dolmustan inerken koydeki agir kasvetli hava da yerini neseye birakiyor, kuslar sakiyordu. beni goren dedem koyun kahvesindeki sandalyesinden kalkip agir agir tislaya tislaya merdivenleri inmeye basladi. yasliligin verdigi hantallik, beni gormenin sevincinin verdigi acelecilik ile savasiyordu sanki. onu daha fazla yormamak icin kahvenin merdivenlerini cikip yanina geldim, elini optum. elini optukten sonra bana sarildi, gel otur bir ayran ismarlayayim yorgunlugunu alir dedi. oturduk ve sagdan soldan sohbet etmeye basladik. baban ne yapiyor, annen nasil, kardeslerin nasil. o sirada gozum kahvenin kosesinde bizi izleyen siyah kediye ilisti. gozunu kirpmadan bana bakiyordu. cantamda getirdigim simitten bir parca kirdim ve yere egilip gel pisi pisi dedim. urkek adimlarla elime yaklasan kedi simit parcasini almak yerine elime esasli bir pence atip bir anda . kahvenin uzerini orten cardagin dallari arasinda kayboldu. dedem aman buranin hayvanlari vahsi olur torun, sizin buyuksehirin kedilerine benzemez dedi. kahve sahibinin getirdigi yara bandini sizlayan parmagima sardik ve dedemle koy evinin yolunu tuttuk.

modlar trend bildirimi gelmedi

o sirada dolmus koyun meydanina varmisti. sirt cantami alip dolmustan indim. yagmur dinmis ve yerini mis gibi toprak kokusuna birakmisti. isterseniz size biraz eriklikaya koyunden bahsedeyim. eriklikaya koyu 30 haneli bir yayla koyudur, yazin bu sayi 50 ye kadar cikar. koy derenin ortadan yardigi kayalik vadi uzerine kurulmustur. koye giden yol da bu derenin olusturdugu deltadaki meydana baglanir. meydanda koyun bakkali, koy kahvesi, cami ve caminin arkasinda mezarlik vardir. adindan da anlasilacagi gibi koyun ici ve cevresi erik agaclari ile doludur. dedem suleyman aga ayni zamanda koyun muhtaridir ama yasindan dolayi genelde islere damadi muharrem amca bakar. koyun postahanesi yoktur, haftada bir posta ilce merkezinin arabasi ile dagitilir.

Rezervasyon

gibtir deli

biREZırz

dolmus koyun yolunaki engebeleri agir agir asarken, ben kafami cama dayamis yagmuru izliyordum. uzun ve zorlu yolculugun verdigi yorgunluk ile gozlerim tam kapanmak uzereyken yanimdaki amcanin sesi ile irkildim:
-kimlerdensin
-aa be benn? eriklikaya koyunden suleyman aganin yegeniyim

amca gozlerimin ta icine bakiyordu, sanki gozlerimden beynimi gorur gibiydi. soguk bir sesle bana:

-iyi hadi bagalim dedi

rezleri alin