ağlar. biraz önce ağladım. bir video izliyordum 3 tane zenci var 1 tane kızcağızı çatır çutur gibiyorlar. yazık değil mi bu kıza diyip ağlayarak 31 çektim.

@28 sesli güldüm oç.

solcular sessiz sessiz ülkücüler sesli sesli ağlar panpa

Seneler önce de böyle bir konu açıldı, aynı cevaplar aynı küfürler. Biraz farklı konular açında gözümüz doysun

Ağla kanka ama herşeye ağlamaz bir yakinı hasta olduğunda veya öldüğünde ağlar parasızlığa yıkıkliğa ağlayan vurduruyodur

ağlar ama gözyaşı dökmez.Ama o gözden bir damla yaş gelirse sroun ciddi demektir :(

Çok sinirlendiğimde ağlardım hep. taks kursunda anterenman yaparken karşımdaki baskın geliyorsa gözüm dolardı sinirden.Ama belli etmezdim tere falan karışırdı.Üzüntüden ağlayacaksam sanırım anne veya babamı kaybettiğimde ağlarım.

Ağlar ama faso fiso şeylere değil harbi önemli şeylere ağlar.

Ağlar. Bazen hayat ve koşullar çok üstüne gelir, kendini tutamaz. Karanlık bir odada göz yaşı döker. Ailesini kaybeder ağlar. Hatta ve hatta en kötüsü çocuğunu kaybederse hüngür hüngür ağlar.

Ağlar.

Herkes ağlar. Bu biyolojik açıdan kaçınılmazdır. Ancak gerek toplumsal gerek de yıllardır kılsın, tüysün zırvalıklarıyla pohpohlanmaktan bunu uluorta yapamayabilir. Ayrıca ğlamak bir çeşit sinir boşalmasıdır. Stres arttığında vücut refleks olarak bu komutu verir.

Erkeğim her gün ağlıyorum yoksa bende mi sıkıntı var amk

Yalnizliktan ağlar. Asosyallikten ağlar.

Bir erkeğin yalnızca kaybettiği, elinde bir şey kalmadığı zamanlar ağladığını düşündüğüm zamanlar; dedem bana bambaşka bir dünyayı göstermişti. Belki de yalnızca bana göre başkadır bu dünya. Meyve bahçesinin ortasında, güneşin alnında oturuyorduk öylece. O zamanlar yeni terk edildiğim zamanlar, üzüntüsünü yaşıyorum bu durumun, ve durumu bu halde de bırakmayıp abartıyorum, adeta kızın öldüğünü düşünüyorum. En azından benim için öldü gibi bir varsayım işte. Dedemin ağladığını hayatımda hiç görmedim. 4 5 yaşlarında onla kavga ederdim, aldığı oyuncakları kırardım, yeniden tamir etmeye çalışırdım, sarılırdım dedeme, onunla gezerdim. Dedemle çok zaman yaşadım. Otururken durduk yere sordum ona; dede annen öldüğünde ağladın mı, baban ölünce hiç üzüldün mü falan filan diye. Oğlum, o kadar çok ölen var ki hangi birine yanak diyerek karşılık verdi. Her ölene üzülemezsin. Dedemin babası çok çok iyi bir adamdı, kimseye kötülüğü olmadı derler onun için. Dedem belki çok üzülmüştür, ama ağlamadım dedi, o yüzden ağlamamıştır. Benim içinse durum başka... ölenim o kadar az ki hangi birine yanmayayım? Kim aklıma gelse o an, sessizce ağlarım. Çocukken de içli ağlarmışım zaten. Dedemin sorusu daha başka sanki... Ölen o kadar çok ki hangi birine yanalım oğlum?

bir yakinini kaybederse istedigi zaman istedigi yerde aglayabilir

Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır.

ben küçükken ağlak bir çocukmuşum panpa. babam her ağladığımda bana git odanda ağla dermiş.o gündür hayat felsefem bu kimse ağlak biriyle özellikle bir erkekle birlikte olmak istemez.bu yüzden ağlayacaksam içime atar duygularımı kendime saklarım. çünkü kimsenin duyguları beni ilgilendirmez benim duygularım da kimseyi ilgilendirmez.

En son ne zaman ağladım hatırlamıyorum Allah ağlatmasın beyler

Bunların hala aşılamamış olması tuhaf

Olaya insani açıdan bakarsak ağlamak her insanın tabii bir ihtiyacı ve gayet de olağan bir durumdur. Fakat bizim toplumumuzda var olan gibik bi önyargı algısı ve yarak kürek bi şarkı yüzünden ağlayan erkek aciz görülüyor. Yine de siz siz olun yalnızken ağlayın