimi vardır ve burada daha önce aklınıza gelmeyen dış görünüş devreye girmeye başlar. yavaşça duygularınız geri planda kalır. artık duygularınız değil penisiniz ön plana geçer. zaten genel olarak ben hep, güzel gülüşü olan kızlardan hoşlandım, bugüne kadar hoşlandığım sevdiğim her kızın güzel bi gülüşü vardır.

çok sık okul değiştirmek, farklı insanlar arasında kalmak. o çevreye uyum sağlamakta zor bir etken. eliniz mecbur alışacaksınız. ben oynamıyorum deme hakkınız yok. gibe gibe oynayacaksınız. hayat bunu çok güzel öğretiyor zaten söylememe gerek yok.

ilk olarak hoşlandığım kıza daha açılamadan okul değiştirdim. ilk sevdiğim kıza karşı konuşamamıştım. kilit cümle bu. "ilk sevdiğim kıza karşı konuşamadan ona anlatamadan onu bir daha göremeyecek duruma düşmüştüm"... yani aşkı sevgiyi acı olarak daha o yaşta tecrübe etmiştim. bana güvenmeyen "sen yapamazsın dur ben yapayım" diyen bir ailenin oğluna da bu yakışır zaten.

bu ilk deneyim daha doğrusu ilk başarısızlık bana "seversen acı çekersin" mantığını kafama yerleştirmişti.

bu arada başlığa yazan hakaret içermeden görüş bildiren, eleştiren herkese şuku basarım prensibim budur beyler

burada mısınız beyler arada ses verin

ilgi varsa bu bana yazma şevki veriyor

yoksa hiç kimsenin okumayacağını bilerek yazınca ego tatmin etmek isteyen biri gibi görünüyorum

ben buradayım panpa

burada olduğunuz belli edin lütfen

neyse yazmaya devam ediyorum

yaz panpa burdayım

@37 sağlam dinleyiciymişsin panpa eyvallah verdim şukunu sık sık (: biraz geç yazıyor olabilirim kusura bakma lütfen. geniş bi zaman dilimini kapsadığı için iyi analiz edip açıklamak zorundayım yoksa çorba olur hepsi (:

haklısın panpa

tamam panpa yaz sen.

sevgiyi bu şekilde tanıyıp tecrübe ettikten sonra haliyle devamında da pek fazla değişiklik olmayacaktı. aradan yıllar geçit, platonik aşklar yaşadım. hep tek taraflı oldu.

bu arada fiziki olarak ön iki dişimden biri 7 yaşlarımda merdivenden düşmem sonucu kırılmıştı. yani salak ile avanaktaki adamın biri gibi. hoş bi görüntü değildi. zaten büyük burnum ve üstüne birde "s" harflerini söyleyememe (pelteklik) eklenince işler iyice taka sardı diyebilirim. şu an o dişim porselen ve "s" bozukluğunu lise sonda kendi kendime inat edip düzeltmiştim. baya uğraşmıştım çünkü lisede binler acımasızdır. güçlü olman gerekir. yoksa zayıf kalırsın.

liseden ve orta okuldan bahsetmek istiyorum beyler. orta okulda yine gülüşüyle beni kendine hayran bırakan bir kızdan hoşlanmıştım. sus savaşı sırasında ilk kez o kadar güzel güldüğünü fark etmiştim. işte bu aşkmı dersiniz saplantı mı dersiniz burada en büyük etkisini gösterdi. bir arkadaşıma o kızdan hoşlandığımı ve cuma günü çıkışta teklif edeceğimi söylemiştim. (dikkat ettiyseniz cuma günü, diğer günler onu ertesi gün görmem demekti bu da kendine güvenmeyen biri için ölümden beterdir (: halbuki en fazla red eder nedir amk)

o bin arkadaşım da gitti kıza söyledi. kız sınıfa girdi bi gelir misin dedi. o an heyecandan geberecek gibiydim. yanına çağırdı dışarı çıktık kapının önünde konuştuk. fazla detaya girmiyorum. "arkadaşının bana söyledikleri doğru mu?" dedi. bende kendimden beklemeyeceğim bi cevap verdim evet dedim. o an hafif bi gaza geldim sanki. detayları çok fazla hatırlamıyorum. kız biraz düşünüp kabul ettiğini söylemişti. o an çok mutlu olduğumu hatırlıyorum. bir yandan da amacına ulaşmanın soğukluğu ve tatminsizliğini hissetmeye başladım.

taksta bir söz vardır. "zirveye çıktıktan sonra yapılacak tek şey oradan inmektir, çünkü devamı yoktur."